kanonik

[Cristex Enen]

twój widok pozbawia mnie nadziei
uskutecznia napięcie w moich żyłach pulsuje
moje ręce- twoje biodra nigdy
nasze oczy nie zleją się w jedno jezioro

za dużo ideałów marzeń

bez formy z możliwościami
podniesionymi do sfery sacrum
dziewcząt z ostro zaciśniętymi wargami
wyuczonych milczenia
których ciężkie buty dudnią wieczorami
po ulicach spłukanych deszczem

dusze błękit waszych oczu biel
waszych dłoni złudzenia, że to
mi wystarczy
iluzje, że moje ciało kończy
i zaczyna się na ustach
że to szlachetnie spływa…

cyprysy na moim pobielanym grobie

bez cierpienia bez bólu bez poniżenia
bez kłopotliwej fizjologii

której nauczono nas się wstydzić


kurczowo trzymam się kanonicznej
postaci którą znam
z całych sił zostanę kanonikiem

[Pan_Biały]

autor zgrzeszył nadmiarem zaimków - wezwanie do spowiedzi w dziale warsztat
"bez formy z możliwościami" - wers uczciwie napisany, w możliwości wierzę zawsze
pozdrawiam
r

[dzie_wuszka]

kurcze, pogubiłam się wśród Słów. jakiś takiś nadętyś

[M._Krzywak]

Jakby pan wyciął zaimki osobowe, zostałaby połowa wiersza, a warto, bo są w nim bardzo ciekawe wersy. Ale toną...

Pozdrawiam.

[Cristex Enen]

dziękuję bardzo za komentarze, może tak lepiej:

twój widok pozbawia mnie nadziei
uskutecznia napięcie w żyłach pulsuje
moje ręce- twoje biodra nigdy
oczy nie zleją się w jedno jezioro
za dużo ideałów marzeń

bez formy z możliwościami
podniesionymi do sfery sacrum
dziewcząt z ostro zaciśniętymi wargami
wyuczonych milczenia
których ciężkie buty dudnią wieczorami

po ulicach spłukanych deszczem
dusze błękit oczu biel dłoni
złudzenia, że to może wystarczyć
iluzje, że ciało kończy się
na ustach że to

szlachetnie spływa cyprysy
na moim pobielanym grobie
bez cierpienia bez bólu bez poniżenia
bez kłopotliwej fizjologii
za którą stoi wyuczony wstyd

kurczowo trzymam się kanonicznej
postaci znam ją
z całych sił zostanę kanonikiem