Miłość pachnąca jesienią.

[Ryszard Kisiel]

Niebo płacze wraz z chmurami,
wiatr z drzew strąca resztki złota.
Nie wiem co się dzieje z nami,
że ogarnia nas tęsknota.

Eh jesieni roku poro,
jesteś zmienną jak kobieta.
Choć za żonę cię nie biorą,
ty podniecasz wciąż poetów .

Jesteś zawsze roześmiana,
bywa, że masz złe humory.
Jesteś najpiękniej ubrana,
"bijesz" wszystkie roku pory.

Mówią: "miłość pachnie majem"
od dziś słowa można zmienić.
Będzie równie dobrze brzmiało:
"miłość pachnąca jesienią!"

R

[Duks]

Witaj Ryszardzie.
Podoba mi się ten wiersz.
Od strony technicznej - dobry układ stroficzny, niezłe rymy, dobry rytm.
Od strony merytorycznej - ciekawy motyw, ładnie zobrazowany.
Gratuluję i pozdrawiam.

Ps.
Zerknij na przedostatni wers – drobna literówka

[Bezimienny z Nikąd]

Tak Ryszardzie, niech miłość pachnie jesienią...

Lecz ten zapach dziś dotyczy tej dojrzałej
W sercu mocno zapisanej
Całe wieki w nas wytrwałej
Przy ołtarzu zawiązanej.

Przyjacielskie pozdrowionka od Bezia.