Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

czekam i czekam doczekać się nie mogę
przeróżne myśli przychdzą do głowy
czyżby płatki śniegu zasypały drogę?
może myślisz że zawcześnie na rozmowę?

moje oczy już od dawna rozklejone
z obu "jezior" wylała sie słona woda
do białego moje serce rozżarzone
a każdej godziny i minuty szkoda

powoli wyłaniasz się z mgły zapomnienia
rozbłysło światło nadziei na spotkanie
może nareszcie spełnią się marzenia
ja z tobą ty ze mną miła pozostaniesz?

myślami muskam twoje rysy twarzy
i staram się odgadnąć twoje myśli
nie wiem co się jeszcze może dzisiaj zdarzyć?
choć wiemy po co żeśmy tutaj przyszli

Opublikowano

Już wyjaśniam, Digart to jest polski odpowiednik Deviant.Art. Są to fora dla ludzi z pasją i talentem. Można tam znaleźć nie tylko prace z zakresu poezji, prozy ale też malarstwo, szkice, grafika, filmy...wszystko autorskie. Niesamowite miejsce, można poznać wielu wspaniałych i ciekawych ludzi, którzy tak jak Ty mają pasję. Strona umożliwia umieszczanie prac nie tylko profesjonalistom ale też amatorom. Zamieszczane dzieła są komentowane i oceniane. Wiadomo im więcej Ty komentujesz tym więcej opinii możesz dostać.
To mniej więcej tyle, jeśli będziesz miał pytania jeszcze to zapraszam do rozmowy na gg - ja raczej rzadko wchodzę na ten portal poetycki.

Podaję link to rejestracji, jeśli się nie wczyta, to mogę podać przez gg. Nr podam przez wiadomość prywatną.
no tak i nie mogę umieścić linku...hmmm

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Moje ciało opanował granat,   bo trafiłem w środek Zachodu.   Ciemność jesieni okiełznał   huk okropnych hamulców.   A granat przemakał   przez wiązki świateł samochodów.   Zimną ziemię parkingową,   opanowały neony podwozia.   Moje nozdrza zatrute, smrodem spalonego sprzęgła.     Alkohol, potrzebuję cię teraz,   bo przysłaniają mi światło   czarnymi jak lakier kurtkami.   Trzymając mój zachodni obraz -   wciąż twierdzą, że nie umiem zahamować.     Gdy mnie popychają,   Widzę rozmazane światło ulic  wpadające do tafli wody. Ukazujące się w dziesiątkach  nieregularnych odbić.   Myślą że jest prosto,   lecz moja droga stała się kręta -   zboczyłem świadomie. 
    • Nie trzeba noża, by zadać cios, Czasem wystarczy tylko głos, Jedno zdanie, jak strzała w serce, Zostaje w duszy — na zawsze więcej.   Milczenie złotem, mówili tak, Lecz dziś milczenie to grzech i strach, W sieci ogień, w oczach gniew, Słowa palą jak tysiąc drzew.   Nie każdy krzyk to prawdy głos, Nie każda cisza to winny los, Ludzie w słowach topią sny, Nie wiedząc, jak są ostrzy ich dni.   Każde „nienawidzę” ma swój cień, Za każdym „kocham” stoi sen, Ale gdy mówisz bez serca tonem, Zostaje echo — jak po burzowym dzwonie.   Świat krzyczy głośno, coraz mniej słucha, Prawda ginie wśród pustych słuchań, Zatrzymaj się, zanim zrobisz błąd, Bo słowa są jak ogień — i spalą dom.   Bo słowa ranią mocniej niż stal, Nie cofnie ich już żaden żal, Wystarczy chwila — i świat się zmienia, Z powodu słów bez zrozumienia. Więc zanim powiesz — pomyśl raz, Bo może ktoś straci przez nie czas, Słowa to broń, której nie widać, A jednak potrafi zabijać.
    • @Berenika97 Będę miał zatem motywację by pisać dalsze losy bohaterów. Bo "Boże szelmów..." ma kontynuację ale zbieram się do niej bardzo opornie bo nie wiem czy jest sens pisać przy nikłym odzewie
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        To jest bardzo trudne. Może dlatego, że świat zawsze najpierw dostrzega tych, którzy mają najbardziej krzykliwe barwy, i właśnie na tych barwach skupione jest ludzkie zainteresowanie, a nie na wnętrzu, które nie może się tak po prostu "sprzedać" na targowisku. Ono musi zostać dostrzeżone i odkryte, często z trudem i wysiłkiem. A na to już nie każdy ma siłę i chęć się zdobyć. Nawet sami mamy tendencję do porównywania się z innymi i do eksponowania na zewnątrz wszelkiego rodzaju jaskrawości, nauczeni, że i tak właśnie na to każdy zwróci przede wszystkim uwagę.
    • @Berenika97 Zgadza się. Poezja to włóczykij, zawsze nim była :)) Jakby włóczka też trochę i za pan brat z samotnością, więc rozłąka :))
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...