Ela_Ale

w międzygwiezdnych transach, zawirowaniach, arkadach galaktyk żyją Obcy do ustronia kształtów Calabiego-Yau wtapiają wysmakowane meble jeżdżą po sprężystych wstęgach Mobiusa krople rtęci pykają na kuchenkach tunelami skierowane ku Ziemi jest od dawna trującą kroplą w oceanie nieskończonego Kosmosu ociemniali już od dawna nie czytają dekalogu Obcy pożyczą nam kiedyś dusze i ciała w zamian za zepsute

Taki wierszyk dla prostaczka ze wsi? Można dać sobie radę tym life'ie., bo jest prostacki. Z sympatią. E.

Bo ja wiem. Aż tak źle umiera ten koniec? Bo trochę sentymenciku? Eee...niech tam, świeć...E.

Ran-ku, nie bój nic. Wierszyk podleję! Nie uschnie. E.

Wysłuchałam z pochyloną głową, pełna szacunku pouczenia P. Profesora o roli lasów w przyrodzie, tudzież Fachowca od prywatyzacji użytków zielonych z szacunkiem niemniejszym. Na dodatek ktoś myśli o ścieżkach zdrowia dla mnie! Martwić się, czy cieszyć? Uniżenie kłaniam. E.

Nostalgia tłumi odór nawet całych pól tej ohydnej jarzynki. Z czego ciesze się. U.u. E.

Do mnie bliżej na Mokotów jednak, ale dzięki. Za miłe wieści od Królika także. Przy okazji wróciło mi się do Wańkowicza, co cieszy. A kapusty...żal. Uścisk. E.

Jak tak - to nieźle. E.

Pojeździe miły, napisałaś samą kwintesencję. Tylko nie jestem pewna, czy tęsknię. Serdecznie również. Elka.

Jest samozadowolenie. I pozdrowienia. E.

Jesienne śladopodziewanie pokoleń w czasie. Jak lubisz sklejki, to masz. Wierszyk to smuteczek -refleksyjniaczek. Miło. E.

Tak też pomyślałam, że wymiociny bardzo poprawią nastrój (!). I jest! Sympatycznie dla Pojazdu - Elka.

w krajobrazy senne za krawędzie dotknięcia To jest ładne. Rymowanka rymowaniem troszkę się miejscami (środkowymi) nakręciła, ale i tak ładna, bo wiedza jednak została u tej trawiastej Pani. I dobrze. Słówka miłe. E.

rozlewa się ta moja Warszawa krzykliwa, szara od urodzenia od smoczka w zębach, zasikanych pieluch za Puławską pole zaśmiecone zapachami niezebranej, białej kapusty dla zajęcy zostawiał corocznie ktoś hojny tej jesieni zawiedziona odmiennością historii nie poczułam znajomego odoru w ziemię wbił się wyświecony blichtrem kamień ulicami nowego miasta wjeżdżam w wonie i krajobrazy nie mojego świata spoza mapy

sobotnim jesiennym popołudniem ziemia kaszle niezdrowym oddechem spacer pod lasem rozszemrany potokami przegniłych w błocie liści woda z nieba wciska się podstępem nawałą kropli deszczu nie ma już miejsca pod wzniesioną stopą las wymiotuje na kalosze przesytem

No, nie wiem, czy akurat 'bermudzki' to taka ostoja stabilności. Nawałnice tam bywają bardzo wciągające...chyba, że warto zaryzykować. Najbardziej stabilny z trójkątów, to chyba jednak kreślarski. Uściski dla Poszukiwacza. E.

Dzięki, Wagoniku, że jeździsz za mną z Lokomotywą. Nie uszczknąłeś mojej suwerenności ani na jotę. I pozdrawiam. E.

Chodziłaś, kolorowa Lokomotywo, podobnymi drogami, tzn. jeździłaś podobnymi torami co ja. Nad celowością już nie myślę, bo mnie wyręczyłaś z doczepionym za Tobą Ran-kiem i bardzo dobrze. Z niezmienną sympatią pozostaję - E.

Krzeszemy - lepiej. Inni - też. Nie spiesz się, będzie jeszcze lepiej. Pozdrawiam. E.

Nie chodź po przejścia do Poezji wsp.! Ten kawałek jest romantyczny, ładny, do niczego mnie nie zmusza, na szczęście. Niekiedy niektóre wiersze robią to na siłę, a nie zawsze chce się takie czytać. Sztampa w żadną stronę nie jest ok. Pozdrawiam. E.

Do pierwszej wersji bałam się zbliżyć. Kostropato było coś! Szukałam sensu. Zakręciłaś przesadnie, udziwnienia robiły wrażenie 'na siłę'. Teraz jest to przyjemny wiersz o ludzkiej wrażliwości - nadawcy i odbiorcy. Pozdrawiam, Ja zwykle z niezwykłą sympatią. E.

piąte koło u wozu jest niezbędne wyrzucam cztery pozostałe urwą się ryzykownie pominięte a tak wiem na czym stoję nieumocowana stabilizacja pewnością przewyższa konieczności

Przemiła Aniu, nie naburmuszaj się! Pisałam z sympatią. Musisz nastawić się na krytykę, na różne postrzegania tego, co piszesz. Moim zdaniem, jak na początek - za długi tekst. Krótki przyciąga uwagę, długi zniechęca. Powtarzam,9 nie z powodu pychy !!!), zainteresuj ludzi, wciągnij w swoje myślenie. Dodaj znaki diakrytyczne, zadbaj o te literówki. Zalałaś słowem emocje. Pozdrawiam. E.

Oby tylko literówki! Wykreśl połowę tego tekstu, pomyśl, co chcesz powiedzieć czytelnikowi, zainteresuj, nie pisz banałów. Pozdr. E.

Jak ja Cię dobrze rozumiem, Ran-ku. Rada: nie siadaj przy stole! Po wyrzuceniu z siebie słówek lepiej zasypia się w łóżku. Ale na twarzy może jednak coś pozostać! Solidarnie - Elka.