beta_b

Mi ten rytm nie przeszkadza, wręcz nadaje prosty, logiczny charakter walki podlira. Pasuje. bb

hahaha bywa_a

Biorę. Pożegnanie jest trudne, szczególnie gdy było dobrze. bb

Drogi autorze, staję się wielbicielką rozłożystych komentarzy. Czasem się zdarzy, że na wiersz rzucę okiem, żeby po chwili się rozluźnić w lektyce tłumacza. Jako podmiot walczysz lirycznie i zaciekle. I to nawet nie przeszkadza. bylebyś pisał. Twoja czytelniczka

Stary_Kredensie - dziękuję za uwagę. W TVP Kultura wieczorem była premiera dokumentu "Szwecka idea miłości" (pewnie będą powtórki). Opisuje problem. Nie ma znaczenia czy jest mój, z otoczenia, stały czy chwilowy. Skoro zauważam - pewnie wyczuwam niuanse. To już zjawisko socjologiczne i trudno przejść bokiem. A mi przyświeca na codzień pytanie: na co komu te pisanie? Pozdrawiam ciepło bb

Nie będę interpretować, dzielić, kleić - wącham i wchłaniam - i bardzo mi pasuje. A mi rymy układają się w melodię w głowie. I ona się nuci, niezależnie ode mnie. Przyjemnie. bb

Aniu, znasz nadwrażliwość - trudno z nią funkcjonować... Dzięki za wpis. Kocie, czytasz właściwie, dokładnie tak chciałam go przedstawić. Nie jest mi łatwo łączyć emocje, tłumaczyć intencje a szczególnie przeciwieństwa. Interpunkcję poprawię. Dzięki, bb

Alicjo, dziękuję za czytanie. Delikatny się zwija w kłębek - ja go obserwuję. Jest nadwrażliwy na emocje i chociaż ma alergię na ludzi - bardzo tęskni. To przydomek, który mu w myślach nadałam, sam nigdy tak o sobie nie powie. Najwyżej wiersz napisze bo to i tak lepsze - niż żywy człowiek. Ale nie wiem czy z tego tekstu to wynika...

Marcin_Krzysica i Annie_M - dzięki za czytanie. Do tej pory męczyłam o sobie, ale zaczynam obserwację otoczenia ;D. Prawda psychologiczna mnie ciekawi i cudze ścieżki przez życie.

Gdy Delikatny wychodzi z samotności (jak z choroby alkoholowej) - każdy foch czy fuck sprawia, że pęka bańka. Lepiej się zwinąć w kłębek niż wystawić na działanie alergenu. Delikatny formułuje myśli w ciągi znaków, na podobieństwo szlaczka. Jeśli zapytać czy alergen determinuje codzienność (?) może powie, że właśnie napisał prawdziwy hymn o miłości. A ja nie wiem po co kolejny tekst skoro już prawie wszystko zostało powiedziane. A skóra nadal parzy, zamiast chronić, chociaż słońce na niebie świeci dla wszystkich.

Urocze. :) Dopieszczone, jak wydziergana szydełkiem serwetka. bb

I znowu się pośmiałam (choć żal na drugim planie) - za co dziękuję. ;D

Przepiękny. bb

Prezent po mamie, dziedzictwo po Ewie. Dziękuję. Doświadczenia jak Twoje. bb

Do mnie trafia. bb

To biorę dla siebie. Całość ładna. Markett, czemu służyć ma kursywa? Bb

Dziękuję Bożenko (mogę?) za czytanie i precyzuję, że to co wypadło, wróciło na miejsce. Ja również pozdrawiam ciepło :) bb

Super :) lubię Ciebie czytać. Bb

Samm nasz_a - literówka Czytam i czytam, jak seans w kinie rośnie napięcie - co dalej będzie. A potem Hitchcock bije po pięcie tchu mi brakuje po co te kwiaty: chce pocałować - wysłać w zaświaty?... On ją czy ona - życiem zeźlona, samotne łoża i miecz u wezłowia. Krawat miast sznura, maska miast twarzy. W rocznicę ślubu - co się wydarzy?

Odkopane starocie ;) ale dziękuję Marcinie i Jolanto za odwiedziny i czytanie.

To najszczęśliwsze wakacje, te na żaglach. Na sternika, na praktycznym - mieliśmy na Trenerze nawigować bez steru, tylko przenosząc ciężar i przerzucając ludzi z burty na burtę. ;D Ja najbardziej lubiłam wieczorami klarować wszystkie łódki. Za usługę od chłopaków dostawałam bony na benzynę i w wolnych chwilach wskakiwałam na narty za motorówką. To był interes życia, bo i tak lubiłam zostawać na pomoście sama, a oni w tym czasie już "wodowali" wszystko co się dało. ;D Ale moje wspomnienia to co najwyżej szkwał na Mazurach i drobne grzybki, a nie Dar Młodzieży i prawdziwa przygoda.

M Te same mam wspomnienia, plus Trener, zwrotniejszy od Dezety ;). Ewentualnie Ostróda (prócz Omegi) a z kabinowek ciężka Foka. I mnie zdjęcia i tekst Marcina rozmarzyły...

Kocie, dziękuję za czytanie i komentarz. Z innej beczki: nastawilam niedawno dwa gąsiory winnego wina. Z rurek filtracyjnych odbijają krople/bąble gazu. Naprzemian a czasami równo. W mojej ciszy to prawie jak muzyka na jesienne wieczory. Będzie w czym utonąć ;D

Wzruszajacy. Ze mną tez zostanie.

Warto było: dla śmiechu i radości. Ba, widzę scenę i postaci co się wyginają z mikrofonem. Ale nie odwdzięczę się bo wena usnęła.