Marek_Dziekan

Naprawdę wierzysz, że korzeniami tkwimy w Hadesie? Kontrowersyjna konstatacja zwłaszcza kiedy się pomyśli, że korzenie zapuszczamy w momencie urodzenia, nie śmierci, no chyba, że miałeś na myśli prowokację - herezję. A bezdenne tło, życie tu i teraz, a co z wiecznością? Wszak czystość sumienia, rzecz ważna i to ona sprawia, że jesteśmy ,,bardziej niż nam się wydaje". Ogólnie temat ważny w pewnym momencie dyskusyjny, a wiersz, można go docenić i ja ten utwór cenię.

Igła mnie średnio przekonuje kłująca myśli... Coś mi nie pasuje, ta igła , chociaż tekst mnie wzruszył gdyż nie mam już 16-tu lat. W tym na pewno tkwi siła utworu.

Być może jeszcze stolarz w terminie lecz czy już artysta?

Częstochowskie te rymy, bardziej taka rymowanka dla dzieci niż wiersz. Przykro mi lecz inaczej subiektywnie tego utworu nie odbieram.

Jeszcze nie jest wiersz przez duże ,,W" lecz poruszony temat jest poważny a wiersz, są emocje i to się chwali.

Odebrałem to jako zabawną całkiem zgrabną fraszkę, która wywołała mój uśmiech. Pozdrawiam.

kaligraff się czepia, nie można przesadzać poezja też zniesie i przymiotniki. Równie dobrze mógł być inny tytuł. Czyżby zainspirowała cię wizyta papieża Benedykta XVI w Oświęcimiu. Wiem, że to szokujące skojarzenie ale tam właśnie pojawił się ów Boży znak. Chociaż nie wiem czy ja bym nie odwrócił tzn. pierwszą zwrotkę dał jako drugą a druga jako pierwszą. Byłoby chyba bardziej logicznie.

Ironiczne, zabawne ale chyba życiowe. Nie wiem, nigdy nie byłem żoną, którą bierze zazdrość i już na pewno nie zostanę.

Przed wojną w czasach II RP opowiadano sobie dowcip, że polska rzeczywistość mocno jest osadzona w filozofii, gdyż Polska Nietzschem i Kantem stoi. Wiersz z Kantem niewiele ma wspólnego, ale ta głębia niczym pustka mi się jawi. Dobry wiersz, nawet pomyślałem, szkoda, że ja go nie napisałem.

Dawno mnie tutaj nie było i proszę jak pięknie. Zaintrygował mnie tytuł taki nietypowy dla tegoż autora. Pozdrawiam.

Dlaczego kojarzy się Horodyskiej z Herbertem, nie wiem ale odrobina witaminy o wdzięcznej nazwie optymizm nigdy nie szkodzi. Zapewne.

Bardzo mi miło, że do mnie zajrzałeś z komentarzem, Marku, choć sam już od dawna nie pokazujesz nam swoich prób poetyckich. "Ludzkie gadanie" czasem urasta do rozmiarów monstrów, a nie powinno się mu pozwalać wyrywać skrzydła innym. Pozdrawiam :) Na mój gust wiersz jest dobrze skonstruowany lecz puenta sugeruje jednak problem przywiązywania zbyt dużej wagi do oszczerstw wyrażanych w zazdrości. A co do publikacji moich prób poetyckich, być może określenie na wyrost, to już niedługo się spełni, mam nadzieję. Myślę o tekście poświęconym 75 -leciu urodzin Haliny Poświatowskiej, ale to było w ubiegłym roku i wówczas powinienem to opublikować, będzie najwyżej po rocznicy, a może coś jeszcze.

Cholera przyznaję się do błędu, zatrzymałem się nad tym utworem dłużej czytając go na głos i już inaczej dla mnie brzmi. Dopiero teraz dostrzegłem ironię w nim zawartą, ,,Społeczeństwo czeka w mękach Porcji oka danej w szkiełkach." ,,Przecież po to weny zmora By się stała ludu wola." Jako ironia nawiązująca do poety zmagającego się z uciążliwą sztuka pisania wierszy utwór jest do przyjęcia, jako poważny wiersz rażą rymy nierzadko tzw. ,,częstochowskie" -mroku,boku kroku,oku -zasłony, tony, dzwony, tony. Natomiast nie wiem czy wiersz opisuje uciążliwe zmaganie się z poezją Asnyka czy twoje podczas czytania utworów Asnyka czy poetów postronnych? Tytuł do tego poety nawiązuje, na przykład do mnie, który od czasu do czasu tutaj publikuje swoje wypociny i też do Asnyka mi daleko. Dostrzegłem wiersz na niepoważnie lecz do Adama Asnyka brakuje , oj brakuje, inna półka i wcale nie ta wyższa ale na forum akurat. Tą swoją opinię podtrzymuję.

Życiowe. Ludzkie języki są nierzadko bezlitosne. Lecz jest i pociecha, narażają na śmieszność tych, którzy ich używają. Nie można przejść obok tego utworu obojętnie.

Niezręcznie mi w ten sposób komentować ale bardziej pachnie mi antycypacją niż wierszem.

Wszystkim nam potrzeba refleksji i roztropności. Przesadzić się rozważnie odrzucając pochopność to rozsądek nie do pogardzenia. Mądry wiersz.

Przekaz wiersza jest dla mnie za trudny lub jest dla mnie prosty albowiem jeśli jest dla mnie zrozumiały, pierwszy wers czwartej zwrotki winien się zmieścić w zwrotce trzeciej, moje subiektywne odczucie. Kiedy pająk oplecie swą siecią miłości trudno się przed tym obronić, życiowa prawda. Forsycja ze słoneczną fryzurą skojarzyła mi się z elegancką szczoteczką do zbierania pajęczyny.

Asnyk to jeszcze nie jest ale biorąc pod uwagę fakt, że jest to forum dla początkujących oczekujemy na więcej. Różnie z poezją publikowaną tutaj bywa, więc nie ma się co zrażać.

Z teologicznego punktu widzenia jesteś bogiem każdego dnia gdyż każdy człowiek posiada władzę w postaci wolnej woli. Można być w życiu altruistą, wolontariuszem, misjonarzem wspomagającym potrzebujących, można wysłać sms-a charytatywnego, oddać 1% podatku czy przynieść do kościoła żywność dla najbiedniejszych ( w mojej miejscowości jest taki ustawiony kosz), można też wrzucić do puszki Owsiaka czy wpłacić na ,,Caritas". Możliwości jest wiele aby stać się wszechmogącym i spełnić chociaż kilka ,,ludzkich życzeń i snów". A wiersz wartościowy, do przemyślenia.

Bardziej brzmi jak modlitwa dziękczynna niż jak wiersz ale zawsze warto nieść w sobie i przekazywać innym pamięć o ludziach wartościowych a Karol Wojtyła niewątpliwie takim był. Chociaż, końcówka to modlitwa do świętego, który sprawczą mocą wspomaga. Lecz jakby nie patrzał piszemy na forum poetyckim a polski papież poetą był czego ukryć się nie da więc powinno i dla niego znaleźć się tutaj miejsce. Dzięki tobie się znalazło. Pozdrawiam.

Dramatycznie i romantycznie. Fikcja-marzenie czy rzeczywistość, nie jestem w stanie rozstrzygnąć ale klimat utworu niezgorszy.

Taki wiersz mogła napisać tylko kobieta. Mężczyznom ponoć pada na oczy kobietom na uszy. Właśnie dlatego zapewne życiowe. Ale jak można na to poradzić? Rady nie ma. Ot życie.

Ależ pojechałaś dla mnie bardzo dobry wiersz. Ale aby to przeczytać na głos potrzeba niezłej dykcji. Przybora by się nie powstydził. Pozdrawiam.

Dziękuję za życzenia ale czy to jest wiersz? Bardziej brzmi jak sentencja na początku drugiej zwrotki. Ale było miło.

Rzeczywiście pierwszy człek na tej ziemi? Być może każdy z nas tam bywał. Równie dobrze ten utwór można by zatytułować Marzenie, Tęsknota. Ale skoro dopiero tej nocy być może powinno być Zauroczenie. Mnie się podoba.