Leszek_Nord

Dzięki, celna uwaga, już zmieniłem. Pozdrawiam. Leszek

Dobrze, że nie złotą karetą, ciężko byłoby się pogodzić, a tak - pozdro!Leszek

Czytam Jacku i ciągle jedno mi przychodzi do głowy - to bardzo figlarny wierszyk;)Pozdrawiam serdecznie. Leszek

W tak uświadomionym świecie trudno się znaleźć, łatwo zagubić. Pozdrawiam. Leszek

Otóż to, nie pozwolić wyobraźni spać, bo jak jej już coś się przyśni...Dzięki i pozdrawiam. Leszek

Dzięki Ran, też widzę go jak obraz. Pozdrawiam, Leszek.

Tadeuszu, cieszę się z takiej opinii. Wciąż jeszcze nie jestem zadowolony z formy moich wierszy, ale takie słowa dodają otuchy do dalszej pracy. Dziękuję i pozdrawiam. Leszek.

Heniu, miło mi, że tak to odbierasz. Dzięki i pozdrawiam. Leszek

mgła zrosiła rżysko w porannym świetle połyskuje brzuchami ryb pośród nich kobieta stanęła ze zdumienia słyszała że wczoraj sieci rwały się pod ciężarem że łodzie wypełnione po burty ale nikt nie mówił że pola posiane rybami jak zbożem stąpa pomiędzy ostrożnie co ładniejsze zbiera do koszy po kartoflach za nią idzie syn śmieje się bezgłośnie

Szacunek Teresko! Leszek

Ryzykownie poprowadzony, na granicy skojarzeń. Sprawnym językiem, dla mnie pełen walki, buntu, niezgody z samym sobą. Ciekawy wiersz, Doroto. Pozdrawiam. Leszek

"Szczypić na mniejsze..." to brzmi ładnie. Rysiek Siwiec tak właśnie płonął na dożynkach, a Wiesiek Gomułka i Józio Cyrankiewicz, jak gdyby nigdy nic pozdrawiali falujący tłum na stadionie. :) O nim też jest ten wiersz. Dziękuję za przypomnienie postaci. Pozdrawiam. Leszek

Cieszę się, że dał się zapamiętać. Był gdzie indziej, wciąż go poprawiam. Dzięki i pozdrawiam. Leszek

nie ma go poszedł do stolarni po drzazgi na rozpałkę ojciec mu pokazał jak wynajdywać drewno szczypić na mniejsze wybierać najbardziej żywiczne pachnące purpurą uwielbia to patrzy długo w trzaskający ogień mały filozof powiedział ostatnio że są ludzie którzy płoną jak pochodnie

Też tak można. Pierwsza jest bardzo bezpośrednia. Dzięki za uwagę. Pozdrawiam. Leszek

Lubię tę ciszę, która narasta przy czytaniu. Jest coś w tym wierszu, że się do niego wraca. Pozdrawiam. Leszek

Choćby ta woda, która codziennie na rękach brzegu umierała! - takie wiersze są potrzebne! Mi są potrzebne. Dzięki. Leszek

Patrzymy i nie widzimy, przesłaniają nam klisze a dokoła tyle się dzieje. Dzięki i pozdrawiam. Leszek

Znam Doroto takich , którzy latają. Jeżeli bardzo chcesz, to da się oderwać stopy od ziemi. Próbowałem! Pozdrowionka. Leszek

Pięknie napisałeś. Nie podejrzewałem Ciebie o taką tkliwość, siebie też nie... Dziękuję. Pozdrawiam. Leszek

Oj Popsuty, żebyś wiedział jak bardzo zwyczajność jest niezwykła! Dziękuję. Pozdrowionka. Leszek

A ja myślałem, że to taka czysta bukowszczyzna;) Nic to. Dzięki, pozdrawiam. Leszek

wody jej odeszły poleciał przynieść ciepłej zanim wrócił urodziła w kucki obeszło się bez niego czasem ją drażnił zamiast chleba potrafił przytargać stary parasol albo zasłonkę od wiatru teraz kiedy maleńkiego tuliła do piersi myślała ciepło o całym bożym świecie że w swej istocie jest lepszy niż się wydawało

To się cieszę. Dzięki i pozdrawiam. Leszek

Rozumiem, że forma wywodząca się z liryki chóralnej starożytnej Grecji ma unieść to, co peela wkurza współcześnie, co inaczej sformułowane trąciło by dydaktyzmem, czy nawet politycznym manifestem. I unosi, i uczucia podzielam, ale tylko w dwóch trzecich. Trzecia nie trzyma poziomu, opada, brzmi niepoważnie. Tak to Jacku odbieram i pozdrawiam serdecznie. Leszek