Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Sad i nas dwoje.


Rekomendowane odpowiedzi

Chodzimy sobie po tym sadzie,
Liczysz jabłonie, grusze, śliwy,
Cień drzew do stóp się naszych kładzie,
Jak nigdy, jesteśmy szczęśliwi.

Gdy wypowiadam słowa kocham,
Oczęta twoje opadają.
A muślinowe, długie rzęsy,
Do czubka nosa, dotykają.

Twarz, nagle zalewa purpura,
Wyglądasz jak jabłuszko lśniące.
Letnim zefirkiem wypieszczone,
Oblane promieniami słońca..

A w ten sierpniowy, letni upał,
Najchętniej bym Cię, miła schrupał.

R

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Witaj Ryszardzie, Przyjacielu. Pomyślałem, że dam znać o sobie.
Tak piękny i sielankowy obraz przedstawiłeś, miło się go czyta.
Ów sad jest dla poety rajem, o tajemnicza ona jest jego muzą.
Tęsknię za taką chwilą spokoju, gdy nie docierają żadne złe myśli,
a w sercu jedynie miłość gości...
Pozdrawiam Cię serdecznie, Janek.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Witaj Janku, jak zobaczyłem, że jesteś na chwilę wyszło słonko.
Zauważa się nieobecności natychmiast, a powroty jeszcze szybciej.
Dzięki, że jesteś. Życzę Ci najlepszego w Nowym Roku, poukładania
wszystkiego w szufladkach, pomyślności i szczczęścia.
Bądź zdrów przyjacielu.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


×
×
  • Dodaj nową pozycję...