beta_b

on tak bardzo chce mieć rację broni jej do upadłego bo jak wyjdzie że nieprawda skurczy się to biedne EGO co nie lubi czuć się małe delikatne i zwiotczałe

Słowo klucz na wierzchu: poszukiwań. A reszta to tylko bajania ;D

Albo kamień ;) Tytuł wg mnie reprezentuje filozofię PL. Przerost formy nad treścią to pochodna potrzeb ego i jego np. realizjacji / pozycji w stadzie. Ale kamień - czy to nie maska / pozycja ochronna? Komułzy? Ja się na sztuce nie znam. Ale pasjonuje mnie prawda i jej adekwatność - stanu do opisu. Pozdrawiam, bb

Ładne to co powyżej. Dzięki za słowa Ficowskiego (tętni w głowie głos Marylki ;) Pozdrawiam noworocznie, bb Liczę, że dopełznę, jeszcze chwil parę, oddechów. Nawet jak będzie źle, to już na inny pójdzie rachunek - młodego 2018 ;) Brzmi nieźle, i tego się trzymajmy na ten nadchodzący. Deonix_ bardzo miło mi Cię widzieć :D

Cienka była ta szpilka, subtelna i wysmukła. Kibić wcięta z pantofelka, idealna do wbijania gwoździ w ścianę. Prześlicznie złapane.

Poprawione :) W ramach reklamacji narzekam: miało być miło a było trudno. Na rok 2018 proszę tych na górze o uwzględnienie w planach lżejszego roku w wydarzenia i emocje. Więcej spokoju i dobrych wieści. Bo inaczej oszaleję, i na co się ja wtedy ludziom zwariowana przydam? Dzięki Janku za cierpliwość do Tradycji i owego narzekania ;D bb PS Jaśka Bareję znam, w domu nic nie zmieniali od śmierci taty. Połowa filmów była kręcona we wnętrzach bo on nie lubił jeździć na zdjęcia, ekipy przyjeżdżały do niego.

Majstersztyk Panie Janie.

Czuje się podobna do Twojej PL. Kiedyś tak miałam. Pisałam o sadzie jabłoniowym, dość wprost, w innym obszarze i stylu. Wklejam ramach dialogu. Chcę się kochać w sadziegdzie wiatr strącaobeschnięte płatki kwiatówpotrącając stokrotkiwpaść w ramiona naturze.Pojedyncze kłosy trawyszepczą ziemi o miłości.Jesteś.Wyginam się w łodyżkęchwilę pnę się w góręwidzę jak pracują pszczoły- nektaru wystarczy dla wszystkich.

Ja w następnym roku Panie chcę łatwiejszy zestaw pytań: kupon śmiechu i radości, mniej pożegnań, więcej witań. Dałeś Ty mi do wiwatu. Taki rok się w życiu zdarza, człowiek kiepsko podsumuje, do problemów się pozraża. Bo najlepiej jak wymiana: szczypta cukru, trochę soli, garstka dobra, nutka smutku, łyżka szczęścia, gdy coś boli. Gdy zachwiane są proporcje można wyjść od życia z wprawy. Tyle znowu do zrobienia... Proszę - zadbaj o przyprawy.

Hm. Zapodałeś Marcinku zagadkę na świąteczny poranek... ;) Świąteczne picie alko?

Jak żywa. Zatrzymał mnie obrazek. Chciałabym ją nawet poznać. bb

Ładne, plastyczne. Widzę obrazek.

Dość realny wierszyk ;) Pójdę kilka kroków dalej, dla dialogu, tekst sprzed lat. Pozdrawiam ciepło i oby tak nie wyglądały niczyje wspomnienia, bb Brzydkie święta kolejne niechciane jak wszy na sumieniu swędzą wspomnienia skrzy iskra z choinki i siano zapala rozmowa przy stole opłatek się kruszy a w wannie karp dusi sznur ciągnie mikołaj pod obrus zamiata rodzinne kłopoty kościelna kolęda śmieci wyrzuciłam na tak ważne święta gładzę róg serwetki bóg mały się rodzi wytrzepię dywany zanim się pojednam

zabawne ;) z grubsza się zgadzam, prócz wizerunku patelni w szale damy w patelni patelni w damy (?!) a jaka rada na brak pokrywki?

Dołączam się do życzeń i wspólnej wymiany. Ściskam wszystkich ciepło. bb

Różne sytuacje miałam w powietrzu i na wodzie, ale nie na tyle skrajne, żeby zniechęcić do korzystania z owej potęgi żywiołu ;) Miłego dnia, bb

Tekst jest senny, przyjemny, spokojny. I w tym dobrotliwym nastroju pomyślę przed spaniem o nieśpiesznym grudniu. Jest trochę wytchnienia z ciśnienia, a środek ciężkości spoczywa na śniegu, wiersz toczy jak bieda, więc może grudniowi wybaczyć? bb

Potegę żywiołu znam, z tym większą przyjemnością przeczytałam. bb

Z przyjemnością go przeczytam ;) Co do reszty to nie wiem: ta Pani nie wpadła pod pociąg, zrobiła to inaczej, już pisałam o tym. A ten Pan jest prawdziwy, szukał jej długo. Z racji że kurtyna opadła, opisuję scenografię. Za obecność Wiktorze dziękuję, podglądam Twoją wyobraźnię i wrażliwość. Tak nie umiem, ale wdycham. bb

Mam inne podejście do życia Waldku, i nic tym razem nie zgarnę. Jakbyśmy byli po innych stronach księżyca. Ale zostawiam ślad, że czytałam. Miłego wieczoru. bb

Nie wiem, czy to możliwe wogóle. Mijanki są wkomponowane w los. Tak Bolesławie, i prócz uważności na codzień, niewiele możemy z tym zrobić. Dziękuję za czytanie. Marku, masz rację. Pisałam o niej w tekście "Wspomnienie",, było emocjonalne. Teraz spojrzenie innej strony ale ponownie inspiracja z realnego świata. Naniosłam Kocie poprawkę, ale lepiej wygląda mi w równym szeregu. Ostatnią zwrotkę tasiemkuję w wersach, żeby nie była taka prosta. Trudno utrzymać konsekwencję w całości. Muszę przemyśleć - czy ważniejsze prowadzenie czytelnika, czy lepiej go puścić, niech czyta jak chce. Bliżej mi tej ostatniej wersji w postrzeganiu poezji w ogóle. "Prawie niemożliwe" może być w każdym wieku, to kwestia doświadczeń. Obszar współodczuwania mam upośledzony. Jeśli czytasz wiersz inaczej, znak, że coś z czym walczę od lat - z wolna puszcza... Dziękuję za te słowa. bb

Świetne i w sumie bez poprawek. bb

To prawdziwa historia z mojego miasteczka. Mnie też zasmuciła. Tak łatwo się minąć, bo coś - to chciałam nią powiedzieć.

To prawie niemożliwe żeby się nie spotkać na tym samym peronie przed jednym pociągiem przy zielonej ławce jeśli się tego bardzo chce byliśmy niemłodzi niechętni wystraszeni w pewnym wieku nie wypada choć jest coraz mniej do stracenia prócz dni na samotność tak bezpieczną do kochania i co mam powiedzieć że pociąg odjechał rzuciłaś się trzy sekundy przed byłem odwrócony plecami sprawdzałem minuty zapalę świeczkę ale ty już nie zapłoniesz.

Gdy emocje są na wierzchu (szczególnie szczęście, radość, śmiech) - widzę dzieci w oczach najbardziej dorosłych. A w sobie widzę dziecko. Dlatego nie wiem co chciałeś powiedzieć. Ale wiersz fajny. Podoba mi się. Bb