zywot umarlych

[demira]

Gdy slonce za horyzontem znika
Ktos Twojego wzroku ciagle unika
Zamykasz powieki opuszczajac otoczenie
Bicie malych serc rozpoczyna swe budzenie
Wychodza z pod szaf i pudelek
Zaczyna sie wtedy bal kukielek
Nie sa to juz male laleczki
Lecz czarne charaktery z nieudanej bajeczki
Ich oczy przestaja byc slodkimi guzikami
Zamiast tego porazaja czarnymi weglami
Przerazliwy pisk jest nie do zniesienia
Pragna krwi,wladzy noi troche cierpienia
W ciemnosci widza lepiej niz koty
Wiec pozwalaja sobie na male psoty
Nic nie stanie im na przeszkodzie
Demoniczna sila kluczem w tym zawodzie
Wysysaja z Ciebie resztki wyobrazni
Tracisz swiadomosc,bo nie zostawiaja nawet jazni
Wszelkie ludzkie wartosci zanikaja
Mozg nie pracuje,bo komorki umieraja
One usmiercaja tych,ktorzy marzeniami sennymi gardzą
Wydlubia Ci oczy,i w swym przekonaniu utwardzą
Na przyszlosc doceniaj swoje dary
Wyobraznia nie jest synonimem kary.