nasz świat

[Gmatrix buntownik]

zagubiłem się w odchłani czasu
zaplątałem w drodze swej
upadłem wstałem by iść dalej
odeszłaś... pobiegłem...
stałaś w obliczu gwiazd
niczym ta kropla rosy
zanikająca w promieniach słońca...
nie ma...
a byłaś blisko tak
wyciągnąłem dłoń
podałaś by iść razem...
powiązani ze sobą światłem księżyca
szliśmy plażą a fale oblewały nasze...
poczułem rządzę twego ciała
usłyszałem bicie serca
łza po twarzy spływała
otarłem przytuliłem
czułem drżałaś cała
powiedziałaś zostań
zostałem na wieczność...
każdej nocy będę okrywał
byś nie zmarzła swym ciałem
każdego ranka
będę szeptał słowa miłości
do serca twego
obsypię płatkami róż
splecionych z promieni słonecznych
ukołyszę twój ból
i strach
oczy twe łez nigdy nie zaznają
serce twe nigdy nie zakrwawi...
dla ciebie
rzucę pod nogi
bukiet płatków róż
utkany promieniami słońca
przepłynę morza oceany
uwiodę serce twe
a potem będziemy
do rana tańczyli pieśń miłości
uniosę cię na rękach
w największe zakamarki chwil zapomnienia
rzeknij....
a oddam duszę swą
wyrwę serce dam tobie....
tylko w mych objęciach
zaznasz największe chwile rozkoszy
swego ciała
oczy twe ranka nie będą chciały ujrzeć...
z twego puchara najdroższe trunki skosztuję
twe usta stopy ucałuję
nigdy nie przestanę...
dnia zawsze będzie za mało...
piękne są usta czerwone twe
piękne są oczy gdy nie ma w nich łez...
piękno jest wszędzie w każdym
calu ciała twego
każdego ranka spoglądam przez okno
widzę ciebie każdego wieczoru...
wsłuchując się w ciszę
oczekując głosu krzyku serca twego...
gdyby pióro było szybsze od myśli
rzuciłbym pod nogi
bukiet wierszy splecionych promieniem księżyca
oczy twe zielone...
otrzeć łzę...przytulić ucałować
i...umrzeć dla nich chcę...
odnaleźć pomogę drogę pokażę
przez życie twe serce poprowadzę...
bo czym jest świat gdzie nie ma miejsca
dla nas dwojga.
--Gmatrix