Wiersz bez Muzy

[Ela_Ale]

Muzy na Parnasie zamilkły z wrażenia
napisałam wierszyk bez cienia natchnienia
ot, tak , byle tylko słowa się składały
A Muzy się śmiały

Udowadniać Muzom chcę od dziś niezmiennie
że pisać potrafię także samodzielnie
Panny tylko gremialnie pod boki się brały
i znowu się śmiały

Acz bez Muzy pomocy i wsparcia Pegaza
nawet mistrz tworzyć poezję odradza
Odłożyć więc pióro, gdy nie ma natchnienia
I nie doprowadzać do Muz rozbawienia ?

Teraz wszyscy kpiarze się ze mnie zaśmieją!
Powiedzą – Pewnie, racja, nie dla ciebie rymy!
Zostaw pióro, bez Muzy twe wiersze kuleją
Nie wzbudzisz dla siebie nigdy wśród poetów estymy.

[Magdalena Anastazja]

piękny wiersz, taki... natchniony
prosty w swej treści, jednocześnie żartobliwy
idealne połączenie weny z grą, zabawą słowem

[Łukasz Michał K.]

Ok, brzmi nieźle...i tematyka ciekawa, pojawił się nawet Parnas i Pegaz... do tego roześmiałaś muzy, udowadniając założoną tezę ;)

ale jeśli mogę to się przyczepię do ostatniego wersu...za długi (choć celnie puentuje)...
ja bym wykasował parę słów i zostawił np.
"Nie wzbudzisz już nigdy poetów estymy" albo "Już nigdy nie wzbudzisz poetów estymy" albo jeszcze inaczej (po prostu trochę krócej)...wtedy będzie cool :)
Pozdrowienia