Kaliope_X.

Nie ma powodu do niepokoju. Ten wiersz to owoc cennej, ważnej wymiany myśli na temat wolnej woli i napisałam go zainspirowana jakże mądrymi słowami innego Poety :)

więc - oby nie trwać w zawieszeniu, bo martwa bez uczynków wiara, oby się dziwić przeznaczeniu, kiedy na tacy nam się stara podać odpowiedź wątpliwości: tak musisz żyć, a nie tak wierzyć, uczyń użytek z rozumności, świadomy siebie, swoich przeżyć i w końcu drogi spójrz na dłonie, przepracowałeś nimi losy, odczarowanych dawno, płonie stos dróg na skróty, zbiera kłosy w prostocie bycia - zdając siebie, rozum i wiara - na to w niebie życie - po życiu, gdzie wybór każdy z prochem ziemi znów, w glebie

spróbujmy zauroczyć pełnię każdą ślepą ścieżkę pod górę odgadnie już tylko popękane łupiny kasztanów ścielą drogę snom nie będziemy bawić się w chowanego z losem przecież stoisz razem ze mną w prawdzie naszych chceń i win pocięte drogi spróbujmy wznieść na mosty Proszę wybaczyć, że się ośmieliłam.. podziwiam Pana warsztat!

pewnie, posiedź ile zechcesz :) dobrego dnia!

dobrej nocy :)

dziękuję w serdeczności bo zawsze w gotowości masz wierszyk ładny, nowy ja dziś już nie mam głowy i spać się wcześniej kładę bo ledwo daję radę literki czarne z białym odczytać, chyba całym ciałem już jestem w chmurach... czy jeszcze nie piszę o bzdurach? ;)

:) :) :) stanąłeś na wysokości zadania by wydobyć prawdę z gdybania ;)

czy gdyby była poza Tobą daleko i przy Tobie nie mniej czy byłbyś z nią czy tylko sobą czy gdyby była - czy byłbyś jej? a jeśli nie wie gdzie i kogo a jeśli Ciebie nie odnajdzie czy gdybyś miał przy sercu Drogą czy tu pomyłka tylko zajdzie? trudne dumania czy i gdyby spoza zasięgu zechciej więc chcieć toż ona nigdy nie na niby i Ty na niby nie chcesz jej mieć przecież. (do Innocentego ;))

Rihtiku, myśli mi się nie "plączą". A tęsknota za tym co było - nie, nie ma jej. Ja tęsknię naprzód! :) Do tego, co - wierzę - nadejdzie :) Dziękuję :)

ach, gdybym mogła choć na chwilę odnaleźć w sobie takie słowa i taki obraz, wspomnieć mile gdy w obłokach bujała głowa ach, gdyby poczuć, choć tak mało uścisk ramienia, łzy gorące i w pocałunkach zabrać śmiało nie jedną tylko, lecz tysiące nocy bez snu - a za dnia całą tylko w spojrzenie kochające odziać się... (10.04.2012, wiersz inspirowany)

dziękuję za komentarz. pozdrawiam!

zgromiłeś mnie jak dziecko. czasami właśnie taki głos jest wyrazem radykalnego odwrotu, ostatnim cięciem gałęzi, na której się siedzi (siedziało dotychczas). dziękuję za czytanie i komentarz.

dziękuję. pozdrawiam :)

więc gdzie w Twoim wspomnieniu być i gdzie się upomnieć, przynieść na swym ramieniu, w dłoni zamknąć, zapomnieć gdzie mam przyjść, kiedy ciebie podnieść, choć nie upadłaś, to szaleństwo, toż siebie dałaś, a mnie - mnie skradłaś? znowu tańczysz tak z wiatrem i znów ciebie rozrywa krok po kroku i z taktem w moim sercu ukrywa jestem! dosyć tej mowy czy nie widzisz, ja twoją tarczą będę, gotowy nawet bronić przed swoją miłością - opętany, gdy tęsknotę dwoją tego szału rany. (10.03.2012)

bo w wiośnie tuli-pany tak miłe każdej pannie bo wiosną kwiatek dany z pamięci się starannie odrodzi, nawet w złocie jesieni, gdy w jej życie zsiwiałych loków krocie utulić pragnie skrycie wspomniany przez tulipany, jej kwietny pan, wierzycie? :-)

Szarobury, bardzo dziękuję za uwagę dotyczącą rymów; po przemyśleniu - jestem skłonna się z nią zgodzić :) Powodowały mną właśnie emocje, więc jeśli są dostrzegane, to dobrze. Pozdrawiam! Dziękuję za chęć czytania :)

Dziękuję. Czasem nie łatwo. Pozdrawiam :)

Nie pozwól mi uderzyć - pod Twoją obronę Naucz mnie bardziej wierzyć - włożyli cierniową koronę Być Tobie drugim imieniem - o szatę rzucą losy Wystarczy, Jezu, skinieniem - batów drwiące ciosy Jeszcze daleko pod górę - uciekamy się z prośbami Boże, spuść ciemną chmurę - niewiasty obmywają łzami Wybacz mi okrutną mękę - Panno Chwalebna i Błogosławiona Jak łotrowi podaj rękę - Twój Syn opuszczony kona Światło grób z kamienia przenika - O Pani, Orędowniczko Nasza Ja, Twoja córka, Weronika - cud ciemiężców przestrasza Chustę na szyi zawiązałam - z Synem swoim nas pojednaj Na drodze byłam z Tobą, drżałam - niesprawiedliwość katów przegnaj Pomóż, niech krzyż z mych ramion nie spadnie - posłałaś swoje dzieci wieść tę szerzyć Bo zmartwychwstałeś, samowładnie - naucz mnie Matko w miłosierdzie wierzyć jak Ty, znajdź we mnie miejsce na łzy. (05.04.2012)

utul mnie w moim braku połóż rękę na sercu strwożonym dotknij słowem rozumnie niedoskonałosć przezwyciężonym spojrzeniem zabierz z dala od spełnionych obietnic sytości za nic miej piękno ciała gdy miłość z brakiem ufności platonicznie ucałuj choć nie znam smaku pożądania krok po kroku, pomału przyzwyczaj serce do kochania z braku śmiałości ulecz a z pięknem duszy chciej oswoić bo brak ten skruszą wniwecz i cudownie podwoić pospieszą stroskane pragnienia spójrz - miłość zrozumiała że brak trosk znów przemienia z miłością "kreseczka" przegrała bez - sporny - bój. taki odczyt braku skłonił mnie do przemyśleń, których wyraz powyżej :-)

Wzajemnie, Anno :-)

smutne te puste koszyczki gdzie rozsypana sól woła o barwy pisanek smutny ten ból zawczasu uświęcony pascha smakuje wspomnieniem słów zabliźniony lęk w nowej sukience z rachunkiem sumienia zadość jej uczynionym każda zmartwychwstała łza znów przeminie w dumne plecy cicho uderzy wiatr zbyt gorzkie rodzynki maczaj w słodkim winie dzień i noc i dzień i noc i dalej w świat urbi et orbi. Anno, mam nadzieję, że nie masz mi za złe, że tak sobie pozwoliłam - wejść w Twoją zadumę. Pozdrawiam! Kinga

obyś! ;)

znamy się nie więcej jak tylko z mówienia kiedy mówi serce czyliż ze słyszenia? znamy tylko trochę dziwne to milczenie w ciszy zda się płoche jak blade płomienie znamy bardziej dzisiaj Ty mnie, ja znam Ciebie kiedy coraz bliżej lśni na moim niebie Twoja gwiazda z rana z lirycznego wiersza przeze mnie poznana czy nie jako pierwsza? cisza pięknie śpiewa rozpoznane słowa kto rozterki miewa czy znajomość nowa własnym drogom wierności dochowa? Tak mnie zainspirowały Twoje słowa, że nie mogłam nie napisać... :-)

wdzięcznie pozdrawiam, Szarobury :)

ta po prostu ludzie kochają słowa pięknem serca wymawiane tak zwyczajnie odpowiadają słowom a ich usta układane w dziękczynienie :-)