Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

sytuacyjny o dywagacjach dylatacyjnych

samotność niczego
sobie poety
nie oznacza skruchy
no jakże jedna
czy dwie na stole
a przy osiadając
pomiędzy stonogami

to się już staje poniżej
takie ciche suwanie
radość płynąca z sucha
że przez filc rys nie widać

wszystko i tak się święci
nad świecznikami
par co tych trzecich
stojących naprzeciw

obrus się i tak się bieli
z lub czy bez krochmalu
pod nim zabłocko
dla konsolidacji
z obserwacyjnego kręgu

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.




właściwie to dałam na warsztat te dywagacje
bo tak jakoś z mojego patrzenia to częściej
jeszcze wygląda nie wiedząc dlaczego
-cytując po zmianie w ostatniej zwrotce
tak:

" a obrus się bieli
z lub czy bez krochmalu
pod nim zabłocko
dla obserwacji
ze skonsolidowanego kręgu"

co Ci się podobało to zabrałeś i już
pozdrowienia
Opublikowano

Przeczytałam, trudno mi coś powiedzieć o wierszu,
nie rozumiem go:
no jakże jedna
czy dwie na stole

a przy osiadając
pomiędzy stonogami

Mam wrażenie, że uczestniczę w obrzędzie, którego nie znam,
ważnym a jednocześnie niezrozumiałym.
Wrócę, ślę pozdrowienia
- baba

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Tytuł mówi za siebie ,raczej nie rytuał a dywagacje -
jak i wrażenia z siedzenia np. przy jakimś
stole - mamy jakieś odczucia wewnętrzne

mówimy czy piszemy - coś się gdzieś słyszy
twoimi słowami albo jakimiś innymi szczegółami,
rytmem, frazą - stąd i powtarzalność
możemy to odczuwać, jako granie też na emocjach,
a zależy to od słuchu i wrażliwości. Niektórzy to czują
a niektórzy używają - gdy np. samym im czegoś brak
:))) ze zjawisk w społeczności
albo jako niewiadoma(?) próba dopasowania
Pozdrawiam Babo
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Tytuł mówi za siebie ,raczej nie rytuał a dywagacje -
jak i wrażenia z siedzenia np. przy jakimś
stole - mamy jakieś odczucia wewnętrzne

mówimy czy piszemy - coś się gdzieś słyszy
twoimi słowami albo jakimiś innymi szczegółami,
rytmem, frazą - stąd i powtarzalność
możemy to odczuwać, jako granie też na emocjach,
a zależy to od słuchu i wrażliwości. Niektórzy to czują
a niektórzy używają - gdy np. samym im czegoś brak
:))) ze zjawisk w społeczności
albo jako niewiadoma(?) próba dopasowania
Pozdrawiam Babo
Jestem wdzięczna za próbę wyjaśnienia,
doceniam starania. Paplanina, bajdurzenie,
ma pewnie sens, jednak końcówka pierwszej strofy
jest dla mnie zupełnie nieczytelna.
Skoro jednak inni a przede wszystkim Ty
uważasz, że jest w porządku, to nie ma sprawy.
To tylko moje odczucia. Może mam dzisiaj
gorszy dzień.
Z sympatią
- baba
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Tytuł mówi za siebie ,raczej nie rytuał a dywagacje -
jak i wrażenia z siedzenia np. przy jakimś
stole - mamy jakieś odczucia wewnętrzne

mówimy czy piszemy - coś się gdzieś słyszy
twoimi słowami albo jakimiś innymi szczegółami,
rytmem, frazą - stąd i powtarzalność
możemy to odczuwać, jako granie też na emocjach,
a zależy to od słuchu i wrażliwości. Niektórzy to czują
a niektórzy używają - gdy np. samym im czegoś brak
:))) ze zjawisk w społeczności
albo jako niewiadoma(?) próba dopasowania
Pozdrawiam Babo
Jestem wdzięczna za próbę wyjaśnienia,
doceniam starania. Paplanina, bajdurzenie,
ma pewnie sens, jednak końcówka pierwszej strofy
jest dla mnie zupełnie nieczytelna.
Skoro jednak inni a przede wszystkim Ty
uważasz, że jest w porządku, to nie ma sprawy.
To tylko moje odczucia. Może mam dzisiaj
gorszy dzień.
Z sympatią
- baba


Dobrze, że również coś wyjasniłaś.
Ja mogę dla zrozumienia dodać -
taki mój odbiór z dolączeniem pewnych
sytuacji rzeczywistych z poza orga.
Czy to jest w porządku, raczej przywykam
z powodu takiego, że na ogół mało kto się
przejmuje takimi rzeczami
i mimo iż to jest tutaj jeszcze bardziej widoczne.
Czytając utwory innych i pisząc swoje
mam inne zasady - starając się nie używać
nie wykorzystywać z nie swoich. Jeśli już
to wyrazić z własnego ujęcia światła
i pomysłu na dobór słów. Są na szczęście
i tacy którzy też tak postępują
i to mnie tu bardziej podtrzymuje na duchu
przy chęci naskrobania :))
Serdecznie Babo

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @MigrenaBardzo dziękuję! I lubią wchodzić w coraz to nowe związki, z milczeniem, z westchnieniem, z niedopowiedzeniem... tak bardzo  lubią  igraszki,
    • @UtratabezStratyMam nadzieję, że  mnie nie prowokujesz stwiedzeniem "a ja tu widzę coś raczej przeciwnego" -  to odpowiadam.  Książek political fiction właściwie nie czytam, więc trudno mi jest odnieść się do Twojego opowiadania. Jednak widzę niespójność w tym, co piszesz a co sugerujesz w komentarzu. Jeżeli słowo "reżim" jest zbyt drastyczne, to jednak uważam, że twoje państwo jest opresyjne. A zmuszanie obywateli starszych, schorowanych do służby wojskowej, duża ilość żołnierzy i zwartych formacji na ulicach (Co oni tam robili? ) świadczy o państwie zmilitaryzowanym. W państwie opresyjnym również źle traktuje się obywateli w ZK, wymyślając absurdalne nakazy i zakazy. Tu pojawia się też fanatyzm, więzienie jak klasztor (ciekawa jestem jaki? Klasztor klasztorowi jest nierówny - mają przecież różne reguły), zmienione godło i krzyż na ścianie czyli ewidentnie zachwianie relacji między sacrum a profanum. I dominacja jednej religii, ignorowanie tym samym  obywateli innych wyznań czy niewierzących zakłóca, system państwa demokratycznego. Nie poruszam spraw polit. - gosp., bo to temat rzeka. A do czytania następnych odcinków już zachęciłeś. :)Pozdrawiam.
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Dziękuję i dodam coś od siebie do treści. (...) Skupiłem się w większej mierze na formie niż na treści, w której ważniejszy mianownik odegrał kluczową rolę — z samym zamysłem. Autor ( czyli, ja) chciał pokazać w tej formie rymy asonansowe i konsonansowe (ciut niepełne) w całości, stanowiąc bez żadnych manifestów przestrzeń, rezonującą w sposób abstrakcyjny.      Bardzo się cieszę, że w ten sposób treść została odebrana mimo rzekomych zagadek (wybacz, komentujący autorze) Postaram się na przyszłość, aby więcej takich zagadek zostawić.   Dziękuję i pozdrawiam
    • @Marek.zak1 Marku będę zaszczycony proszę oprócz tomiku wierszy prześlij mi swój wybrany przez siebie wiersz napisany Twoją ręką na kartce z podpisem jest to o tyle ważne dla mnie że wszystko mam w albumach i całej książki nie włożę. Kiedyś jak jeszcze korespondencja odbywała się drogą pocztową z przyjemnością gromadziłem listy od kolegów w albumach dzisiaj niestety nowoczesność bardzo zubaża moje zbiory. Adres do mnie jest prosty Tarnawa Robert Gorzkowski i z kontaktów można go wynotować.
    • W wieczornej ciszy i porannym śpiewie, świat się zmienia, tylko ja niezmiennie, kocham ciebie tęsknego serca tchnieniem.   Ta cząstka, bije jak szalona gdy cię widzi między czuwaniem a snem. w innych ramionach.   Na pewno to wiem jak i to, że kolejna noc, jak i ten poranek zginie w niespełnienia chłodnej godzinie.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...