Son.-Na niebie astralnym.

[Józef Bieniecki]

Wyszły na niebo,widma gwiazd błękitne,
Biel zaś śniegowa zlewała się z mgłami,
Dla szczytów,które stały się żaglami.
Tatry pokryte w płaszcze aksamitne.

Zajeły miejsce na niebie zaszczytne.
Zdało się widzieć posiane kwiatami,
Dumnie zwisają tuż ,tuż nad halami.
Zmiennie puszczając oko w ziemię chytre.

A zapach wiatru, w łagodnym poszumie,
Dnia słonecznego odrobiny ciska.
Arie śpiewając,jak on tylko umie.

I trzeba dotknąć i popatrzeć z bliska,
Bo wyobrażnia nie dojrzy w rozumie.
Gdy Bóg cudami,brylantami tryska.

Józef Bieniecki