Agnieszka_Horodyska

Super by było...

Lubię taki nastrój, pogodnie-smutno-ironiczny, lubię ten wiersz, idący do puenty jak światła :) Rymy są takie jakby rozmawiały ze sobą, naturalne. I "więcej" czytam "mniej". Pozdrawiam uradowana :)

Dziękujem Wam za komentarze :) Sylwester - poprawiam, Tomek - czy mam tu znaleźć ironię? Pijaczyna :) - cieszę się, że widzisz wieszcza!

Tuwim pozbierał takie ciekawostki w książce "Pegaz dęba". Widziłam ją w Empiku, kupiłam w antykwariacie :)

Lubię, jak coś próbuję objąć wszystko, jak ten wierszuś. I jestem już trzecią, która potwierdza teorię Emm Szlajfki :) Forma z klamrą też mi się podoba. I kąty koła. Pozdrawiam!

Nie mam pretensji do całego świata, Że zagmatwany, zmętniony, zaklęty, Że zawsze stoi między nami krata, Że - piękny. Nie mam pretensji, że trudny, tragiczny, Że obwiązany siecią polityki, Że błyszczy śniegiem, tęskni wiatrem, ciszą - Liryki. Nie złoszczę się też, że nie podpowiada Lub mówi wiele owianiem, szelestem, Lub że godzinnym koncertem nad ranem Oznajmi tylko jestem. Nie mam pretensji do całego świata, Że mnie pochłania - przygarnia lub grzebie, Że nie chcę myśleć, czym jego strata! Nie mam pretensji do ciebie.

Dobre :3 Pozdrawiam!

Zgadzam się z przedmówcą, Anna Para jest genialna :) A co do wiersza, to rzadko coś krytykuję, bo nie umiem (chociaż chciałabym!), a wiersz czuję bardziej niż wiele innych :( Pozdrawiam!

"pieszczota uczuć" - tak, to właśnie to, no i inne rzeczy też przemawiają do prostej Kowalskiej (Horodyskiej), więc można powiedzieć, że ten wiersz jest uniwersalny, a sposób napisania, a wlaściwie, jak ktoś wyżej określił, kunszt, sprawia, że jest jedyny i że się podoba :3 Pozdrawiam! PS: Co do samej idejki - może kiedys będzie jeszcze piękniej, może... to wszystko będzie w tym zawarte. Dlaczego nie?

Dobrze, że nie skasowałeś, też poodoba mi się właśnie ten... dwuwers :) I ogólnie sens jest zmieniony lub uwypuklony, rytm zaburzony, przez co to zupełnie inny wiersz. Może bardziej zwiewny, ale nie zdecyduję się na tą wersję, bo jest Twoja. Pozdrawiam :)

Anno, bardzo dziekuje za wyrownanie i interpretacje! Bedzie trzeba rzeczywiscie pokombinowac. Nie moge zmienic tego "oznajmi", wiec chyba zrezygnuje po prostu z dwoch ostatnich 3. Henryk, dziekuje bardzo za naswietlenie! Ostatnia zwrotka mnie teraz wzrusza, bardziej stwarza napiecie. Tylko ostatni wers nie zgadza sie z wierszem, mimo wszystko, mimo calego swiata, zwlaszcza, ze to nie jest "on" :)

Idealny na Walentynki... Pytanie - jak go rozumiecie? Co można poprawić na bardziej oryginalne? Pozdrawiam - autorka ;)

Nie mam pretensji do całego świata, że zagmatwany, zmętniony, zaklęty, że zawsze stoi między nami krata, że - piękny. Nie mam pretensji, że trudny, tragiczny, że obwiązany siecią polityki, że błyszczy śniegiem, tęskni wiatrem, ciszą - Liryki. Nie złoszczę się też, że nie podpowiada, Mówi zbyt wiele owianiem, szelestem, Lub że godzinnym koncertem nad ranem Oznajmi tylko jestem. Nie mam pretensji do całego świata, Że mnie pochłania - przygarnia lub grzebie, Że nie chcę myśleć, czym jego strata! Nie mam pretensji do ciebie.

Uwielbiam oniryzm. Może dlatego tak podoba mi się wiersz. Szczególnie "Baezczelnie szczerzący kły Batalion wiatraków", eksataza spadania, ustęp o upiorach i "amulet na sznurku" :) Pozdrawiam! PS: Polecam umieszczenie wiersza też w jakimś dziale z limitem, wtedy wolniej będzie znikał i więcej osób go przeczyta i skomentuje.

No pewnie, niekoniecznie bezruch jest dobrym wyjściem. No jasne. Pozdrawiam :)

Piękne, NIEZIEMSKIE. Pozdrawiam poruszona!

Widzę rozstanie i powrót, podoba mi się to, że jest widok na ławekę, na której najpierw są dwie osoby, a potem jedna. Potem mówię sobie, że to zbyt banalne i staram się odkryć coś więcej, ale nie wychodzi :( I lubię język, jakim piszesz. Pozdrawiam :)

Katharsis...

Czytając, widzę park, jest zielony. Widzę też osobę mówiącą. I widzę poetę (wygląda identycznie jak Salvador Dali). Bardzo chciałabym wiedzieć, co się wydarzyło w utworze, czym jest śwatło między jego słowami. Ale nawet nie wiedząc, czytam z przyjemnością i stwarzam je sobie sama :) Pozdrawiam!

Dreszcze i prawda. Pozdrawiam :)

Może Cię ucieszy, że znalazłam tu Tuwima (pewnie dlatego, że ostatnio więcej się nim zajmuję) :) Zgadzam się z Wściekłym Azotem. Gdyby nie on, nie dostrzegłabym głębi :) A teraz "widzę" te radości, jakie daje świat i "ona". Pozdrawiam!

To boli. Bardzo mi się podoba, bardzo. Szczególnie ostatni wers i wszystkie gry słowne, które zauważyłam. Pozdrawiam!

Płynąć, płynąć, aż do celu -Aż do przebrzmiałego śmiechu. Kopać, kopać, aby odkryć Chociaż wieczne wierne echo! Dziękuję za komentarz, pozdrawiam miło :) !

Podoba mi się wiersz, jest taki ironicznie-uroczy. I patrzy w serca oczy :P (Oczy serca, co za badziewie ;)) Tylko dwa ostatnie wersy, może dlatego że nie rozumiem ich jak należy, wydają mi się zbyt "ograne". Pozdrawiam!

Dziękuję bardzo, miłej podróży :) Pozdrawiam!