Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

napisałem dziś skargę na życie
ze względu na niezgodność z umową
wniosek odrzucono raz kolejny
a ja chciałem tylko nerkę nową

nie moją winą jest ten pociąg do
zakazanych substancji chemicznych
co malują różowiutką kredką
dodają zaburzeń psychicznych

napisałem dziś skargę na życie
do boga z forum dyskusyjnego
administracja skasowała post
to był finis życia skazanego

na życie

Opublikowano

ładny wiersz tylko popraw ,, finisz", ciekawy opis

napisałem dziś skargę na życie
do boga z forum dyskusyjnego
administracja skasowała post
to był finis życia skazanego

na życie


to najbardziej sie podoba

serdecznie

be

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



a nie będzie za łatwo? napisać i już? ja lubię jak jest, można ponarzekać na czym ten świat stoi lub jak głęboko się stoczył. ludziom potrzeba takiego kubła z zawartością zmrożoną, co by cucił porządnie.

dzięki za komentarz i odwiedziny.

pozdrawiam :-)
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



smutna, ale prawdziwa i często spotykana. muzą były blogi młodzieży, można się przestraszyć, co te dzieciaki tam wypisują.

dzięki za odwiedziny i refleksje :-))

pozdrawiam
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



dzięki za odwiedziny i komentarz :-)

również serdecznie =)
chwil kilka mgłą spowite
oczu drgnienie nocą
pokryte lodem i soplem
z dachu o nie wiedziałam

ujrzyj to z dachu(;

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Tej nocy sen opadł na mnie niczym całun z wilgotnej skały. Zbyt ciężki, by unieść powieki, zbyt gęsty, by znaleźć oddech. Rzeczywistość była tylko pęknięciem w murze, przez które sączył się mrok. Przeszył mnie głos, jak wiatr hulający w ruinach opactwa. Szeptał w nawie mojej czaszki imię tej, której proch dawno już ostygł. I wtedy stanęłaś w drzwiach wykutych z zastygłego cienia, blada, jakbyś piła tylko światło martwego księżyca. Mówiłaś językiem dzwonu bez serca, Rano, gdy pisałam, litery same układały się w modlitwę, której nikt nie wysłucha. Czułam, że każde słowo jest jak cierń wyrwany z relikwiarza bólu - święty i raniący. A każde wspomnienie — to bluszcz, co wrasta w szczeliny grobowca rozsadzając go powoli od środka. To cierpienie nie było ogniem, lecz chłodną architekturą pustki. I zapytałam w ciszy tej nawiedzonej krypty - ile we mnie Hioba, a ile mnie w jego popiołach? Czy Bóg jeszcze patrzy przez zakurzone witraże, czy już tylko słucha, jak kruszą się filary świata, jak spadają imiona , które nigdy nie przestaną się śnić?  
    • @KwiatuszekDziękuję za cudowny komentarz. Pozdrawiam. :) @MoondogBardzo dziękuję! Czasami spotykamy się ze zmianą percepcji w życiu, zwłaszcza w relacjach międzyludzkich. A to prowodzi do nieoczekiwanych skutków. Pozdrawiam. :)
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Drugie !! @Konrad Koper Poezja jest różna !!
    • @Gerber Dziękuję za te słowa i za refleksję. To piękna myśl o granicach fizyki – i w ogóle nauki. Rzeczywiście, możemy opisać świat w równaniach, policzyć tor kamienia, przewidzieć zderzenie, ale ta najtrudniejsza warstwa – ludzkie intencje, emocje, wybory – wymyka się precyzyjnym formulom. To dobrze,  że nie wszystko da się zredukować do wzorów, że zostaje miejsce na coś więcej. Dziękuję!  @Czarek PłatakDziękuję! 
    • bliżej Ciebie jesteśmy lepsi albo udajemy obecność jak to dobrze że Jesteś nieoczywisty i większy od naszych małych słów  
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...