Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

jest mi jak część życia
nie wiem czy wynika to
z osamotnienia wizualności
po prostu wciąż
czy też uruchamia się namiętnie
ten tryb zmora proverbum
na utrudniony kierunek
że w zjawiskowości są zawiłe
których sami nie umiemy
ułożyć czy zmienić
na wtajemniczony życia dar
iż napędy mogą byty
składać na prostolinijne

co przeszkodą
w bezkształtnej codzienności

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



a gdyby tak dać w "zjawiskowości" "zawilce"? :) ---że w zjawiskowości są zawilce
wtedy bukietowo zagrałyby z układaniem, babraniemw genetyce (zmiany), z darem życia, z pewnym odczuciem piękna w naturalności
no i w słowie nadal grają zawiłości :)
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



a gdyby tak dać w "zjawiskowości" "zawilce"? :) ---że w zjawiskowości są zawilce
wtedy bukietowo zagrałyby z układaniem, babraniemw genetyce (zmiany), z darem życia, z pewnym odczuciem piękna w naturalności
no i w słowie nadal grają zawiłości :)

podsunęłaś mi pomysł na zawilce, leśno-wiosennego kwiatka ... uważasz, że tak ładniej będzie
wierszyk brzmiał ... i do naturalności z zawiłościami,
... skąd ci to przyszło do głowy ten przypadek z zawiłością , w całej istocie naturalności zjawiska, bardzo ciekawi i mnie ?
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



a gdyby tak dać w "zjawiskowości" "zawilce"? :) ---że w zjawiskowości są zawilce
wtedy bukietowo zagrałyby z układaniem, babraniemw genetyce (zmiany), z darem życia, z pewnym odczuciem piękna w naturalności
no i w słowie nadal grają zawiłości :)

podsunęłaś mi pomysł na zawilce, leśno-wiosennego kwiatka ... uważasz, że tak ładniej będzie
wierszyk brzmiał ... i do naturalności z zawiłościami,
... skąd ci to przyszło do głowy ten przypadek z zawiłością , w całej istocie naturalności zjawiska, bardzo ciekawi i mnie ?

nie będzie brzmiał ładniej wg mnie, bo cały wiersz jest dla mnie zbyt połamany. a dlaczego przyszedł mi do głowy, już napisałam wcześniej
podmieniłam słowo "zawiłe" na "zawilce", bo również niosą w sobie tę zawiłość a jednocześnie ->patrz mój poprzedni komentarz.
poza tym, wetkniecie kwiatka do kożucha, czasem daje niespodziewany, a pożądany efekt, oddmuchania wiersza z pewnego zadęcia :)
jest takim miejscem na subtelne mrugnięcie w stronę 'niepewności', co do 'racji' wywodu ;)
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



podsunęłaś mi pomysł na zawilce, leśno-wiosennego kwiatka ... uważasz, że tak ładniej będzie
wierszyk brzmiał ... i do naturalności z zawiłościami,
... skąd ci to przyszło do głowy ten przypadek z zawiłością , w całej istocie naturalności zjawiska, bardzo ciekawi i mnie ?

nie będzie brzmiał ładniej wg mnie, bo cały wiersz jest dla mnie zbyt połamany. a dlaczego przyszedł mi do głowy, już napisałam wcześniej
podmieniłam słowo "zawiłe" na "zawilce", bo również niosą w sobie tę zawiłość a jednocześnie ->patrz mój poprzedni komentarz.
poza tym, wetkniecie kwiatka do kożucha, czasem daje niespodziewany, a pożądany efekt, oddmuchania wiersza z pewnego zadęcia :)
jest takim miejscem na subtelne mrugnięcie w stronę 'niepewności', co do 'racji' wywodu ;)

to takie realne wahania człowieka, ale kwiatki mają to do siebie, że lubimy na nie patrzeć
i to jak słusznie zauważyłaś może przyjemne :) no może nie zawsze i nie na wszytskie kwiatki :)
pozdrawiam
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



dobrze, że tak wyszło odczytane Zbyszku, bo jaki byłby sens tego co sobie tam czasem napiszemy, to raczej nie wiemy czy wyjdzie z tego coś wiersza dla czytelnika czy nie :)
dzięki za czytanie
Pozdrawiam
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



nie będzie brzmiał ładniej wg mnie, bo cały wiersz jest dla mnie zbyt połamany. a dlaczego przyszedł mi do głowy, już napisałam wcześniej
podmieniłam słowo "zawiłe" na "zawilce", bo również niosą w sobie tę zawiłość a jednocześnie ->patrz mój poprzedni komentarz.
poza tym, wetkniecie kwiatka do kożucha, czasem daje niespodziewany, a pożądany efekt, oddmuchania wiersza z pewnego zadęcia :)
jest takim miejscem na subtelne mrugnięcie w stronę 'niepewności', co do 'racji' wywodu ;)

to takie realne wahania człowieka, ale kwiatki mają to do siebie, że lubimy na nie patrzeć
i to jak słusznie zauważyłaś może przyjemne :) no może nie zawsze i nie na wszytskie kwiatki :)
pozdrawiam

ejże, proszę nie wkładać mi w wirtualne usta słów, których nie rzekłam. nie napisałam ani słowa o przyjemnościach. Słowo przyjemne, nie ma w moim komentarzu miejsca. nie chciałabym, żeby "odczucie piękna" było zamienione na słowo "przyjemne", bo nie w takim znaczeniu napisałam :)
Opublikowano

dobrze, się nie irytuj ;)...zdaje mi się, że temat piękna był przerabiany i mimo, że nie dopracowany :) technicznie to ,,odczucie piękna ,, jest wyrażone słowami nawet dwoma
sprawia niebagatelną przyjemność jak i może wprawić w zakłopotanie ...to masz na myśli,
tak sobie tylko myślę ;) niczego nie sugerując..;)

Opublikowano

wizualności - zjawiskowości
rym, który spowodował uśmiech... dwa wyrazy oddalone o kilka słów, ale dziwnie pasujące do siebie... jedynie przez rym -ści.
słówko - iż - jakoś tak filozoficznie brzmi.
trochę gubię się w przekazie...
początkowe wersy wskazują na wahanie... później widzę jakąś bezradność podmiotu lir.

Serdecznie Fly :)

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



miło mi, że zajrzałaś i znalazłaś coś co spowodowało uśmiech,
ucieszyło mnie, że zauważyłaś ten rym od siebie oddalony
i coś dla siebie,
ja tego nie zauważyłam pisząc, a ty zwróciłaś na to tak oczywiście uwagę ...i to coś nazwałaś bezradnością ... może to przez te pewnego rodzaju
rymy - ze ści , które tkwią w jakiś owych bezradnościach.
hmm... taka to wyszła mi teraz refleksja z wiersza :))

serdecznie Joanno ;

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Gosława 

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • Odmówiono Im minuty ciszy... Tak jakby nigdy nie istnieli, Zakłamane europejskie elity, Uznały Ich tragedię za aspekt nieistotny…   Wielki butny europarlament, Zjednoczonej Europy głoszący idee, Gardząc głośnym przeszłości echem, Pamięci o pomordowanych europejczykach się wyrzekł…   Na z dalekiej przeszłości cichy głos Prawdy, Europosłowie pozostając głusi, Zaślepieni frakcyjnymi walkami, Rzucili się w wir pisania nowych dyrektyw.   I nie zrozumiał podły świat, Ogromu tragedii zapomnianego ludobójstwa, Woli ciągle tylko się śmiać, Gdy na europejskich salonach króluje zabawa…   Odmówiono Im minuty ciszy... By nie była lekcją pokory Dla światłych europejskich elit, Zaślepionych ułudą nowoczesności,   A przecież tak do bólu współcześni, Eurodeputowani z krajów zamożnych, Tak wiele mogliby się od Nich nauczyć, Szacunku do ojców swych ziemi.   Na styku kultur na kresach dalekich, Sami będąc ludźmi prostymi, Całe życie pracując na roli, Całym sercem ją pokochali,   Na każdy kęs białego chleba, Pracując wciąż w pocie czoła, Wszelakich wyrzeczeń poznali smak, Niepowodzeń i gorzkich rozczarowań…   Odmówiono Im minuty ciszy... Jak gdyby była ona klejnotem bezcennym, Ważyła więcej niż całego świata skarby, Znaczyła więcej od kamieni szlachetnych.   A przecież krótka chwila milczenia, Nie kosztuje ni złamanego eurocenta, Wobec zakłamania świata zwykle jest szczera, A rodzi się z potrzeby serca.   Przecież milczenie nie ma wagi, Skrzyń po brzegi złotem wypełnionych, Skąpanych w złocie królewskich pierścieni, Zdobiących smukłe szyje diamentowych kolii.   Przecież krótkie zamilknięcie, Tańsze jest niż znicza płomień, Kosztuje tylko jedno śliny przełknięcie, Gdy znicz całe dwa złote…   Odmówiono Im minuty ciszy... Tak jakby jej byli niegodni, By pamięć o Nich odrzucić Obojętnością Ich cieniom nowe zadać rany…   Po ścieżkach Pamięci, Nie chcą wędrować dziś ludzie butni, Zapatrzeni w postęp technologiczny, Zaślepieni ułudą europejskości,   Po co dziś tracić czas na Pamięć, Rozdrapywać rany niezabliźnione, Lepiej śnić swój irracjonalny o Europie sen, Historię traktując jako przeżytek…   Lecz choć unijne elity, Odmówiły czci duszom pomordowanych, My setkami naszych patriotycznych wierszy, W skupieniu oddajemy Im hołd uniżony…      
    • muszę znaleźć przyjemność w oczach ciemniejszych niż porzeczkowa słodycz tak mówiłeś dotykając Lanę której piegi rozlewały się na brzegach powiek krew po utraconych dzieciach zaschła cichym dźwiękiem rwanej pajęczyny płosząc myśli zapraszasz do łóżka miły niebo źle znosi zdrady w płatkach liliowych bzów dusznych majowych porankach nie będzie zadośćuczynienia to już ostatni list ostatnie do widzenia
    • Jakoś tak posmutniałam  Dla mnie to nawet siłaczka  Pozdrawiam serdrcznie 
    • Bez słownika nie rozłożę

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...