beta_b

w miejscu gdzie styka chcę i się boję zapada cisza jakby kolejny głęboki oddech przestrzeń zaburzał i tylko wiatr porywisty może potargać myśli zakłócić ciszę w ruch wpędzić ciało naturze mało tej pustki mało

Przyjemnie się zrobiło, podoba mi się.

Przewróciłam się na drugą stronę ;-) Cóż za akt akceptacji :D Doceniam!

wychodzę z orbity wpływów nie ciągnie mnie już czarna dziura z jej magią przyciągania i nieziemską zachłannością supernovej Nadmiar emocji jest dobry dla tych co przez sita gubią złote bryły.

Cieszę się, ze Ci się podoba. Początek zaproponowany ciekawy, prześpię się z nim. Co do sznura korali to niesie znaczenie: to doświadczenia, energia wielu pokoleń w linii kobiet. Każdy koralik to głowa, to babka-matka-corka, a ja to sobie uświadamiam. Praenergia od pramatki (Ewa) Czerwień symbolizuje kobiecość, odnosi się też do sznura korali. Tyle chciałam przekazać. Czy zrobiłam to czytelnie, to pytanie do obiorcy.

Z wielką ciekawością zajrzę do innego świata. :-)

Odpowiem Bazylu na zaczepkę, bo aż śmieje się cała na tę czujność w reakcji. Można Cię łyżkami jeść :-D

Gdy spada kreatywność a wzrasta obwód w pasie, gdy na tym co ty robisz, każdy lepiej zna się: idź na spacer... Z wiatrem w parku baw się. W liściach pław się w podmuchu, wirowaniu, w jesieni malowaniu łap dystans, śmiej się ... i wróć do siebie. A gdy przejdzie ci maruda, gdy znów parę spraw się uda, wróci życia pożądanie, taki feeling na śniadanie... idź na spacer... Ciesz się życiem.

Dziękuję Marlett, ładne to. Kłaniam się nisko i biorę z przyjemnością.

Jeśli ma to przekaz poprawić to tak. Czasami łatwo przekombinować, zastosować nieczytelny skrot myślowy. A tytuł?

Własnych przekonań - to miała być puenta. Jak i to, że koniec staje się tytułem z kropką bo niby dlaczego nie? Bo tym też jest schemat. To o zamkniętym postrzeganiu relacji, bazującym na schematach. I dziękuję Ci za uwagę.

Został w powietrzu ten gest zawieszony niedokończony już uścisk dłoni zanim migawka twarz zasłoniła i twarzy grymas. W klatce schematów myśli i ruchy jak w nieważkości się odbijają sprawy nie kończą nie wyjaśniają zamknięte w kręgu własnych przekonań.

Dzięki Wodzu za koment. Średnio mi pasuje ten kawałek: metaliczny, dynamiczny. Ale jak już wypadł z klawiatury, niech dojrzewa. Pozdrawiam.

strach trach bach i ach bo nagle obraz widać z innej perspektywy huk mrok szok tchu brak bo nowe tu ziemia woła instynkt przetrwania trzeba upaść żeby coś naprawdę w sobie zmienić

Strach trach bach i ach bo nagle obraz widać z innej perspektywy huk szok mrok tchu brak i komfortu. Tu ziemia - woła instynkt przetrwania. Czas leczy rany. Trzeba upaść, żeby coś naprawdę w sobie zmienić.

Nie wiem, Bazylu, o tym że nie wiem też już pisałam. Małymi kroczkami podążam. I ty mnie trochę znasz, z widzenia.

Dzięki Aluno, że odpowiadasz. Rymowanki pomagają mi się skoncentrować, wyczyścić myśli, obejrzeć słowa, wylać emocje, albo do nich się odwołać, gdy je mruczę w formie mantry. To zabawki tylko, piszę je bez misji. Ale chciałabym się ćwiczyć w rozumieniu innych, i lepszej w nich komunikacji.

Dziękuję za komentarz. Tytuł waży. Może jego zmiana przesunie środek ciężkości? I nie mam pomysłu na nowy.

Bazylu, nie czuję się twórcą, recykling uprawiam. Słowa mają moc. Albo pękają jak bańki, emocja opada. Albo pączkują, myśl inspirując. A to w nawiązaniu do zabawy ;) Przyduszam mą duszę do ziemi uparcie, I jęczy, i krztusi się, walczy zażarcie. Szarpnęła za struny i leje wspomnienia. Zawodu, tęsknoty, zadość uczynienia. I śmieje się, wzdycha, zaboli i pędzi. A tak to to było, a tak tototo... Juhuuuu!

śnił mi się dziś sznur zza gór głów kobiet trzymały się ręka ramię ręka opuszczona głowa okutane szły palce pięta palce wolnym krokiem z szarego dnia z kaptura wołała mnie pieśń pokoleń byłam ostatnim ogniwem sznur korali dostałam w darze od prakobiet jestem ja ewa cała w czerwieni

Masz rację, Bazylu. Chciałam tu przekazać strach w odcieniu zieleni.

Bazylu świadomą grafomanię uprawiam myśli w wersy składam lustra szukam. Przy takiej produkcji trudno wciąż szczyty zdobywać Uczę się przez doświadczenie. I sugestia: widzisz "Rymowanki" - nie chcesz to nie wchodzisz.

Nie mogę kochać dziurkę mam w sercu krew mnie zalewa całą. Inni mi mówią że to nie ważne bo mogę nie wstać rano. Męczy mnie nawet sama tęsknota i parzy mnie moje ciało. Podjąć ryzyko czy w wiedzy wytrwać bo wiem że będzie bolało. A jeśli zginę z innej przyczyny i diabeł z aniołem staną: konto jest czyste, rachunek pusty w jej życiu nic się nie działo.

Podoba mi się, cały. Nie mam się o co zahaczyć, taki jest mój. Rano goi się w słońcu.

czasami nie można zrozumieć bo rozum nie sięga a wiara przenosi wiedza to tylko wiedza to prosta zamknięta w obliczu niemocy zawodzi tabelka szaleje natura boże co robić?