pan i pani

[Ania_G.]

słodka krew co toczy smutki
w chciwe usta tego pana
żywot wiodła nader krótki
pani rychle zapomniana

przez wiodące bohomazy
miast co własne przędą dzieje
księżyc świadkiem bez urazy
tym co się ostatni śmieje

z żalu sine miał oblicze
gdy ją pierwszy w sidła wpędził
rozkochany w tym zachwycie
nocy blasku był oszczędził

jak spod stropu atramentem
szła wiedziona tła urodą
pan tej pani zdradził puentę
gdy szukała jej nad wodą

"noc co martwym ściele łoża
z pani włosów złotej wełny
niecierpliwi się gdy zorza
w rejs wysyła swe okręty

puls ma pani zbyt frywolny
by dokupić łask straconych
biada tym co młode orły
zaprzęgają zamiast sowy"

naraz usta swe zatopił
w smukłą szyję młodej pani
krwią wciąż żywą pieczęć skropił
wrót co wiodą do otchłani

gdzie zazdrosnej nocy świta
róże sadzi i obrywa
pani wschodzi i rozkwita
bardziej niż za życia żywa

[zak stanisława]

ballada, podoba mi się
można odśpiewać :)))

[Somewhat Damaged]

.. i wamp, i lirycznie ;)
No, no (czytaj: fiu, fiu)!!

Pozdrawiam :)