Nenufary

[Danuta Kurczewicz]

Jutro odpłynę znaną ci rzeką
albo wpadnę w nurt
krok wcześniej

Na białej tafli rozmażesz
spojrzenie - patykiem
pamiętaj tam rosną nenufary
(z ciała nimfy zmarłej z miłości
do Herkulesa)
woda musi być niewinnie-czysta
a twoje łzy

Zawsze widziałem w nich szarość
z nutką nieznanych mi glonów

[gabriel p.]

o proszę, kolejny udany debiut.

fajnie, tak mitologicznie. ciekawe wpleciona geneza nazwy kwiatów. i te szare łzy... jak dla mnie, mnogość interpretacji.

pozdrawiam :-)

[Toby]

Danuto fajnie napisane - prawie jak Noce i Dnie :)

[Somewhat Damaged]

Hmm.. ta "nutka nieznanych mi glonów" na końcu psuje mi nastrój całego wiersza. Delikatnie, trochę "świteziankowo", trochę mitologicznie, ładnie.
Pozdrawiam :)