Ku obłokom.

[Józef Bieniecki]

Złota jesień,jesień już,
Kolorami się prześciga.
Złoto liści,purpur róż,
Promień słońca często miga.

Chleba zapach, burych pól,
Przygaśnięte łąk zieleni.
W starym drzewie skrzypi ból,
Wiele krótszy dzień jesieni.

Bociek kula,bólu żal,
Wypłakał się już klekotem.
Wpisał się w jesieni czar,
Łzy powinien wylać w słotę.

Skrzypek czasu,senny wiatr,
Przycichł trochę, ton podnosi.
Jest z jesieni złotej rad,
Kompozycji daje grosik.

Krew-purpura,złota czar,
Niechaj nocy zamknie oko.
Bo mnie ciągle wiosny żal,
I spoglądam ku obłokom.

Józef Bieniecki