Zgłoś

W kawiarence nadmorskiej… Rankiem boso, wprost z plaży mogłaś tam cicho wejść.   Kelner nucił pod wąsem „ Eurydyki tańczące”. Wzdłuż linii brzegu unosił się śpiew.   Wszystko niby zostało, tylko coś jest nie tak…   Miłość się obraziła.   Zabrała paletę barw..   Eurydyki blondwłose marzeń już dziś nie mają… są jak jabłka, co z drzew postrącał je wiatr - - z wierzchu wciąż są zielone…, ziarna dojrzałe przedwcześnie.   Historie świat takie zna…   Miał oczy zielone… do piekieł za nim gotowa była iść… tu historia się urywa.   W obliczu ludzkich oczekiwań ten mit jest dowodem na to, jak łatwo wypaść za burtę pośród szumu fal… idąc zbyt wąską ścieżką pychy Eurydyko o włosach dziś siwoblond. Jednak żal… dedykowany Ewie.

@FaLcorN i mądrze i zgrabnie. No, no, no panie poeto, taki początek to dobry początek :)

@Robert Witold Gorzkowski... oraz... @piąteprzezdziesiąte... dziękuję Wam... :)

@Nata_Kruk dziękuję 

@Marek.zak1 @Berenika97 @Mari_enne @MIROSŁAW C. Dziękuję za serduszka @Ajar41 Dziękuję za serduszko i jakże nikłą pochwałę. @Nata_KrukTobie Natalko dziękuję równie serdecznie. Pozdrowienia dla wszystkich czytelników.