beta_b

Zgrabne. :) Podoba mi się, z czy bez wazeliny. Nic do admina nie mam prócz tego że nie odpowiada. ;) Trochę tekst można podopieszczać, żeby liczbę sylab wyrównać, przynajmniej w kolejnych zwrotkach, np Aż prosi się jeszcze sylaba, żeby zatrzymać ośmiozgłoskowca, jakieś kropki itp. Ale już nie marudzę. Pozdrawiam Bb

Zgadza się, bo to symboliczny - choć nazwany termin. Raczej świadomość nieuchronności, niż konkretne wydarzenie. Nie mówię przecież - który wtorek. (Nie wiem czy jasno doprecyzowałam punkt na horyzoncie ;D) Co do odpowiedzi, że "w ten wtorek" - tu odnoszę się już konkretnie. Za dużo mam jeszcze atrakcji (np. lato ;), żeby myśleć o końcu ;D Dzięki za komentarz, Bb

To i ja dołożę moje trzy grosze w sprawie wiedzy... bo wtedy pojawia się wiara. Czasami nie można zrozumieć bo rozum nie sięga a wiara przenosi wiedza to prosta zamknięta w obliczu niemocy zawodzi nauka szaleje natura boże co robić? Pozdrawiam Bb

W ten wtorek nie będę umierać. Zmieniłam zdanie nic się nie stanie jak Kostka poczeka. Tyle lat czekałam niech teraz ona w poczekalni skulona obgryza paznokcie. Trochę światu dałam że w biedzie przyszła z darem od ludzi i ludzkim sercem. Nie jestem sama. Prócz jej towarzystwa mam jeszcze życie.

Cóż. Ja właśnie takie lubię i cenię. Proste rymowanki spełniają funkcję bardziej użytkową niż wydumaną orgię intelektualną. Ale po co mi myślenie w przyjnościach - skoro i na codzień głowa dymi? Pozdrawiam Bb

Próbowałam wpisać słowa żeby rym i rytm zachować... :D Takie rymowanki uwielbiam, wnoszą śmiech w codzienność.

Dziękuję Deonix_ za czytanie i komentarz. Tu go wrzuciłam bo tak zazwyczaj robię. Nie mam za bardzo kontroli nad swoim tekstem i oceną, czy jest gotowy i wart. Weryfikuje to czas i pamięć: czy myśl zostaje w głowie. Reszta to papierki.

"Chciałbyś dziś znać przyszłość ale musisz poczekać..." W związku z dawką czasu wolnego nachodzą mnie rozważania egzystencjalne ;). Głowa musi być zajęta. Dziękuję.

Dziękuję Panowie za uwagę i komentarze. Nie wiem czy te kilka wersów to wiersz. Dla mnie to pytanie i szukanie doświadczeń u innych. Pragnienie oznacza: chcę. Co jak przestaniemy chcieć: być, wiedzieć, mieć. Życie się zwija? Jak się z tym pogodzić? Jak zmniejszać dawki tlenu? Właśnie patrząc wokół?

A kiedy się wypali we mnie iskra pożądania jak zapałka zetlona co ogarnia mrok. Gdy przestanę pragnąć. Co się wtedy stanie?

Z wesołym Panem z miasteczka Dębno rozmowę w sieci wiodłam niejedną. I piórka stroszył, chciał zauroczyć, tyle że był - osobą zajętą.

"Po co kłótnie i niesnaski lepiej bimber chlać podlaski" - lepiej rytm trzyma. A żem z Podlasia - to potwierdzam.

Życie to nie cel, bywa biegnie obok. Po co gonić je? lepiej wspólną drogą iść i je przeżywać a nie grać z nim w bierki. Warto je szanować - może to sens wszelki.

Dziękuję za interakcję i uwagi. To teraz wersja lżejsza, rzekłabym - kabaretowa. Zbieram siły by ...od wtorku umierać. To dobry dzień, na razie jednak miotła i sen. Zacznę umierać od wtorku, dziś jeszcze nie pora: jeszcze pójdę na rower i z miłości będę chora. Od wtorku będzie inaczej: przejdą wichry i burze, będzie łatwiej, więcej chęci na podróże. Od wtorku... ale na razie choć bardzo tego nie chcę - dobre plany mi się palą na panewce.

Dziękuję Waldemarze za komentarz. Nie wiem co z tym tekstem zrobić bo -czy jest poetycki? ;) Prosty wypadł - a ja nie wiem co poprawić.

...od wtorku umierać. To ładna data - na razie miotłą macham, odpoczywam. Zacznę umierać od wtorku, dziś jeszcze nie pora: może pójdę na rower i kogoś pokocham. Od wtorku będzie inaczej: przejdą wichry i burze łatwiej będzie, więcej chęci na podróże. Od wtorku... ale na razie gładzę się po udzie. Dobre plany zawodzą, może i ten nie pójdzie.

Mości Panie z miasta Dębno czy gwarancję dasz bezwzględną Iż twe wdzięki Bogu dzięki nigdy Ci nie zwiedną?

Bo coś, co powinno być standardem - jest celem, wysiłkiem, okupione walką.

Jestem taka w życiu lekko pokręcona i mam małe piersi, szerokie ramiona, więcej we mnie łowcy, niż biernej kobiety większość mężczyzn z drogi ucieka, niestety. Prosto się tłumaczy nierówne wzrastanie, wzorce, środowisko i co gender na nie. Pogląd mam zwyczajny, chyba ludzki bardzo: chcesz mieć słodkie życie – sam zrób sobie ciasto. Czy dziś sens ma zatem podział na płcie obie? Końcówka pasuje? - dajmy spokój sobie. ;D

I mani(j)a bywa nieuciążliwa gdy człek z energią innych porywa, a że pisaniem się to objawia... taki już przymus - to jego sprawa. To co zostaje mi do wyboru - by teksty czytać nie do oporu ale wybiórczo zestawiać słowa, wnioski wyciągać, i tak od nowa. ;) Sorry, że znowu piszę o sobie. ;D

nawet nie wiem co powiedzieć, bo intelekt tu zawodzi, ja nie chciałam uciec myślą, żeby potem za nią gonić. tak skrobnęłam z palca rymy - co mi wyszło spod języka; myśl ulotna jest szczególna, bywa - we mgle potem znika. :D

Mogłabym napisać: żem biedna porzucona. Na wędkę rybę łowić: - uratuj bo ja skonam! Mogłabym przekazać że świat słany jest łzami. A Tyś mi wybawieniem! (nie wrócę już do mamy). Łatwo uwieść człeka (również czytelnika) Ale jest takie pytanie z którego wynika: - po co to pisanie dla mnie, jemu, dla niej. Skrobię teksty w skrócie wrzucam je do dziury żeby zbiorąc myśli z głowy przegnać chmury. Więc jak piszę ciurkiem mam poukladane raczej już na dobre myśli uczesane.

Ja się zgadzam: wena sprzyja udręczeniu i tęsknocie. Jasne teksty to banały, za grosz prawdy tam - powiecie. (No bo co jest ciekawego że się innych dobrze wiedzie?)

Na co komu te pisanie? Ten się rymem skusi na nie, tamten sławą, uwielbieniem, autorytet inny chce mieć. A kolejny z nudów skrobie. Dla umysłu i kontroli koncentracji, jak kto woli, słówek, wersów rymowanie służyć ma - mnie. Dziękuję za komentarze: czytaczowi i marcinowi_krzesicy.

"Rozmowy rzadko kiedy cokolwiek zmieniają, szczególnie jeśli człowiek ma neurotyczną naturę." - to mi pasuje. Pracuję obok, czuję obrazek - ładnie oddałeś klimat tego miejsca. bb