beta_b

Wiem Bożenko, pisałam pierwotnie - prawie jak mój portret. I to nie jest śmieszne. A dla mnie w sumie smutne. bb

i jej pończochy, nosi je chyba na cebulę ;D

Prześliczna całość, prawie jak portret. Szkoda że ludzie wierzą tylko we własne światy. bb

za parawanem bez łóżka i rozbierania

Ale Waldek inne zadaje pytanie - o parawan.

Andrzeju, rozumiesz podejście ;) a ja już myśłałam, że będę wyklęta. Pozdrawiam, bb

Jak mogłeś to zrobić gdzie twoje sumienie? - W aptece remanent co z resztą - to nie wiem. Dziękuję Wróżko za obecność i damskie wsparcie ;D bb

Hm. To debiut. :D Miła rozrywka: składać rymy, liczyć wersy, o tor zadbać by był sensny. :) Do następnego. bb

Mnie Twój wiersz ujął. Przecinają się teksty, choć inne kierunki i cele prowadzą. Ot, jak tory kolejowe przy zwrotnicy. Dziękuję Kredensie za czytanie. bb

Ja się nie znam na tych sprawach, ale czytam i główkuję. Wdzięczna jestem za to bardzo, że tematy prowokujesz. bb

Bardzo ładny, jasny, czytelny obrazek, z szelestem liści i wspomnień. bb

Deonix_, uwielbiam damską solidarność :D Wołaj! - jak trzeba będzie wdziać zbroję. ;D bb

Trochę się pośmiałam, trochę pomyślałam; zmieniają się standardy i oceny sytuacji. 100 lat temu singielka była starą panną, dziś nie. Odniesień możemy wiele. Chodzi o spojrzenie. Tekst ociera się o naturalizm. W poezji szczególnie - nie tego ludzie szukają. Ja nie szukam sensacji ale różnych punktów widzenia. Pozdrawiam Janku.

Bolesławie, z pozycji ego - jest przykra odmienność potrzeb. Ale z perspektywy przetrwania gatunku-niekoniecznie. Dziękuję za uwagę. bb

Ciekawe dla mnie, że mam reakcje męskiej części orga. Nie chce wkładać kija w mrowisko - ale w sumie czemu treść to fikcja? bb

Egzegeto, czuję, że wzbudziłam w Tobie emocje. Może wiersz Ci się nie podobać; jest prosty, bez przenośni, kolorów, podkładu. Ale nie pasuje Ci interpretacja relacji i roli uczuć w kontekście biochemicznym. To moje. Możesz mieć swoją wizję. Ja nie pcham drzwi na siłę. Piszę z komórki a to nie wygodne, żeby odnieść się do kolejnyvh ustępów. Jeśli potrzebujesz, daj znać. bb

Wazopresyna odpowiada za monogamię. Cierpienia pokoleń zapisane są w genach. Pamięć genów.

Obie metafory byłyby, wg mnie równie osadzone w wierszu: - rozmarzać (rozmrażać, topnieć) chwil opuszkami - rozmarzać (marzyć coraz więcej) chwil opuszkami bb

Zgadzam się z Janem, tekst płynie. Ale: nanizałam się na słowo „rozmarzać”. Od rozmarzania ale może od marzenia. Jeśli tak, to bliżej mu do mazać. Ot taki zoom, który odwrócił uwagę od całości, skupiając na tym biednym słówku. Reszta spokojna i miła uchu. bb

Marcinie, wiem że romantyzm i człowieczeństwo brzmi lepiej. Ale znasz siebie. Mogę mieć rację? (choć się wcale na nią nie upieram).

Janku, to jeden z lepszych wierszy, które napisałam. Nie umiem wytłumaczyć, skąd mam takie przekonanie. Nie chodzi o odbiorcę osobistego a o przekonanie że tak może być. Zakochanie, depresja, euforia, tęsknota - są reprezentowane przez poziom hormonów. Czujesz podniecenie dedykowane konkretnej osobie ale i bez tego stan występuje. Jakość w ciele. Ten tryb myślenia prowadzi / (wywodzi się?) do/z samoświadomości. W tym konkretnym wypadku rozumienie ułatwia rozstanie. A dlaczego by nie? Dzięki za uwagę, bb

Podoba mi się. Światła niebieskie to pracowy monitor? A skry to iskry? Dopytuję, żeby precyzyjnie zrozumieć. Pisałam kiedyś o tym pędzie z innej strony. Ściskam, Deonix_ bb

A mnie nierówne fugi ?. Mam dziś różne skojarzenia ?, na które bym nie wpadła bez kontekstu obrazka. I bardzo mi się ta myśl podoba ?.

Maćku, hołduję wersji „odpowiedzi dają spokój”. Dzięki za zatrzymanie. bb

Raz najemny cieć w Warszawie myślał w pracy wciąż o kawie wajchę podnosił samochód skosił poszedł w debet przy odprawie.