Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

przy okrągłym stole prawdziwi mężczyźni
rzucacie kości pewni że los można wygrać
stoję w kuchni. w serialach zdarzają się takie historie
a kto nie chce miłości z telewizji

ale przecież nie wyciagnięcie dłoni z kieszeni nie będę sekundantem. chyba
nie wiem jak to rozegrać przecież chcesz patrzeć sobie w twarz
a ja codziennie pragnę tej twarzy

Opublikowano

hm. ten mężczyzna, który chce patrzeć sobie w twarz chyba czuje się nieswojo w towarzystwie "prawdziwych mężczyzn"... romantyk? warty patrzenia przez kobietę, która nie chce być "sekundantem"... bardzo wysmakowany Twój wiersz, pathe :))) pozdrawiam serdecznie :))))))

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.




patyczku, zażalenia, nie
ino na mój model to tak bym :P
ściskam
na pewno przemyślę:)
Warto! Moim zdaniem tak lepiej, unikasz też trzykrotnego "nie".
Pozdrawiam
- baba
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


na pewno przemyślę:)
Warto! Moim zdaniem tak lepiej, unikasz też trzykrotnego "nie".
Pozdrawiam
- baba
3Xnie jest też w wersji Stasi
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Warto! Moim zdaniem tak lepiej, unikasz też trzykrotnego "nie".
Pozdrawiam
- baba
3Xnie jest też w wersji Stasi
Masz rację, nawet doliczyłam się teraz czterech. Nie wiem
jak ja poprzednio to odczytałam i nie wiem, nie mam pomysłu
na te "nie". Przekazujesz w wierszu coś fajnego, ciekawą myśl,
może pomyślisz jeszcze co z tym "nie" zrobić? (w ostatnich dwóch wersach
cztery zaimki)?
Łatwiej zauważyć, poprawić trudniej.
Próbowałam, nie wychodzi.
Serdecznie pozdrawiam
- baba
Opublikowano

Dobre chęci! Podobno piekło coś o nich wie (myślę naturalnie o sobie)!
Wiesz, jest coś bardzo fajnego w Twoim wierszu,
ja w takim wypadku - jak nie wiem, odkładam na jakiś czas,
nie myślę o nim a potem wracam i wtedy łatwiej coś zmienić.
Serdeczności z cmokusiami
- baba

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Sylwester_Lasota Dziękuję, że zajrzałeś tutaj, no popatrz na co mi przyszło :) Mam kilka historyjek z mojego ogródka, postanowiłam je spisać. A niech tam sobie będą.  :)
    • @Naram-sin jesteś tu świeżakiem a już w piórka obrastasz ? Nie wiesz, że inwersja jest środkiem stylistycznym a skoro jest to można ją stosować w wierszach ?A rytm? Pisać wiersze jest sztuką ale umiejętnośc ich czytania chyba jeszcze większą.Napisz swój sonet.Poczytamy i ocenimy domorosły krytyku.
    • @Sylwester_Lasota A ja od zawsze wolałam pisać, Szukałam eleganckich papeterii, znajomi przywozili mi z zagranicy, przecież nie mogłam pisać na jakiejś kartce, wyrwanej z zeszytu, może jeszcze postrzępionej. Któregoś roku, będąc w Zakopanem, poznałam chłopaka, wymieniliśmy się adresami i on zaczął do mnie pisać. Może w tych listach nie było nic ważnego, ale w każdym, na końcu przysyłał wiersz. Nie swój, ale zawsze podpisany przez autora. Po czasie, już zaczynałam czytanie od ostatniej strony, wszystko inne nie było tak ważne, jak wiersz. A wiersz, zawsze dotyczył relacji damsko - męskich, był tęskny, ciepły i jakby do mnie czy dla mnie, no i od niego. Też chciałam dołączyć przy odpisywaniu jakiś wiersz, ale nie miałam żadnej poezji, za wyjątkiem  - Wybór pism Mickiewicza, choć książek w domowej bibliotece sporo - ale nie było poezji. Od tamtej pory zaczęłam szukać i kupować tomiki wierszy. Wszystkie czytałam po kolei, a na ostatniej stronie tomiku, zapisywałam na której stronie znalazłam to, co by się nadało.  I już nie było mi smutno, że nie mam nic dla niego. Po pewnym czasie, zaczęłam się zastanawiać czy nie dałabym rady sama napisać, czegoś od siebie.  I tak się zaczęła moja przygoda z pisaniem.   Dzięki Sylwestrze, pozdrawiam serdecznie :)
    • Wyszli chłopi zboże kosić, przechodząc obok krzyża  modlitwę w ofierze złożyli.   Człowiek kijem chmury  przesuwa, niech świeci słońce i w pracy im towarzyszy.   Wielki ptak powoli opada jego ogromne szpony wbiły się głęboko w ziemię.    Tutaj zostanie i wychowa  pisklęta, kiedy dorosną  razem daleko odlecą.    Na skrzyżowaniu stary krzyż stoi, któremu złamało się jego wiekowe ramię.    Pójdą chłopi jak co dzień, rankiem ze śpiewem ptaków i modlitwę w ofierze złożą.   Ktoś ręce podniósł do góry, nad łanem zboża wypowiedział doniosłe słowa.   Za starym krzyżem zboże stoi pod złamanym ramieniem  wieniec z kłosów żyta złożyli. 
    • Świetny tekst Alu.   Pozdrawiam.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...