Mieczysław_Borys

Pozytyw. Dorobek duchowy to wiersze...

Humorystycznie. Jednak nie tylko chłopu wieje watr w oczy. Pozdrawiam.

Bóg tych kocha, którzy cierpią. W Twoim wierszu przewija się cierpienie, zatem Bóg Ciebie kocha. Mnie też kocha, bo ja również c i e r p i ę. Pozdrowienie ze starego kraju.

Penelope_Coal - dziękuję za miły komentarz. Pozdrawiam serdecznie, miło i ciepło z Polski. Miecio.

henryk_bukowski - Heniu, już pisałem Tobie, że jestem ułomny intelektualne, dodam jeszcze, że i analfabetą wierszowym. To nie jest usprawiedliwienie, tylko fakt. Dziękuję za poprawkę kolejność słów. Poprawię. [ Ale tak naprawdę to najpierw musi być wioska żeby po tym była opustoszała i tak samo staruszkowie żeby pozostać. Najważniejszy jest przekaz. ] Heniu, chociaż mam braki w słownictwie, ale i tak jestem z siebie dumny, że robię to do czego nie jestem powołany intelektualnym talentem, a sercem i natchnienie. Ot co. Pozdrawiam. teresa943 - Krzysia, to prawda co napisałaś. Mój prosty język źle ujmuje słowa w wierszach, ale za to piszę prawdę, a to najbardziej się liczy nie tylko w poezji, ale przede wszystkim i w życiu. Co nie znaczy, że nie chcę starać się pisać językiem poprawnym. Ale w końcu tylko jestem prostym człowiekiem, w dodatku wychowanym w języku etnicznym białoruskim i bez żadnych ukończonych szkół. Miło i serdecznie dziękuję. Pozdrawiam.

W wierszu można polecieć tam, gdzie serce tęskni. Można pójść tam, gdzie nogi nie pójdą. Można dotknąć czegoś, czego na jawie nie ma. Można przywołać wspomnienia, lata cofnąć, ptaka pogłaskać, bo przecież on nie odfrunie, gdy myślą jest dotykany. Na Boga rany, być poetą - to żyć wiecznie... Białystok, dnia 29-01-2013 rok. Przy Auchan

Bardzo ładny wiersz zwracając się do ukochanej.

Według mnie to normalne, że boimy się co nas złego spotyka. Ale gdy o tym nie myślimy, jednak życie nam ten strach wynagradza, bo życie jest pięknej jak niżej napisał Waldemar. Każdy żyjący ma swoją gwiazdę na niebie oczywiście. Dużo zdrowia, pogody ducha i optymizmu od Miecia.

Końcówka bardzo piękna! "tymczasem kilka lirycznych strofek na kamieniu światełkiem pamięci pośród opadłych listów jesieni wierna miłość przynagla niebo" W ciszy, zadumie i spokoju pozdrawia Miecio.

Makarios_ - dziękuję za wierszyk. Tak to jest. Waldemar Talar Talar - Waldemarze - zgadzam się z Tobą - tak jak jest w Twoim komentarzu. Serdecznie dziękuję i miło pozdrawiam.

Święta prawda Zbyszku. Mam wielką nadzieję, że w ten tak wieki dzień zadumy nad bliskimi, którzy od nas już fizycznie odeszli, lecz w naszych sercach pozostali, wszyscy ilu wyjechało z domu powrócili. Dziękuję z serdecznościami.

opustoszała każda wioska młodzi nie mieli sensu życia dawno temu uciekli do miasta pozostali tylko staruszkowie od czasu do czasu stare korzenie odwiedzę oczami szklanymi nad jakimś obrazem wzrok na dłużej zatrzymam z sentymentu trudno odejść bo jutro mogę już nie zobaczyć październik 2014

@Waldemar_Talar_Talar - Tyle ile Polaków wyjedzie w drogę na groby bliskich - mimo wielkiej zadumy w tym dniu, niechaj wszyscy wrócą do domu.

Z Wiarą i mobilizująco...

Waldemar Talar Talar - Waldemarze, znasz takie polskie powiedzenie: "Kto głupio się śmieje, ten ostatni się śmieje".

Makarios_ - Dziękuję za czytanie moich wierszy. Odniosę się do pierwszego wiersza - Święta Prawda.

Twoje wiersze są piękne nie tylko dlatego, że są o przekazie jakby c i e r p i e n i a? Ale dlatego przede wszystkim, że zmuszają Czytelnika do zastanowienia, myślenia, a potem i do zadumy... Jak najmniej samotności w tak bogaty dzień zadumy jak we Wszystkich Świętych. Pozdrawia Mietko.

Jest taki religijny kraj, Gdzie przy drodze krzyże... To jest Polska, nie raj, Której ukłonem, jak poeta się zniżę... Symbol: kwiaty, znicze... Takie polskiej drogi jest oblicze! Smutnego przybytku krzyży nie policzę, Lepiej uczestnikom szerokiej drogi pożyczę... Pisałem, 1-go listopada 2008 roku. Podlasie

@Elżbieta_Zadrożna - Dzień dobry Czytelniczko mich wierszy. Dziękuję że komuś spodobały się moje wiersze. Dziękuję miło i serdecznie. Pana Jana Leończyka znam i czytałem jego tomik wierszy. Pan Leończyk jest dyrektorem Książnicy Podlaskiej w Białymstoku. Serdecznie pozdrawiam z Podlasia, a konkretniej z otuliny Puszczy Knyszyńskiej. Mietko Podlasiak.

A mnie bardzo się spodobało: "z oddechem nocy budzę się Nią okryta niemo wtulam wargi w załamanie dłoni by zasnąć do krzyku pierwszych ptaków porannych" Życzę, żebyś była taka wesoła i szczęśliwa z drugą połówką, jak te ptaki poranne... Mietko.

Makarios_ "pięknie wyrażona wdzięczność jest niezbędna wszak w miłości wyraża ją również czułość w słowach w czynach tych bez złości" Tak właśnie powinno być. Dziękuję za wpis. Teresa943 - trafiłaś w sedno. Właśnie to jedna z wielu moich ulubionych piosenek polskich z początku lat 80-tych, kiedy to jeszcze byłem kawalerem puszczałem sobie, a po tym i narzeczonej, która dzisiaj jest moją żoną i opiekunką. Serdeczności od Mietka.

Przytul małżonko, moje zbolałe serce, Niechaj przeto ujdzie boleść, smutku i westchnienie. Niechaj ogrzeją zbolałą duszę, Twoje ręce - Kiedy połączy nas ciepło i natchnienie. Mieć Ciebie u swego boku, To coś więcej, niż być pożywionym po głodzie. Tym bardziej nie jest się ślepcem w jednym i drugim oku; Dostrzegając w jakiej dla mnie jesteś urodzie. Dzięki Tobie, nie wiem, co to oznacza samotność, I nie wiem, co to osobna noc, osobny dzień. Przy Tobie radości mam wielokrotność, I w spokoju nie czuję ciała drżeń. Barbarze, pisałem dnia 2010.06.08

Kto pisze wiersze jest poetą za życia - i po śmierci - poeci nigdy nie umierają.

Zakończone Miłością. Miłość jest potrzebna każdemu z nas. Stajemy się lepsi.

Waldemar Talar Talar - Dziękuję za wpis, Waldemarze. Właśnie tak jest jak napisałeś. Ja dodam jeszcze od siebie, że poezja nie tylko leczy duchowo, ale nawet i fizycznie, bo gdy duch staje się zdrowy, to i ciało jest zdrowsze. Człowiek, który pisze wiersze ma w sobie natchnienie, którego nie ma człowiek nie piszący wierszy. Serdeczności od Mietka.