Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

przy okrągłym stole prawdziwi mężczyźni
rzucacie kości pewni że los można wygrać
stoję w kuchni. w serialach zdarzają się takie historie
a kto nie chce miłości z telewizji

ale przecież nie wyciagnięcie dłoni z kieszeni nie będę sekundantem. chyba
nie wiem jak to rozegrać przecież chcesz patrzeć sobie w twarz
a ja codziennie pragnę tej twarzy

Opublikowano

hm. ten mężczyzna, który chce patrzeć sobie w twarz chyba czuje się nieswojo w towarzystwie "prawdziwych mężczyzn"... romantyk? warty patrzenia przez kobietę, która nie chce być "sekundantem"... bardzo wysmakowany Twój wiersz, pathe :))) pozdrawiam serdecznie :))))))

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.




patyczku, zażalenia, nie
ino na mój model to tak bym :P
ściskam
na pewno przemyślę:)
Warto! Moim zdaniem tak lepiej, unikasz też trzykrotnego "nie".
Pozdrawiam
- baba
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


na pewno przemyślę:)
Warto! Moim zdaniem tak lepiej, unikasz też trzykrotnego "nie".
Pozdrawiam
- baba
3Xnie jest też w wersji Stasi
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Warto! Moim zdaniem tak lepiej, unikasz też trzykrotnego "nie".
Pozdrawiam
- baba
3Xnie jest też w wersji Stasi
Masz rację, nawet doliczyłam się teraz czterech. Nie wiem
jak ja poprzednio to odczytałam i nie wiem, nie mam pomysłu
na te "nie". Przekazujesz w wierszu coś fajnego, ciekawą myśl,
może pomyślisz jeszcze co z tym "nie" zrobić? (w ostatnich dwóch wersach
cztery zaimki)?
Łatwiej zauważyć, poprawić trudniej.
Próbowałam, nie wychodzi.
Serdecznie pozdrawiam
- baba
Opublikowano

Dobre chęci! Podobno piekło coś o nich wie (myślę naturalnie o sobie)!
Wiesz, jest coś bardzo fajnego w Twoim wierszu,
ja w takim wypadku - jak nie wiem, odkładam na jakiś czas,
nie myślę o nim a potem wracam i wtedy łatwiej coś zmienić.
Serdeczności z cmokusiami
- baba

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @wierszyki dziękuję   @Alicja_Wysocka dzięki za przypomnienie Tuwima (Ptasie radio)
    • Miałam wtedy jakieś siedem lat. Chodziłam do pierwszej klasy. Mieszkaliśmy w Gdyni, w dzielnicy Obłuże. Któregoś dnia bawiliśmy się z rodzeństwem w chowanego – oczywiście na podwórku, bo na ulicę można było wychodzić tylko za pozwoleniem mamy. Nasze podwórko było całkiem spore. Był tam ogródek, jakaś szopka, w której tata trzymał różne ciekawe rzeczy – grabie, łopaty, a nawet siekierę! Był też kurnik, psia buda i oczywiście nasz pies – Lord. Wpadliśmy wtedy na genialny pomysł: schowamy się mamie! A niech ma – skoro tyle rzeczy nam zabrania, to teraz niech nas szuka! – Na pewno nas znajdzie i jeszcze skrzyczy, że ją denerwujemy – mówiłam. Ale co tam, ryzyko wpisane w zabawę! – Schowajmy się do psiej budy – zaproponował ktoś. – Ooo, to jest dobra myśl. Bardzo dobra! I tak właśnie zrealizowaliśmy nasz chytry plan. We trójkę – Grzesiek, Tomek i ja – wciskaliśmy się do budy. Pies patrzył zdziwiony, ale przecież nas nie mówi. Lord był duży, więc i buda była odpowiednio przestronna. Jakoś się tam upchnęliśmy. Cicho siedzimy, nie gadamy, bo wiadomo – zdrada przez śmiech to klasyk. W środku śmierdziało psem i kurzem, było duszno  i niewygodnie, ale czego się nie robi dla porządnej zabawy? Siedzimy jak trusie, aż zaczyna nam się nudzić. Nic się nie dzieje. I nagle – akcja! Słyszymy mamę, jak nas woła. Chodzi po podwórku, sprawdza furtkę, krzyczy coraz bardziej zdenerwowana: – No co jest?! Gdzie oni są?! A my dusimy się ze śmiechu – dosłownie. Zabawa życia! I wtedy pies zaczął szczekać. Najpierw nieśmiało, potem coraz głośniej. Kręcił się, jakby sam nie wiedział, co robić. W końcu zaczął piszczeć. Mama podchodzi do furtki – nikogo. Na ulicy pusto. Dzieci zniknęły jak kamfora. Wreszcie zaniepokojona podchodzi do psa. – Lord, czego ci trzeba? Co się dzieje? Co chcesz, głuptasie? I nachyla się nad budą... – CO WY TAM ROBICIE?! WYŁAZIĆ MI NATYCHMIAST Z TEJ BUDY! CO TO ZA GŁUPIE POMYSŁY?! A ja, z pełnym oburzeniem, mówię: – To nie głupie pomysły, tylko pies głupi, bo nas zdradził! – Marsz do domu! – ryknęła mama. – Wszyscy do wanny! Zdjąć te śmierdzące ciuchy! No nie wiem, w co ręce włożyć z wami... Utrapienie z tymi dziećmi!
    • ,,Prawy zamieszka  w domu Twoim, Panie,, Ps 15    jesteśmy ...super  a inni  gdyby i oni byli tacy    świat byłby wspaniały    zła nie czynię  mnie nie dotyczy  odwracam się od niego  pływam w zadowoleniu  widzę dobro po swojemu  zadowalam swoje ja    prawość to nie slogan  to droga jaką szedł Jezus  warto ją dostrzec  i …iść    prawi ujrzą Jego oblicze  prawi dostaną wieczne życie   Jezu ufam Tobie    7.2025 andrew  Niedziela, dzień Pański Pański 
    • @Annna2Albo bardziej, bo przecież można, nawet kiedy nie ma.
    • cisza po zmarłym bywa tak cicha że aż boli   jest niewidzialna a mimo to ją wyczuwamy   boimy  się jej lękamy czy nie przemówi   taka cisza jest  trudna bo  płacze
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...