Atena

paskudnie i na siłę porymowane. z tego już raczej nic nie będzie. do kosza i od początku, pozdrawiam, A.

ja też, ja też! w tym roku musi się udać, więc mam nadzieję, że do zobaczenia :)

też mi się kiedyś przydarzył taki herbaciany wiersz. widać, herbata ma jednak to coś, pozdrawiam, A.

z przychylnością dziękuję. snów dużo w wierszach, więc może to stąd to przeprzydłe wrażenie. pozdrawiam (postaram się jeszcze o ten entuzjazm) A. :)

cyklamen rozumiem jak kobieta:) i cóż tu dużo pisać, ładne i tyle. oby tak dalej, lubię Cię czytać. Pozdrawiam

przyznam rację, mnie też nie powala. a z reaktywacją to niestety może być ciężko, ale pracuję nad tym, dziękuję, pozdrawiam

Mr, cieszy mnie, że aż tyle można wyczytać w 5 wersach, dziękuję i pozdrawiam

pewnie i lepiej. dziękuję i pozdrawiam

ciekawie, dziękuję i będę myśleć, pozdrawiam, A.

choć to miniaturka to jednak wiele powiedziała. mi osobiście przypadła Aneto. pozdrawiam Waldemar cieszy mnie, że przypadło, również pozdrawiam, A.

dla M. między poduszką a snami łatwo zgubić się w połowie drogi dobrze że mam do kogo wracać

mam nad biurkiem wypisane dużymi lIterami: "jak nie dziś to jutro, jak nie jutro to warunek. ZDAM." Takie hasełko jest bardzo pomocne, szczególnie teraz, kiedy muszę wybierać między jednym zaliczeniem a drugim bo nie jestem w stanie nauczyć się na wszystko. A tak poza tym to Pluszzz:P Uf, a dziś prawo karne, jutro prawo wyznaniowe (ble:/) i tak jeszcze przez 5 tygodni... Już mi się nie chce być prawnikiem. Pozdrawiam brać studencką, powodzenia Wam i sobie:)

beethovenowskich pozdrawiam, A.

dziękuję bardzo za przeczytanie i ślad, A.

odpowiada, dziękuję A.

"moja optymistka" ^^ ładnie, optymistycznie, ciepło pozdrawiam A.

dziękuję, również ciepło, A.

dziękuję Mr. cały czas pamiętam o orgowej społeczności, cały też czas ją obserwuję, tylko, że ostatnimi czasy pisanie nie wychodziło. pozdrawiam, A.

muzyka+kobiecość czyli muzyka w wykonaniu kobiecości (kobieca muzykość?) podobno niebezpieczne połączenie. dziękuję bardzo, A.

Stefanie, dziękuję. Chciałabym jednak nauczyć pisać się nie tylko o tym co dotyka mnie najgłębiej i najboleśniej. Jak na razie nie wychodzi mi to i to co może piękne jest cichym krzykiem rozpaczy. Nie chcę tak już pisać. Przepraszam za tą emocjonalną wylewność, chyba to nie miejsce na nią. Pozdrawiam, A.

dziękuję. również pozdrawiam

przepływam między klawiszami cała czarno-biała prawda rozwikłana z pięciolin bez słów które nie udźwigną już tych rozpaczy i nadziei zagram siebie mam nadzieję że zrozumiesz

może, dziękuję

ale serdecznie dziękuję Stasiu:) pozdrowienia

miło mi, dziękuję:)