Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

rozmierzwiony aplauz marca
córka już się miewa dobrze
spogląda rankiem przez okno
nie pomnij już łzy ze zdrożyny

rozbłysły się oczka niezapominajek
promyki rozgościły spojrzeniem
jeszcze głowa spuszczona w zieleń
czesze słowa rześko i strojniej

baczniej przebacza nieposkromienie

rozanieliły się sploty zwiastunów
wiosny majowej stokrotnie rozsiały
polnym łąki oranym ardentem
rozśpiewały się przy lnie maki

pod lipową koronę

Opublikowano

marzec niesie nadzieję ciepła,
bo to ciepły wiersz jest,
pachnie przyszłością
o miłosnym smaku,
i brzęczeniu pszczółek,
i rubinowym ciepłem
miłości.
pozdrawiam radością
jacek

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


jeśli o lipowej koronie, to na pewno dla mnie :))
więc zabieram.. ale.. bez bolda, bo brzmi jakośtakoś :P\
cmook FLY


o!ho ho - jakże mam się
na pociechę :) bolda pozbyć
i zastąpić bardziej bez bolda
to mnie pytanie -
cmoczek Stasi
Opublikowano

Biję się w piersi obie: nie wiem co to jest "zdrożyna".
Próbowałam lecz nie znalazłam gdzie szukałam.

"rozanieliły się sploty zwiastunów
wiosny majowej stokrotnie rozsiały
polnym łąki oranym ardentem
rozśpiewały się przy lnie maki"

Pogrubionego nie rozumiem, może coś w szyku zdania?
Dodam, że niestety "ardent" znam tylko jako słowo
z języka angielskiego, będące przymiotnikiem.

Jest w wierszu coś co obrazuje nadejście i gwałtowność
rozwijania się przyrody wiosną - jej ekspansję.
To mi się w nim podoba.
Ponieważ wszystkiego nie rozumiem, wstrzymam się
od dalszych komentarzy.
Serdecznie pozdrawiam
- baba

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Babo-Babo- skąd mi się to wzięło
- jak tu odpowiedzieć (?)
peelka nazwała ku nie pamięci,
myślą czyn zdrożny, a z niego
ostatnie łzy - zdrożyny
zaryzykowałam / gdzieś to kiedyś słyszałam/
nazwałam to dla tego wiersza swoim słowem
'poetyckim'.

Z polskim tłumaczeniem tego przymiotnika z jęz. angielskiego
spotkałam się nie raz w ujęciu rzeczownikowym i podmiotowym w zdaniu,
dlatego go użyłam.
Dzięki Ci babo za czytanie

Pozdrawiam serdecznie babo.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Babo-Babo- skąd mi się to wzięło
- jak tu odpowiedzieć
peelka nazwała ku nie pamięci,
myślą czyn zdrożny, a z niego
ostatnie łzy - zdrożyny
zaryzykowałam / gdzieś to kiedyś słyszałam/
nazwałam to tylko dlatego wiersza swoim słowem
'poetyckim'.

Z polskim tłumaczeniem tego przymiotnika z jęz. angielskiego
spotkałam się nie raz w ujęciu rzeczownikowym i podmiotowym w zdaniu,
dlatego go użyłam.
Dzięki Ci babo za czytanie

Pozdrawiam serdecznie babo.
Dziękuję jak nie wiem co! Pytając, zawsze można się czegoś ciekawego
dowiedzieć. I o to biega!
Cmoki jak smoki!
- baba
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Babo-Babo- skąd mi się to wzięło
- jak tu odpowiedzieć
peelka nazwała ku nie pamięci,
myślą czyn zdrożny, a z niego
ostatnie łzy - zdrożyny
zaryzykowałam / gdzieś to kiedyś słyszałam/
nazwałam to tylko dlatego wiersza swoim słowem
'poetyckim'.

Z polskim tłumaczeniem tego przymiotnika z jęz. angielskiego
spotkałam się nie raz w ujęciu rzeczownikowym i podmiotowym w zdaniu,
dlatego go użyłam.
Dzięki Ci babo za czytanie

Pozdrawiam serdecznie babo.
Dziękuję jak nie wiem co! Pytając, zawsze można się czegoś ciekawego
dowiedzieć. I o to biega!
Cmoki jak smoki!
- baba

Cieszy mnie, że jaśniej Babo
a jak biega to lepiej
I i i Pozdry

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Alicja_Wysocka Niezmiernie mi miło:))
    • @Gosława 

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • Odmówiono Im minuty ciszy... Tak jakby nigdy nie istnieli, Zakłamane europejskie elity, Uznały Ich tragedię za aspekt nieistotny…   Wielki butny europarlament, Zjednoczonej Europy głoszący idee, Gardząc głośnym przeszłości echem, Pamięci o pomordowanych europejczykach się wyrzekł…   Na z dalekiej przeszłości cichy głos Prawdy, Europosłowie pozostając głusi, Zaślepieni frakcyjnymi walkami, Rzucili się w wir pisania nowych dyrektyw.   I nie zrozumiał podły świat, Ogromu tragedii zapomnianego ludobójstwa, Woli ciągle tylko się śmiać, Gdy na europejskich salonach króluje zabawa…   Odmówiono Im minuty ciszy... By nie była lekcją pokory Dla światłych europejskich elit, Zaślepionych ułudą nowoczesności,   A przecież tak do bólu współcześni, Eurodeputowani z krajów zamożnych, Tak wiele mogliby się od Nich nauczyć, Szacunku do ojców swych ziemi.   Na styku kultur na kresach dalekich, Sami będąc ludźmi prostymi, Całe życie pracując na roli, Całym sercem ją pokochali,   Na każdy kęs białego chleba, Pracując wciąż w pocie czoła, Wszelakich wyrzeczeń poznali smak, Niepowodzeń i gorzkich rozczarowań…   Odmówiono Im minuty ciszy... Jak gdyby była ona klejnotem bezcennym, Ważyła więcej niż całego świata skarby, Znaczyła więcej od kamieni szlachetnych.   A przecież krótka chwila milczenia, Nie kosztuje ni złamanego eurocenta, Wobec zakłamania świata zwykle jest szczera, A rodzi się z potrzeby serca.   Przecież milczenie nie ma wagi, Skrzyń po brzegi złotem wypełnionych, Skąpanych w złocie królewskich pierścieni, Zdobiących smukłe szyje diamentowych kolii.   Przecież krótkie zamilknięcie, Tańsze jest niż znicza płomień, Kosztuje tylko jedno śliny przełknięcie, Gdy znicz całe dwa złote…   Odmówiono Im minuty ciszy... Tak jakby jej byli niegodni, By pamięć o Nich odrzucić Obojętnością Ich cieniom nowe zadać rany…   Po ścieżkach Pamięci, Nie chcą wędrować dziś ludzie butni, Zapatrzeni w postęp technologiczny, Zaślepieni ułudą europejskości,   Po co dziś tracić czas na Pamięć, Rozdrapywać rany niezabliźnione, Lepiej śnić swój irracjonalny o Europie sen, Historię traktując jako przeżytek…   Lecz choć unijne elity, Odmówiły czci duszom pomordowanych, My setkami naszych patriotycznych wierszy, W skupieniu oddajemy Im hołd uniżony…      
    • muszę znaleźć przyjemność w oczach ciemniejszych niż porzeczkowa słodycz tak mówiłeś dotykając Lanę której piegi rozlewały się na brzegach powiek krew po utraconych dzieciach zaschła cichym dźwiękiem rwanej pajęczyny płosząc myśli zapraszasz do łóżka miły niebo źle znosi zdrady w płatkach liliowych bzów dusznych majowych porankach nie będzie zadośćuczynienia to już ostatni list ostatnie do widzenia
    • Jakoś tak posmutniałam  Dla mnie to nawet siłaczka  Pozdrawiam serdrcznie 
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...