Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

żona marnotrawna


Rekomendowane odpowiedzi

wróciłaś
drzwi zamknęły się w ciszy
jak wtedy moje samotne ramiona
nie przełknę już kłamstwa żadnego
i kurzu z oka nie zetrę

wróciłaś
lecz moja dusza już nie tak stęskniona
nauczyłem się składać życie
z cudzych szczęść
z błogosławieństw nie moich

wróciłaś
wymięta i taka spłoszona
a głowa co wcześniej stracona
teraz wzrokiem liczy piach na dywanie
i odpuszczenia szuka

przez matkę głupców wiedziona
wróciłaś
więc siostrą mi jesteś duchową
bo mimo swoich przekonań
wierzyłem że do mnie wrócisz

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Za dużo doklejaczy, za dużo słów, np.:
"kurzu z oka nie zetrę"
"moje samotne ramiona"
"moja dusza już nie tak stęskniona"

dla mnie to taka napuszona egzaltacja.
Podobnie - "dusza, duch" - a jaka jest różnica pomiędzy?

Fragmentami całkiem ciekawie - ja bym radził mniej używać poetyzmów, a bardziej trafiać w sedno.
Dobrze się zapowiada, ale to jeszcze nie to.
Pozdrawiam.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.




dzięki za wizytę i komentarz rzecz jasna
cóż mogę powiedzieć, wszystko zależy od gustu odbiorcy i jego nastroju
czy przesadzam z przekazywaniem uczuć, rzecz względna dla jednych pewnie tak, dla innych nie, zwykle staram się to wypośrodkować, gdyż uważam, że wiersze nie posiadające emocji są bezduszne, a te wktórych ich nadmiar - zbyt uduchowione
nie jestem w stanie wszystkich zadowolić i mam tego pełną świadomość
pozdrawiam serdecznie
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


×
×
  • Dodaj nową pozycję...