Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

nie zamiatajcie pod dywan


Rekomendowane odpowiedzi

jeszcze dziś pamiętam
jesiennego poetę
ze skrzydłami fantazji
rymowy szaleniec


do gwiazd podrywał
zdobywając kosmos
zdumiewaliśmy siebie
w lirycznej pełni
do dziś

odeszła w niepamięć
zabierając wrażliwość -

kamienie słów
nie oddają tego
co czarowne -

w retro zadumie przebity banał
drży chłodem sierocego świata
bez czerwieni

rozsypana prostota na wietrze
jak zeschłe liście na rozdrożu
współczesności
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


"gdzie ci mężczyźni...orły, sokoły"..."gdzie te chłopy", co gadają wierszem w prozie życia? No gdzie? Powiedz, gdzieee? ;)
Dziękuję.

Pozdrowionka na cały dzień -
Krysia
a bo ja wiem:) gdybyś spytała o kobitki to co innego, a tak to szukaj wiatru w polu:)
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


"gdzie ci mężczyźni...orły, sokoły"..."gdzie te chłopy", co gadają wierszem w prozie życia? No gdzie? Powiedz, gdzieee? ;)
Dziękuję.

Pozdrowionka na cały dzień -
Krysia
a bo ja wiem:) gdybyś spytała o kobitki to co innego, a tak to szukaj wiatru w polu:)
;( no i licz tu na takiego ;-) kobitki? a co mi po nich? wystrczy mi jedna...ja sama :)))))
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

co w tej poetyce zachacza o świat, o jakieś, jakiekolwiek, życie codzienne? Co ją zdejmuje do poziomu, który zaciekawiłby zwykłego śmiertelnika? Dużo abstrakcji w tym utworze, dużo za dużo. Sądze, że sam wspomniany poeta nie jest wystarczającym haczykiem...
zdrówko,
Jimmy

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


×
×
  • Dodaj nową pozycję...