Zamiotłeś

[Dama Kameliowa]

Oddaliłeś się ode mnie
Ciałem rozpalonym
Nakarmiłeś mnie pocałunkiem gorzkim
Podając kielich trucizny
A ja posłusznie piłam
Już zamiotłeś swe podwórko
Całą mnie, te wszystkie chwile
Zmiotłeś je jednym ruchem
Miotłą żalu danych lat
Byle spalić to wszystko z resztą śmieci

Żalu nie czując ni krzty
Nie patrząc mi w oczy
Poszedłeś swoją drogą
Pieląc chwasty
Wycinając kolczaste róże
Byle nie zranić się w nogę lub rękę
Chciałeś coś naprawić uległością ulotną
Pierwszy deszcz odwiódł Cię od pomysłu

Oddaliłeś się ode mnie
Bo moja ścieżka była Ci nie po drodze
Wypiłam truciznę, a ty zamiotłeś resztki wspomnień
Teraz płoną wraz z ostatnimi liśćmi tej jesieni
Wraz ze mną, nic nieznaczącą trawą po której szedłeś
Do domu...