Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Chciałeś dogonić wiatr i strzały w locie,
tchu tak brak ci było w ognistym zapale.
Jak błyskawica i jak burza grzmiały
śmigłe twe myśli - natury wyzwanie.

Samotny kozak stepów na rączym rumaku,
pętlą tatarskich arkanów ścinał głowy zła.
Ataman ziemskich łąk z bezkresem w oczach
i koń jego co z potem na chrapie szedł w boje jak w tan.

Ile trupów usłanych na owych podolskich równinach,
jęczących dusz krwawych, pełnych grzechów worów kości.
Ilu jeszcze jęknie i plunie krwią w te trupy -
nim zasną na wieki oczy, z mgłą śmierci z wyroku.

Dokąd gnasz, na złamanie karku, ty kozaku,
grzeszna dzika istoto, jeźdźcu bez głowy.
Bacz na bicz boży, co kark uciąć może,
mieczem lub grotem zdradliwym łucznika.

Opętał cię dziki szał pływasz w krwi czerwieni,
bez sumienia zabijasz, wierny idei wolności.
Gnasz z muzyką w uszach, z rytmem wiatru
co śpiewa pieśni wojenne idące echem ze stepu.

Poległeś ze zdradziecką strzałą bystrookiego łucznika
wbitą w serce, niechybną, ostrzem aż do bełtu.
Ty? Atamanie jak zew stepów, jak dusza wolności i życia,
zamknąłeś na zawsze księgę swoich łąk i swobód.

Po tobie szły szeregi innych braci jak cienie i duchy,
w brzmieniu kopyt, w brzęku stali, w bojowych surm ryku.
Tobie podobni z krwi, grotu i miecza, jak wichry,
teraz leżą i śnią kroniki wolności we wspomnieniach.

Opublikowano

Oj Tango, tango :) zabieram się za czytanie ...
Ty tu próbujących z początkujących, oczywiście już mniejszość m.inn. i ze mną
przygnieść zapragnąłeś :)) swoim świetnym warsztatem i dobrym pisarstwem.

pozdrawiam na razie
by wczytać się dobrze
w Twoje wieszcze piórkowanie

Opublikowano

Czytałam Twój utwór autorze kilka razy, niełatwy, mimo że temat jakby aktualny,
ze względu na odczucia, emocje, podzielenie i inne trudne sprawy. Kozaczczyzna
to nader trudny dla mnie temat, tak więc i nad odwagą ubolewam... Zaciekawił
mnie powód napisania tego utworu. Inspiracja istniejącym konkretnym dziełem?
Styl pisarski jest piękny i już gdzieś mnie poznany :) albo "duch liryczny", bardzo
potrafi oddać nastroje i emocje czasu oraz krwawych i smutnych wydarzeń powstańczych.
Wrócę poczytać...
Serdecznie pozdrawiam

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Bartłomiej Borutaprzyjemnie  się go czyta
    • Tak dawno nie myślałaś - życie dalej leciało. Tak dawno nie słyszałaś, tak wiele się zmieniało. Zmieniłaś nastawienie, postanowiłaś zapomnieć. Nie ma w twym życiu Boga, coś przewróciło się w głowie. *** *** *** *** Wpadłaś w różne nałogi, stale nowe doznania. Sprzedałaś duszę diabłu ; za trochę ćpania. Podpisałaś cyrograf: - tak urodzę twe dziecko. Anion się pojawił; sprowadziłś na świat piekło.
    • Znowu tu jestem,   choć strumień płynie wartko.   Stoję nieruchomo,   pozwalam mu odrywać kawałki siebie:   niepotrzebne tkanki,   okruchy pomyłek,   słowa, które straciły ciężar,   zrogowaciałe płaty tęsknoty.   Tęsknota już nie boli.   Rozlała się i zastygła   w marmurową mozaikę,   odbija głuche echo kroków.   Pamiętam martwą choinkę z dzieciństwa —   jej igły ułożyły się na podłodze   w prostą wróżbę przemijania.   Tańcząca wróżka Miriam   nie potrafiła jej złamać. Mówiła o wielkim bałwanie,   któremu w żalu oddałem   moje małe serce.   Chyba wtedy zamarzłem   na zawsze —   w niezgodzie   na fałszywe słońca.   W szafie powiesiłem kożuch.   Wiem, że tam, gdzie pójdę, będzie zimno.   Odwrócę się plecami   do zielonej łąki.   Zostanę   w lodowym spokoju   i ciszy.   Jest jeszcze Ona.   Mówi do mnie.   Oddycha miarowo w mój niepokój.   Jej dłonie rozchylają moje pięści   na bukiety wysuszonych kwiatów. Dziś mam czterdzieści siedem lat.   Słońce znowu jest w Pannie
    • @JWF Można najeść się strachu, można literki zjadać...
    • prawdziwa uczta językowa :)
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...