Umykający czas

[Dama Kameliowa]

Przesypują się zairenka
w klepsydrze życia
Umyka czas i coraz go mniej

Jakże podobna zimie jest rozłąka
Wspominam porcelanową mowę pozłacaną
Dzień i noc złączone
Gdy w wieczności było spełnienie

Umyka czas...

A my coraz mniej kochamy
Tracąc oddechy, tracąc siebie
Uschnięte róże walczą z czasem
A ziarenka sypią nieustannie się
Kradnąc co się da

Umyka czas...

Mamy go coraz mniej
Z każdą chwilą opuszcza nas życie
Jeszcze tylko oczy są ludzkie
Patrzą w siną dal
Może coś widzą, czego my nie widzimy?

Umyka czas...

A my chodzimy od drzewa do drzewa
Od bólu do bólu
Cichym krokiem cierpienia
By drzew nie zbudzić ze snu
Zbierając liście pamięci
A ostatni zostawić komuś i umrzeć

Umyka czas...

Życie trwało tyle lat,
Klepsydra przesypała je do końca
w jeden dzień...

[Bezimienny z Nikąd]

Umyka czas, a my cierpimiy wraz z nim
Nie godząc się ze światem złym.
Sił nam brakuje by go naprawić,
Cóż nam przyjdzie po sobie zostawić?

Zostanie po nas nasza poezja,
Zostanie wspomnienie przyjaźni.
Zostanie dobre słowo nadziei,
Zostanie obraz w naszej wyobraźni.

Przyjaciółko Damo bądź, nie przemijaj...

[Dama Kameliowa]

Nie martw się mój przyjacielu , nie przemijam,ja trwam i tak już odwiecznie
Zostanie też po nas miłość ,łzy i ten jeden jesienny liść