Mroki nad...

[Kolos94]

Gdy w nocy ciemność
Wzrok staje się zbędny
Choć otwarte oczy to patrzę w pustkę
Zamykam otwieram zamykam oczy
A widzę to samo nic

Slepy wzrok błądzi po przestrzeni otchłani
Jeśli coś mogę szukać to tylko w samym sobie
W umyśle nie-spokojem nieskrępowanym
Bo dzień myśli porządku tu zaczyna się

I tak myślałem właśnie o tej pustce
Co napełnia nas czy to dzień czy noc
Byłem jestem wokół może trochę w niej
Wypalanie się dusz kłamstwa hien
To jest zły sen

Problem jest taki sen ten realniejszy
Niż realna najrealniejsza rzeczywistość
Ciemność ślepota my nic nie widzimy
Uśpieni kojeni łudzeni tym

Że trzeba „dobrą” drogą biec padać powstawać
Tysiące ran chyba nie uczy nic
Droga na oślep ta łatwiejsza łatwa
Przecież życiem trzeba „cieszyć się”