iluzja miłosci ...

[katarzyna Wróblewska]

Kiedyś było inne
kiedyś byleś gdy patrzyłeś na mnie
kiedyś nawet gdy cię nie było
trwałeś obok mnie...
świat obrócił moje myśli , świat stał się stagnacją
wspomnień
nie chce więcej takich dni
nie potrzebuje twej litości
w każdym pocałunku
wszystko we mnie zamarło
w jednym momencie
niechcianym
stało się tak wiele
że zbyt mało..
wciąż cie szukam , gdy śpisz obok mnie
uciekam na krańce słów i szaleństw
szukam...
czegoś co nie nastało
nigdy...
wszystko zmienia się
zdarzają się uśmiechy
zdarzają się radości
ludzie stąpają po ziemi z pewnością
siebie i wiarą w kolejny dzień
mają świadomość że kiedykolwiek się obudzą będą się cieszyć
że wstaje słońce, nawet gdy
spadnie deszcz ...
będzie cudownie i pewnie

A ja stoję tu ,na tej pustej drodze , szukam kogoś , szukam siebie
patrząc w oddalony punkt
nie wiem gdzie moje miejsce
gdzie uśmiechy
gdzie oddechy
i śpiew
wciąż sama wśród starych
spróchniałych drzew , nic nie obudzi już
we mnie
ciepła i wiary w lata utracone ...
ciemny kąt mojej świadomości
dawno stał się moją przystanią nadziei
kto zapyta , kto pomoże
dłoń poda, chodź raz wskaże ścieżkę
do celu , do czegoś co może odmienić mą codzienność
Niczego nie żądałam . o nic nie prosiłam, każdego dnia
wciąż oddawałam swoje siły , każdy drobiazg chciałam oddać tobie ...
ty wciąż odbierałeś, to co ofiarowywałam
dziś ty masz wszystko co ja posiadałam, by żyć , z pustką przemierzam dni i odległości, by zawsze już być
z daleka...
tak by zawsze bezmyślnie wracać w twe zimne ramiona ...