Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

zmierzch kochanką obsesji
świt mordercą pasji

torturują ulice zmarszczek
napełnione kryształkami soli
dla konserwacji
nadajników do uczczenia wizji

o! awaria odbiornika

zmierzch świtu
świt zmierzchu i w drugą stronę
dlaczego kochanek mordercą?
pasja to obsesja tubylca

dawaj zgnieciemy mrówkę
z tryliona odejmę jeden
tyle nas jest i już kolejny się rodzi

przykryj towarzystwo plandeką
zaczyna wiać i pospadają klocki
mózg nie pracuje najlepiej

Opublikowano

tak mi się układa w obraz papki. znaczy się nie wiersz tylko akcja wiersza. bo w nim jest akcja. siedzi towarzystwo w swoich ramach. odbiornik TV mi się kojarzy z trylionem minus jeden oglądaczy (tak zwana oglądalność) ale już "kolejny się rodzi".
to może śmieszne ale serialowe wzorce są powtarzane w realu. na różnych płaszczyznach. najbardziej utkwił mi w pamięci bardzo taki serial (coś z familią było w tytule), w którym chłopczyk taki jeden kołowołaciał z ilości tatusiów. tata M., tata P., tata N. ... ale za to mama jedna!!! ale co z tego jak przed TV...
wynurzyłem się głodny... w końcu Nowy Year. rześko się czytało Panie Biały. dziękuję i pozdrawiam :)))

Opublikowano

hmm...przeczytałam i faktycznie na bardzo zrozumiałam,
mrowki zdaje się jakieś odniesienie do społeczeństwa,
tv- media- kształtowanie głów ludzkich, może coś w ten
deseń, 'pasja to obsesja tubylca' nie bardzo rozumiem,
gmatwanina myśli, tyle mi się nasunęło,
a świt nadzieją, J. serdecznie

Opublikowano

odbiornik mózg w chwili gdy sobie uświadamia
ten trylion minus jeden

czy to wtedy jest awaria?

czy na odwrót: jak odbiornik mózg zaliczy awarię to sobie uświadamia wtedy


z wiersza wynika opcja nr 2 i chyba dobrze, ale słówko komentarza dlaczego, na razie dla mnie, potem dla siebie, potem do wiersza.
Nie śpię już chyba z dwa dni i nie chciałbym zabrzmieć źle, to tylko propozycja,

Mate

Opublikowano

niepokoją te twoje zawirowania,
zawsze niespodzianka i ciekawość co nowego Cię skotłowało

nie zawiodłam się, choć tematyka i atmosfera - nie moje
ale jesteś nieustannie dobry, równy,
jeden z ciekawszych (nie będę mówiła, że obecnie "naj" z młodych, bo posądzą mnie o twaizm!)
nie ustawaj!
buziak
:D

Opublikowano

choć ta Twoja "awaria" daleka od moich klimatów, to jednak nie potrafię nie czytać Twoich przemyśleń... nieraz odchodzę bez słowa, by powrócić cichaczem, poczytać i znów odejść...
a to chyba wiele znaczy, prawda?
pisz, pisz po swojemu, bo masz wiele do powiedzenia...
życzę w nowym roku weny i wielu Czytelników :)))

serdecznie i ciepło -
Krysia

Opublikowano

"dlaczego kochanek mordercą?"
- odwieczne pytanie: dlaczego zmierzch - świtem? i czy?
wtedy gdy (nadajnik) odbiornik nawali?
Pasja - to ziemska rzecz! Więc zajmujmy się swoją pasją, póki można!
Serdecznie pozdrawiam
-baba

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Roma Subtelnie wywarłaś na mnie (na nas) presję.

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Nie mam wyjścia, dopóki mam trochę czasu (a przecież wszystko się kończy) z wielką przyjemnością po - analizuję Twoje prze - ciekawe teksty. Ten wiersz jest jak zatrzymana w kadrze chwila – ulotna, a jednocześnie niezwykle intensywna. To takie podglądanie świata przez witraż utkany z emocji i wspomnień. Początek wiersza – "jeszcze wyczerpani z chmur, wykrwawieni , o nieba bogom skradzione" – tworzy potężny obraz zmęczenia po jakiejś walce, być może wewnętrznej lub uczuciowej. To uczucie "ledwo stoimy" mówi o wielkim wysiłku, który doprowadził do momentu idealnej harmonii. Przejście do "poznani ponad zachwyt, zatraceni, malinowo, w miriadach migotań" jest przepiękne. Użycie koloru ("malinowo") i światła ("miriady migotań") nadaje temu doświadczeniu zmysłowy, niemal magiczny wymiar. To opis jedności, która wykracza poza zwykłe poznanie – to zatracenie się w drugiej osobie w sposób absolutny. Druga część wiersza zmienia ton na bardziej intymny i proszący. "Utul, ugłaskaj we mnie , już marcowe przybłędy" to niezwykle czuła metafora. "Marcowe przybłędy" mogą symbolizować pierwsze oznaki niepokoju, wiosennego przebudzenia lęków lub powracające wspomnienia. Prośba o ich ukojenie jest głęboko poruszająca. Obietnica "wysłucham każde z twoich słów, z najcichszych barw" to przepiękny obraz. Sugeruje on słuchanie nie tylko uszami, ale całym sobą, dostrzeganie emocji ukrytych w tonie głosu, w tym, co niewypowiedziane. No i zakończenie – "by zawierzyć w to co nierealne, raz jeszcze" – spina cały utwór. Mówi o odwadze, by po wyczerpaniu i walce, po odnalezieniu harmonii i czułości, znów zaufać czemuś, co wydaje się kruche i nieosiągalne. To akt wiary w miłość, w drugiego człowieka, w magię chwili. Twój wiersz jest pełen pięknych, nieoczywistych metafor. Ma w sobie jednocześnie ciężar doświadczenia i lekkość nadziei. To opowieść o bliskości. Jak zwykle - utwór fascynujący. pozdrawiam -y.
    • Dla ciebie cebulka, to jak lilia.  A dla mnie jedynie smrodek. Kiedy cebulka w jedzeniu miła i co ja teraz zrobię?   Pyszna cebulka, ona kochana, czy można obie pogodzić? Bo na cebulkę nic nie pomaga, a ona powie: "znów smrodzisz".
    • natura jak kobieta  przebiera się często  spogląda na taflę jeziora  robiąc miny  chętnie by się głośno zaśmiała  lubi jednak ciszę  i szmer strumienia o poranku    myśli co teraz ubrać  jesień  robi codziennie makijaż jest kolorowo   dziś pobawi się  ze słońcem  umyje w ciepłym deszczu  wiatr susząc ją  potarga fryzurę  lubi luz    w każdej porze roku ma frajdę    10.2025 andrew   
    • @Łukasz Wiesław Jasiński oj powiem ci nie obejrzałam połowy filmów, to jesteś melomanem:) 
    • Żal boli czy dokucza kto o tym wie umysł czy dusza   Czy żal jest  prawdą a może złudzeniem które kłamie   Albo światłem które zwycięża nie tylko ciemność   Żal to daleka czy  bliska droga do czegoś   Co rodzi lepsze jest nadzieją nie pustką
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...