Mgły

[Bronisław Jaśmin]

Zawsze złote są godziny
Przy światłości sinych gwiazd,
I scaliła księżyc siny,
Z ziemią woalowa mgła.

Uwolnione z dawnych chmur
Mgły opadły na gór grzbiety.
Powracają zawsze w dół -
By wbić dłonie jak sztylety.

Przeszywają gwiezdne łany
Jakby chciały ścigać czas.
Pachną sosny i polany,
I opadła z chmury łza.

Wreszcie muszą się rozpłynąć-
Mgły jak stary, inny świat
Już dzień próby dawno minął,
Wtedy tylko cisza trwa.

[Gość]

Swiatłosć gwiazd, księżyc, sztylety, przeszywają gwiezdne łany... te słowa nie pasują mi do obrazu mgły, ale to tylko moja wizja. Pozdrawiam.
Żeby początek był jaśniejszy proponuję tak:

I zakryła księżyc siny
swym woalem mleczna mgła.

[Bronisław Jaśmin]

Reszta elementów miała określać środowisko i miejsce mgły w przyrodzie, lecz np. gwiezdne łany w utworze to wygląd zamglonego nieba.Sztylety pełnią rolę dopełniającą inne wytyczne mgły jak grubość, która jest delikatna.