Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Do Ciebie

Dama Kameliowa
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Dama Kameliowa

Dama Kameliowa

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Czemu tak na mnie patrzysz?
Twój wzrok odciska mi się na skórze.
Co widzisz w tych czarno-białych oczach?
Szukasz nieba? - cóż, lepiej spójrz ku górze.
Na co czekasz, ciągle zerkając w zegarek?
Jeśli na mnie - tracisz czas i nerwy.
Ja się nie zmienię.
Będę trwać w swej szklanej kuli.
Od zawsze. Na zawsze. Bez przerwy.

Nie ważne, jak bardzo tego pragniesz.
Nie ważne, jak często śnią ci się koszmary.
Mogę sprawić, że do końca życia nie zaśniesz.
Lecz na razie mam dosyć przyjazne zamiary.
Ale do czasu.
To mój świat, moje kredki,
Więc nie próbuj podrzucić mi flamastrów.
bo tak nic nie wskórasz.

Możesz mi wmawiać, że się rozumiemy.
Możesz pouczać, krzyczeć i karać.
Nie sprawisz cudu. Nic się nie zmieni.
Dopóki ja nie zacznę się starać.

Ciebie życie nauczyło żyć.
Mnie nauczyło po cichu umierać.
Ty umiesz siać wokół siebie nadzieję.
Ja zawsze wolałam ją innym zabierać.
Choć dałeś mi wiele.
Choć w zamian chcesz mało.
Nie dam ci nic
Prócz tego, co w tej wiecznej sekundzie.
Prócz tego, co ze mnie zostało.

Wiesz czego nigdy mi nie mówiłeś?
Dwóch słów: "przepraszam" i "kocham".
Znosiłam wiele i pewnie jeszcze wiele zniosę.
Ale wiedz, że nie przez ciebie coraz częściej szlocham.
Rozśmieszasz mnie i denerwujesz.
Jednocześnie cię lubię i nie znoszę.
Lubię. Nie kocham.
Niestety.
Inaczej nie umiem.
I ty też mnie nie kochaj.
Toleruj mnie.
Ale nie kochaj.
Nie kochaj mnie. Proszę.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Maciek.J
      Limajno

      Przez Maciek.J · Opublikowano

      @Naram-sin jesteś tu świeżakiem a już w piórka obrastasz ? Nie wiesz, że inwersja jest środkiem stylistycznym a skoro jest to można ją stosować w wierszach ?A rytm? Pisać wiersze jest sztuką ale umiejętnośc ich czytania chyba jeszcze większą.Napisz swój sonet.Poczytamy i ocenimy domorosły krytyku.
    • Alicja_Wysocka
      chyba że

      Przez Alicja_Wysocka · Opublikowano

      @Sylwester_Lasota A ja od zawsze wolałam pisać, Szukałam eleganckich papeterii, znajomi przywozili mi z zagranicy, przecież nie mogłam pisać na jakiejś kartce, wyrwanej z zeszytu, może jeszcze postrzępionej. Któregoś roku, będąc w Zakopanem, poznałam chłopaka, wymieniliśmy się adresami i on zaczął do mnie pisać. Może w tych listach nie było nic ważnego, ale w każdym, na końcu przysyłał wiersz. Nie swój, ale zawsze podpisany przez autora. Po czasie, już zaczynałam czytanie od ostatniej strony, wszystko inne nie było tak ważne, jak wiersz. A wiersz, zawsze dotyczył relacji damsko - męskich, był tęskny, ciepły i jakby do mnie czy dla mnie, no i od niego. Też chciałam dołączyć przy odpisywaniu jakiś wiersz, ale nie miałam żadnej poezji, za wyjątkiem  - Wybór pism Mickiewicza, choć książek w domowej bibliotece sporo - ale nie było poezji. Od tamtej pory zaczęłam szukać i kupować tomiki wierszy. Wszystkie czytałam po kolei, a na ostatniej stronie tomiku, zapisywałam na której stronie znalazłam to, co by się nadało.  I już nie było mi smutno, że nie mam nic dla niego. Po pewnym czasie, zaczęłam się zastanawiać czy nie dałabym rady sama napisać, czegoś od siebie.  I tak się zaczęła moja przygoda z pisaniem.   Dzięki Sylwestrze, pozdrawiam serdecznie :)
    • Adam Zębala
      Dzień zaczną od modlitwy

      Przez Adam Zębala · Opublikowano

      Wyszli chłopi zboże kosić, przechodząc obok krzyża  modlitwę w ofierze złożyli.   Człowiek kijem chmury  przesuwa, niech świeci słońce i w pracy im towarzyszy.   Wielki ptak powoli opada jego ogromne szpony wbiły się głęboko w ziemię.    Tutaj zostanie i wychowa  pisklęta, kiedy dorosną  razem daleko odlecą.    Na skrzyżowaniu stary krzyż stoi, któremu złamało się jego wiekowe ramię.    Pójdą chłopi jak co dzień, rankiem ze śpiewem ptaków i modlitwę w ofierze złożą.   Ktoś ręce podniósł do góry, nad łanem zboża wypowiedział doniosłe słowa.   Za starym krzyżem zboże stoi pod złamanym ramieniem  wieniec z kłosów żyta złożyli. 
    • Sylwester_Lasota
      Rozmowa z duszą II

      Przez Sylwester_Lasota · Opublikowano

      Świetny tekst Alu.   Pozdrawiam.
    • Sylwester_Lasota
      chyba że

      Przez Sylwester_Lasota · Opublikowano

      Przyznam szczerze, zawsze miałem z tym problem. To znaczy z pisaniem listów... Był taki czas, że było bardzo miło dostać list. Niestety przeważnie na list wypadało odpowiedzieć i tu, chociaż może trudno w to uwierzyć, często pojawiał się u mnie problem z kreatywnością. Dzisiaj, jak czytam niektóre własne listy, to nie wiem czy śmiać się, czy płakać. A wiersz fajny.   Pozdrawiam

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...