Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Wieczór


Rekomendowane odpowiedzi

Smętny wieczór, samotny wieczór,
gdy zapad zmrok brak mi tchu,
sam siedzę jak posępny posąg,
wokoło mnie jak by zjawy,
szepczą na ucho, zimny oddech kładą,
pustka ogarnia, bezsilność rozkłada,
strach poruszyć ciszę, serce łomocze,
ciemność powoli dusi, myśl sie kołacze,
dziś już koniec? jutro wzejdzie znów słońce?
nadejdzie lepszy dzień? a może ciemne moce,
zniszczą ostatnią nadziej,
ze lepiej się podzieję,
lecz kiedy kwiat miłości,
rozwinie swe płatki namiętności,
w tem każda ciemność musi ustąpić,
serce mocniej zabije, uderzy jak dzwon,
poruszy ten posąg i cierpieniu zagra won,
cierpliwość wynagrodzi,
zstąpi w ten czas szczęście i ból schłodzi,
bo MIŁOŚĆ jest wiosną uczuć.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


×
×
  • Dodaj nową pozycję...