M_Patriota

Mietko Patriota też pozdrawia. Na Podlasiu mróz aż trzeszczy! Przed wyjściem, jeśli nie samochodem, to najlepiej strzelić setę na rozgrzanie.

Na Podlasiu mroźniej, niż w Norwegii. Pozdrawiam z Podlasia.

W nocy śpij - O dobrych rzeczach śnij... W dzień żyj. Z ludzi nie kpij. Miej zasady uczciwe, Nawet wybacz sprawy zawiłe. Poślij, co nie ludzkie do lamusa. I niech Cię nie dręczy żadna pokusa. Bądź woli swej harcownikiem I czynów swoich orędownikiem.

"w poświacie zwątpienia w zbłąkaniu szarych ścian skrzy goryczą łez niejedna w nim ogniem umarły blask oczu rozdarty sen nadziei wzgardzony karmin róż" bardzo mi się podoba - czysta poezja. Pozdrawiam

Podoba mi się, bo z czystego serca prawdziwy. Pozdrawiam

Nic mi nie pozostaje, tylko jak miło podziękować Wodzu_Wodzu. Serdeczności od Mietka z prawdziwie zimowego Podlasia.

Zima mieni się w bieli, niebo pogodne w słońcu dodaje srebra na śniegu. Drzewa zrzucają śnieg przygrzany promieniami słońca. Ptaki garną się pod domostwa, skoro las prócz noclegu nic nie może zaoferawać. Z dachów kurzajkę śniegową zmiata wiatr, przepędzając tym samym ptaki. Po chwili wracają, skoro głód silniejszy jest od strachu. Zrobiło się jak w ubiegłym stuleciu, tylko wirtualny świat dziś nie wypuszcza dzieci przywitać zimę. Biało wszędzie, pusto wszędzie. 19-01-2014 rok. w otulinie Puszczy Knyszyńskiej II Anomalie pogodowe W Zakopanem pada deszcz. Na Podlasiu śnieg. Uśmiałby się nawet wieszcz, co wyczynia dwudziesty pierwszy wiek. Czyja wina nie wskaże Bóg, a przyczyny szukać trzeba w ludziach. Rozwój ekonomiczny szokująco zwali z nóg, że człowiek brał udział w tych zmianach. 19/01/2014

Antki, to fajne chłopaki - koleżeńscy, uczynni. Przekonałem się znając osoby o takim imieniu. I do tego Antoni to święte imie. Pozdrawia Mietko z zimowego Podlasia.

Romantycznie... Serdeczności.

Dziękuję, Haniu, że wiersz się spodobał. = tylko poeta chcąc być dalej z niczego sprawy nie zdawał Haniu, tak niechaj będzie, iż z tego miejsca w którym byłem i pisałem wiersz, nie chciało mi się odchodzić, mimo srogiej zimy. Oto dowód: https://plus.google.com/photos/103276734392610294633/albums/5432282001794621617?authkey=CNybpI_-4sakYg#photos/103276734392610294633/albums/5432282001794621617?authkey=CNybpI_-4sakYg Serdecznie pozdrawiam w zimowej scenerii na Podlasiu.

Wiersz czytałem z uwagą...

zając po śniegu polaną pomykał sójka przelatywała obłok cieniem po śniegu biegł las z ciszą rozmawiał oddech powietrze połykał pora schyłek dnia wskazywała dzień do widzenia był rzekł tylko poeta chcąc być dalej z niczego sprawy nie zdawał 19/01/2014

Po tytule skojarzyło mi się z WOŚP. Do końca świata i jeden dzień dłużej.

W tym co napisałeś, masz rację. W moim przypadku wracanie do dzieciństwa jest spowodowane tym, iż będąc już w pełni dorosłym skrzywdził mnie zwykły los, czy zwykły bieg okoliczności, ale i nie bez winy człowieka - czyli mnie, choćby dlatego, że znalazłem się tam, gdzie nie powinienem być. Z tego powodu i po tym lubię wracać do dzieciństwa. I z tego powodu zacząłem pisać. Gdyby był inny los, lepszy, zapewne tego nie robiłbym. Niemniej życie jest życiem.

Dobre, Wodzu Wodzu. Odważne i prawdziwe.

Rzeko, moja z dzieciństwa, gdybyś zmieniła się w rzekę: Ganges - co można byłoby w niej obmyć grzechy z siebie, a tym bardziej kalectwo - czułbym się na jawie tak, jak w porządnym dobrym śnie w którym wszystko się spełnia.

"Pisklęta nasze w Kanadzie zostawiamy" Na chwilę, a potem do dzieci czyli piskląt wrócimy. Serdeczności ze śnieżnego jak w Kanadzie Podlasia.

Alunko, dziękuję za wizytę, jak to inni określenia używają. Kiedyś ktoś powiedział, iż tylko te wiersze mają sens, które zrodzone są z bólu i cierpiena. Pozdrawiam serdecznie mimo wszystko radosny Mietko.

Dobry.

Przebywam tutaj nad wodą wierną, cichą i czystą, nagi, ale i bogaty na tę chwilę rzeczywistą, mimo bolą mi gnaty. Przeżyłem chwilę uderzenia - i czas po tym. Czułem na sobie ciężar ziemi i ból jak cierpiącego spojrzenie. Ale było i jest do kogo zawołać, zatem są spełnieniem marzenia. Życie nie musi ciągle królować, skoro przyjdzie pora umierania. Umiałem znosić czas czekania i pokornie pojmować, że lepiej w wodzie widzieć swoje odbicie, https://plus.google.com/photos/103276734392610294633/albums/5485158496007309761?authkey=CLHQ8s6n9N_YMw#photos/103276734392610294633/albums/5485158496007309761/5517806629562729298?authkey=CLHQ8s6n9N_YMw&pid=5517806629562729298&oid=103276734392610294633 niż przez ludzi być zauważalny, bo tak mniej boli.

Z mojej strony to nie są komplementy. Takiego Ciebie odbieram. Dziękuję za pozdrowienia mnie i nasze Podlasie. Mietko Partiota

Twoje wiersze posiadają taką bogatą treść, jakby to pisał człowiek o wysokim poziomie intelektualnym i o wysokiej wiedzy osobistej. I w rzeczywistości tak jest. Pozdrowienia od Patrioty.

Serdecznie dziękuję, Haniu. To moje miejsce w którym odpoczywam psychicznie i ładuję akumulatory na dalszą moją twórczość. Pozdrawiam.

Nie drocz się ze mną, Przyrodo, Bo ja nie jestem lotnym ptakiem I nie mogę nigdzie stąd odfrunąć! Ja tylko potrafię ukryć się za krzakiem, Skoro nie mogę w ogóle gdzieś zabrnąć! Bądź ze mną, Przyrodo, Ja z Tobą żyjąc, urodo, Chcę ciągle przy Tobie być: https://plus.google.com/photos/103276734392610294633/albums/5485158496007309761?authkey=CLHQ8s6n9N_YMw#photos/103276734392610294633/albums/5485158496007309761/5775738984576150226?authkey=CLHQ8s6n9N_YMw&pid=5775738984576150226&oid=103276734392610294633 Świerki wzrokiem policzyć, Łzy brzozom ocierać, Wśród sosen nie poniewierać Siebie samego, a z Odą Podnosić ducha na duchu...

Halciu - Dziękuję za miłą ocenę w stosunku do wiersza. Poza tym drugie dzięki za miły komplement co do mego imienia. Serdeczności z Podlasia.