Cisza

[Łukasz Michał K.]

Między nami usiadła cisza, z głębi serca płynie znużenie
Mętnych oczu grobowa sztanca, wzbiera w duszy nieme cierpienie

Wilgoć rosy gasząca noce, już nie płynie w kwiatach dotyku
Dziś zmieszana z krwią naszych wspomnień, jest palącą skazą zaniku

Między nami usiadła cisza, roześmiana jałowym smutkiem
I parskając szepcze do uszu, "Jam jest fałszu waszego skutkiem !

W głębi serca skrywacie boleść, mglistą szatę dwojakiej sfery
Tak wkraczając w jedną i drugą, formujecie swoje maniery

Jedna sfera głosem empatii, łaknie uczuć drugiego człeka
Nucąc pieśni pełne szczerości, jak furiat w zbliżenie ucieka

Druga sfera wichurą wolną, skrytością tkwi w duszy odmętach
Bywa nam cieniem, lichą siostrą, faworem mdławym w przaśnych względach

Nie ma w świecie szczerości mili, zawsze w duszy jest coś do skrycia
Rozdartych myśli rwące strugi, łańcuch prywaty, proza życia

Szczęście się spełnia w ludzkim czuciu, swoboda wasza to nie klisza
Gdy sfera druga w pierwszą wchodzi, rodzę się ja, me imię "Cisza !"

[Ela_Ale]

Bardzo miła i treść i forma. Nawet jest pointa o ciszy - doskonała. To jest dobry wiersz wg. mnie. Pozdrawiam. E.

[Intarsja Lumiere]

Piękny, znużenie Łukaszu :)

[Łukasz Michał K.]

dzięki Intarsja Lumiere - może zostaniesz moim edytorem ? :) - ...bo chyba się już nigdy nie nauczę pisać poprawnie...

dzięki również Ela Ale za miły komentarz :)

[Gość]

Od zawsze mam słabość do rymów.
Gdy dodać do tego jeszcze treść, jaką w nich zawarłeś - jedna duża przyjemność dla odbiorcy.
Pomyśleć, że tak niewiele potrzeba by Cisza, Ciszą być przestała ;-)
Pozdrawiam
J.

[Łukasz Michał K.]

dzięki jolkowa za miły komentarz :)...a co do rymów też mam do nich słabość
Pozdrawiam