Uległość

[Naisir Handemir]

Nie wrócą już nigdy...za daleko...
Słowa jak papierosy - bez mocy natychmiastowego powalania,
powoli zabijające..
tworzące cienie..
Gdzieś w tym chorym układzie,
precyzji zwątpień, chronicznej niegodności,
splecione ręce i ostatnia próba,
by drobne na bilet wyskubać
z kieszeni która już dawno dziurawa
i zacząć coś..
może od nowa
za późno, na próżno bez wiary w powodzenie...

Kto raz takiego życia spróbował, choć nie będzie mu ono w smak
nie zrezygnuje - gdy wszyscy są źli nikt już nie jest złym
i tego należy się trzymać
by wierzyć że wciąż jest się człowiekiem
i uporczywie powtarzać,szukając podobieństw,
ludzi równych sobie i świadomości spaczonej punktem widzenia
może zasadą "nieingerencji" - obojętnością w tym przypadku nazwaną
tolerancją
Może ingerencją nadmierną,totalitarną,nie pozostawiająca prawa wyboru

W świecie gdzie wszelka odmienność nazwana jest głupotą
Odmieńcy kapitulują ostrzelani rutyną.
Ja potwierdzam regułę będąc wyjątkiem.