Mieczysław_Borys

@Alicja_Wysocka - bardzo piękny i dojrzały wiesz poetycko. A tym bardziej, że przypadły mi do serca te wersy: "przez dżungle i pustynie słowa trwoniłam, rozum, czas i godność musiałam, żeby nie zwariować" "bez przerwy z duszą na ramieniu," "mój wstyd i strach umierał rzadko, raczej codziennie nowy rodził" "nie ma napisu koniec świata, choć na mój rozum być powinien" "trzeba się zbierać, tylko dokąd? powrotnej drogi nie pamiętam, więc nie wiem ile tu postoję w drogowskaz stałam się zaklęta" Serduszko dla Ciebie od Mietka. Pozdrawiam.

@Alicja_Wysocka - Oj mój Boże, wielkie dzięki Alicjo za miły wpis. Tak. Mam radość z pisania - to jest moje życie... Wiersze podnoszą mnie na duchu, dają wielką radość, uczucie, natchnienie, miłość, dowartościowanie siebie i sens życia żyć z wierszową pasją... Serdeczności od Mietka. Pozdrawiam.

@Marlett - dziękuję za ciąg dalszy zainteresowania. Tak to dobra rada, nigdy nie śpieszyć się z publikacją wiersza. Ale co do mnie, to nie wiem czy ja śpieszę się, bo wiersze, które wstawiam były już napisane w ostatnich sześciu latach. A jaki wiersz wrzucę, często decyduje przypadek. A co do błędów stylistycznych, to powtarzam, gdy ktoś poprawi - wtedy zauważam błędy stylistyczne lub za obszerne rozpisywanie się i powtarzanie się. Duszę i serce posiadam poety, a talent prostego człowieka - a to jedno z drugim nie do pary - i trudno nawiązać wiążącą współpracę. Ale w moim przypadku trzeba czymś się zająć. Serdeczności od Mietka. Pozdrawiam.

Co oczom krajobraz da - to w sercu mi gra W domu: Po nocy poranny przyszedł dzień, Jak młody jesienno barwny czas. https://plus.google.com/photos/yourphotos?banner=pwa&pid=5517426351551142098&oid=103276734392610294633 A że duch mój jeszcze nie uszedł, Zachwycam się tym niejeden raz. Nad wodą: Wzrokiem sięgam po horyzontu kres, Myślami jeszcze dalej - https://plus.google.com/photos/yourphotos?banner=pwa&pid=5923043935619299794&oid=103276734392610294633 Tam stoi z dzieciństwa rodzinny dom, W nim pozostały wspomnienia z wielu lat. W głębi puszczy słońce układa się do snu, Dziś już nic się nie wydarzy, Zaraz zasną wszystkie uroki dnia, Jeśli da Bóg jutro jeszcze lepszy będzie dzień.

@Marlett - Zajrzałem na Twój profil - widać, że lubisz Przyrodę. Teraz nie dziwię się, że chciało Ci się poprawiać mój wiersz. Bardzo serdecznie dziękuję. Proszę wybaczyć za mój prosty język. Często, zanim ktoś nie poprawi mego wiersza, sam nie dostrzegam, że popełniam błędy stylistyczne. Pozdrawiam ze śnieżnego Podlasia.

Marlett - dziękuję za czytanie, tym bardziej za poprawki na początku wiersza. Zmusiło mnie to do logiczniejszego myślenia i za czym idzie do lepszego stylistycznie wiersza. Serdecznie pozdrawiam.

Krajobrazowy taniec na pomoście https://plus.google.com/photos/yourphotos?banner=pwa&pid=5517806629562729298&oid=103276734392610294633 Nade mną jasne podlaskie niebo - Owalne obłoki płyną niespiesznie, Wiatr spowolniał w przerwie na obiad. Spoza obłoków leniwie wychodzi słońce Ostrząc kolory wokół wodnego akwenu. Drzewa zmieniają zieleń na brąz, czerwień i złoto... Uwielbiam jesień jak żadną porę roku, Radosny tańczę do czterech stron krajobrazu... https://plus.google.com/photos/yourphotos?banner=pwa&pid=5517433263845321010&oid=103276734392610294633 Próbuję uchwycić na foto do zatrzymania - Robię zdjęcia pośpiesznie tak jakby wszystko, Co mnie otacza zaraz miało przestać istnieć. Z takim pragnieniem jakby wyszedłem Z długiego odosobnienia na wolność, Jakbym wieki nie widział przyrody, A wiekami żyłem na tym świecie, Który nigdy nie obnażył mi się takowymi kolorami.

Waldemar Talar Talar - dziękuję Waldemarze, swoimi wpisami dodajesz mi otuchy, i przez to coraz mniej się wstydzę, że piszę prostymi słowami. Serdecznie pozdrawiam. * * * siła prostoty jest ogromna, tylko trudna do odkrycia teresa943 * * * Prostota jest piękna, bo szczera i niczym niezastąpiona. Mieczysław Borys

Dzieci, kiedy dorosną odchodzą, zatem przytulajmy je zanim wyfruną z gniazdka rodzinnego. Najważniejsze, by wracali odwiedzać.

To miło... Cudownie... Cieszę się... Zapewne np. po rodzicach, czy dziadkach. Serdecznie pozdrawiam.

teresa943 - dziękuję, Krzysia, za miły i ciepły opis wiersza. Z wielka przyjemnością zapraszam na Podlasie o każdej porze roku. Podlasie naprawdę piękne: górki, pagórki, lasy, puszcze, osinki, brzezinki, sosenki, świerki, rzek meandry: https://www.google.pl/search?q=rzeka+supra%C5%9Bl&biw=1280&bih=609&tbm=isch&tbo=u&source=univ&sa=X&ei=VnmAVKmrDIXuPNmhgMgG&sqi=2&ved=0CCYQsAQ#facrc=_&imgdii=_&imgrc=klk2O69nKmsgbM%253A%3BeQQNfMInJW2SMM%3Bhttp%253A%252F%252Fwww.mieldziczowka.pl%252Fwp-content%252Fuploads%252F2012%252F10%252Fsuprasl.jpg%3Bhttp%253A%252F%252Fwww.mieldziczowka.pl%252Fsuprasl%252F%3B767%3B448 Serdeczności od Mietka Borysa.

@teresa943- teresa943 - Krzysia, przyjmuję wszystkie uwagi i poprawki w wierszach. Ale jeśli styl mego pisania nie spodobał się Czytelnikom, to najwyżej nie będą czytać? Moim zadanie - ...co głowa to rozum, co rozum to głowa... Na Forum FAR czytają aż tylko. Ale gdyby ktoś napisał, to tylko bądź obecny tam. To ja uważam, że mogę być i tutaj. Patrząc na mój los, to ja osobiście jestem dumny, że godnie znoszę ciężkie życie, nie wpadając w alkoholizm rynsztoku, a wręcz przeciwnie piszę wiersze... Moje życie to nie jak w "Klanie" i na "Wspólnej", a jeszcze większy porządek swój ma. Mam bogate duchowe życie... Serdeczności.

O jesiennym poranku O jesiennym poranku, Choć jeszcze kalendarzowe lato Słońce krąży biegiem dziennym, Wygląda tak jakby z zimno-kalendarzową datą. Niebo białe jak w czas zimowy, Liście po nocy jakby bardziej zmarznięte, Iglasty las w cieniu siwy, niepojęte, W ten wrześniowy poranek chłodu i w oddechu zdrowy. Nawet w domu czuć chłód jakby zimą, A tylko krajobraz za oknem przypomina jesień. Teraz nawet ja - odludek na upały, tęsknię za Limą, Skoro jak zimą jest chłodny wrzesień. Ale za chwilę, gdy słońce wyjdzie zza bloku, Odmienią nam się zrzedłe zimnem miny, Kiedy rozbłysną słoneczne promienie. Słońca blask wpadnie do domu I rozjaśni zimną i smutną szarość jesieni. Wstanę z barłogu do następnego dnia podboju - Wnosząc do wiersza treść, Że wreszcie pogoda przynosi radość dnia. Złotą jesień podlaską.

teresa943 - Krzysia, dziękuję za wskazujący komentarz. No cóż taki już jestem, że używam dużo zbędnych, czy nie potrzebnych słów. W moim rozumieniu prostego człowieka, czym więcej słów, tym więcej emocji przynajmniej dla mnie. Prości ludzie dużo gadają i dużo robią. Serdeczności od Mietka.

Waldemar Talar Talar - dziękuję Waldemarze za budujący komentarza. Mimo zakończenie jest smutne, a nawet śmiertelne dlatego, że właśnie ja, przynajmniej tak mi się wydaje, że ziemię i przyrodę rozumiem i ją kocham. Wielkie serdeczności. Pozdrawiam.

Bardzo rozsądnie. Po przeczytaniu uśmiechnąłem się.

Wiersz jest bardzo osobisty i choć krótki mówiący dużo. Wszystkiego co dobrze się kończy.

Przyroda w duszy mi gra Te pola rozległe podlaskie Od drogi do drogi, Od lasu do lasu. Te ścierniska złote, Błyszczące w słońcu Od drogi do drogi, Od lasu do lasu, Od wioski do wioski. Te ziemie czarne - Podorywką ścierniska przeorane Paletami przybywające tu i tam. Warkot ciągników na polu, Praca kopaczek, Z nich sypiących się Masa kartofli jak złoto z ziemi. Ludzie schyleni zbierając złoto te Nie wyglądają na bogaczy, Raczej na oraczy ziemi Z dziada pradziada I po dzisiaj. Na łąkach łańcuchy pasą krowy Niezawodnie wierne są rolnikowi. Trzeci odrost trawy Nie skoszą mechaniczne kosiarki, A żywe mordy krów, Po tym odpłacą się mlekiem bez słów. Milczenie jest złotem. Bez pracy nie ma kołaczy. Jak się pościelisz tak się wyśpisz. To nie prawda, że chłop śpi, a mu rośnie. Ziarnko do ziarnka i będzie pełna miarka. Ktoś nie śpi, żeby mógł spać ktoś. Zgoda buduje, niezgoda rujnuje. Chłopi są tam, gdzie ich ziemia. Ja także byłem chłopem, zatem trud znam i wiem, Że tylko wtedy lekką jest ziemia, kiedy nas na wieczność przykryje.

Zbyszek_Dwa - dziękuję Zbyszku za dostrzeganie we mnie inspiracji. Rady przyjmuję z zadowoleniem. Jestem pokornym jak cielę - więc uważam, że jeśli ktoś mi doradza i pomaga to ma rację. Pozdrawiam.

teresa943 - dziękuję cieplutko. Może kiedyś jesienią odwiedzisz piękne przyrodniczo Podlasie? Serdecznie zapraszam. Ukłony.

Jacek_K - dziękuję za czytanie i ewentualne poprawki stylistyczne. Trochę poprawiłem. Serdecznie pozdrawiam.

Odwiedzane miejsce na ziemi https://plus.google.com/photos/yourphotos?banner=pwa&pid=5517422310826660370&oid=103276734392610294633 Tutaj w zaciszu nie ma "gwiazd". Żadnego zgiełku w mojej ciszy. W gałęziach sosen czuję sens. Krajobraz obejmuję łagodnym wzrokiem. Sentyment do tego miejsca mam, Spijam esencję żywej przyrody...

Ja też jestem za tym pisać, pisać, pisać i pisać szczerze, choćby to miało ośmieszać autora. Dlatego tak się rozpisuję w wierszach, nie kierując się zwięzłością. Ale rozumiem, że Twoje, czy czyjeś poprawki przy moich wierszach nie szkodzą, a pomagają. Szczerość leczy z różnych przeżyć ludzkich... Serdeczności.

teresa943 - zwięźlej, lepiej i ładniej wierszem. Ja lubiłem szeroko się rozpisywać. Dziękuję za poprawkę. Diorę to! Pozdrawiam.

Jak w każdym Twoim wierszu dużo zadumania... Ale przecież to jest piękne, bo szczere, myślące, tęskniące, pragnące... Z tego rodzi się poezja... Serdeczności od Mietka.