beta_b

Szukam kochanka słów dużych używam jak mięsem o wagę. Taki to stempel bezpieczny co mniej kosztuje niż ręcznie pisane: szukam bliskości. *** Czasami piszesz tak jakbyś zakładał kołnierzyk na serek sweterek w granacie i trzaskał obcasem. A czasem tak jak wiatr porywisty co w polu dmucha lub szepcze do ucha troskliwe pytanie. W krew wchodzi pisanie i moja ciekawość w tej krwi się przelewa.

@bazyl_prost dziadek to strach oswojony i świadomy, który pozwala na ostrożność, nie brawurę. Ale już nie ogranicza.

@bazyl_prost zaprzyjaźniam się z dziadkiem, przeczytaj uważnie. I Tobie polecam trochę bliskości, nawet z takim dziadkiem.

Szturchnij mnie ty dziadu strachu sękatym kijaszkiem nie ukrywaj się za winklem zderz ze swym obrazkiem. Z czego drży mi w płaczu broda i ze strachu lata? Dziad kijaszek w sercu schował bo nowym pomiata. W lustrze lepiej widać wady a strach miny sroży ale strach to tylko dziadek w niczym nie pomoże... Idź już sobie na tył domu albo usiądź grzecznie. Kijek połóż obok krzesła będzie mu bezpiecznie. I już nie strasz proszę dziadu nikogo w zabawie bo ze strachu to się ludzie uwsteczniają prawie. *** Zaczęło się od drżenia szczęki a przeszło na uda dreszcz narastał jak mżawka co opad gdy skleja zalewa kroplami deszcz z drgania łez coraz więcej strach stres ruch ciało pamięta

Drobne: w refrenie dałabym sylabę więcej w drugim wersie np. rozdzielone my albo oddzielone my.

Za cienka jestem na scenariusz, ale podpowiedz co chcesz żeby się stało a może amatorsko zrymuję. :) Ma spadając z wieży nadziać się na ciernie, aby społeczności z powodu jej złości, stało się już zadość? Hammurabiego "oko za oko" było skuteczne ale dziś szukamy i innych rozwiązań.

@bazyl_prost Wg Ciebie jestem szpiegiem ufoludków?

Z dworu króla wyłamała się królowa: jak to? zdrada! Z konwenansu uciec chciała i tak bez opamiętania bo ta forma ją przerosła ponad wolę życia prosta: koniec! - rada. Goni cała ją rodzina i król w zbroi też się zżyma z klątwą: zginiesz! Na bosaka uciekała ranną rosę z traw spijała i przez pola zaorane aż na drugą tęczy stronę bo domu szukała. A przy królu nie jak w niebie miała wszystko oprócz siebie. Kto ma rację tu powiecie: rola, ranga a na grzbiecie poświęcenia garb wyrasta. Czy stchórzyła czy odkryła? Lepsze szczęście czy korona? Już wie ona.

@bazyl_prost Dzięki za przeczytanie, rycerzu. ;-)

@henryk_bukowski Wdzięczność to składowa szczęścia, niezależnie od wyznania. Poczujesz, zobaczysz. Szczęścia Ci życzę. A ty mi życz... dobrego seksu, też żebym poczuła :-D

@henryk_bukowski nie będąc szczęśliwym chwaliłbyś siebie dziękując Panu że możesz pisać.

@bazyl_prost Chyba mnie prowokujesz ;), że muszę z obsesji sylaby policzyć by rytm złapać w tekście. To jak poprawianie serwetki na stole. gdy wszystko czerwone i błękit Paryża wszystko się wypala i już się nie zbliża równowaga boska w którą święcie wierzę jak betonu kostka nie długie pacierze piasku to pustynia (/wielka to pustynia) i Glinu dodatek to mieszanka chyża to nasz dom, dostatek

relaksuję się w spojrzeniu jak w wannie gdzie po brzeg jest piany pachnie mi ta noc o której jeszcze nie wiesz i wąs nad wargą z puszystej śmietany oblizuję się ze śmiechem mówię coś o niczym ty patrzysz i wątku się chwytam na zniesionej fali by miękko osiąść z westchnieniem gdy cię zgarniam wzrokiem taką mam ochotę ciało obmyć z trudów dotknij wody ciepła

Nie będę się już podkładać pod pędzący pociąg twoich domniemywań Jeśli są rany i zmęczenie jazdami, to wersja pogłębiona, choć mam wątpliwości czy mi wolno.

@bazyl_prost Mam! mam ssanie i na komodę, i na porosty, i na Tatry i soczyste wizje :-D A życie wieczne? I to ziemskie wystarczająco ćwiczy cierpliwość, więc na tamtym się nie skupiam ;-) A Ciebie i tak lubię, i póki co wcale nie mam Cię dość.(oprócz inwektyw) A ostatnie wersy cierpią na arytmię może uzupełnij je tak jakoś sprytnie: Bo jedzenie to nie woda gdy pod spodem jest komoda.

@bazyl_prost I po wodzie, i komodzie wraca ssanie. Czas na oddech, może lżejsze zasypianie...

@henryk_bukowski A gdy umrę nie stawiajcie mi już wódki nie czytajcie wierszy ... Tak mi się zczytało. Smutne bo samotne.

Przyszła mi do głowy tylko jedna zmiana: "sam woź ciężar" - skoro dominuje wątek pociągu. Może nie mam słów wyczucia, ale semafor mi pasuje. W tej postawie psychologicznej wina jest na zewnątrz, w byle podkładzie kolejowym, w innym odcieniu chodnika. To jest pretekst. Ale jak skuteczny ;-)

Jakże mi to bliskie. Będę wracać do tekstu.

@gabrysia_cabaj :DDDDD

Dałabym do limeryków i rytm wyrównała, może tak? Bóg tak rzecze do Adama: - Miękka, ciepła i wilgotna. - Ale... - wciąż niepewny Adam - czy nie nazbyt wygadana?

@al_meriusz Przemyślałam: pisanie staje się dla mnie ważne. Szukam gdzieś przynależności i akceptacji ale przede wszystkim ludzi, którzy mi pomogą się rozwinąć, pokażą błędy, żebym wiedziała co źle robię.

@bazyl_prost ręczę tylko za siebie :) A na każdym kroku spotykam ludzi, którzy wiedzą najlepiej. Albo zwyczajnie zamkniętych na cudze argumenty.

on tak bardzo chce mieć rację broni jej do upadłego bo jak wyjdzie że nieprawda skurczy się to biedne EGO co nie lubi czuć się małe delikatne i zwiotczałe

@gabrysia_cabaj tak?