Podniebny Boss/pilot śmigłowca M-8/

[Ryszard Kisiel]

Od kiedy tak zarządził los
I w górę wzbiłeś się jak ptaki,
Stałeś się jak podniebny „boss”,
Odziedziczając zaszczyt taki.

Fruwałeś gdzie Cię poniósł wiatr,
Snadź takie było przeznaczenie.
Wracałeś kiedy zakwitł wrzos,
I całowałeś matkę ziemię.

Z orłami byłeś za pan brat,
Gdy zawisałeś nad turniami.
Patrzyłeś z góry na ten świat
Z jego wiernymi mieszkańcami.

Na afrykańskim niebie został ślad,
Wypisać go to wielka sztuka.
Nigdy by nie przypuszczał drogi dziad,
Że był kreślony ręką wnuka.

Choć żar słoneczny mózg Ci zżerał,
Pustynnym piachem w oczy wiało,
Śniłeś o bliskich właśnie teraz,
Żeby coś złego się nie stało.

Kiedy wszystkiego miałeś dosyć,
Chciałeś powrócić już do swoich.
Otrząsnąć z piachu siwe włosy,
Rozdygotane serce, duszę koić..

Dziś twoją głowę biały szron przykrywa,
A tęsknotę swą znosisz w pokorze.
Serce do lotów jeszcze się wyrywa,
Lecz sił już mało i nie możesz....

R

[Ela_Ale]

We wzruszeniu troszkę rytm umknął, ale wiersz jest bardzo prawdziwy, co cenniejsze niż wydumane uniesienia. Trzymam kciuki. Elaale

[Gość]

Prawdziwy i unosi jak te skrzydła. Nie dziwię się tęsknocie...
Pozdrawiam i miłego dnia życzę Ryszardzie
Jola