Atena

nastrojowy tytuł z jesienną zawartością o letnim końcu:) bardzo, bardzo mi takie połączenia, pozdrawiam

Stasiu, cud miód palce lizać. czytać i czytać bez końca, pozdrawiam cieplutko

lepiej późno niż wcale:) również pozdrawiam

Kochani! Dziękuję Wam za tyle miłych słów, które przekonują mnie do dalszego pisania. Bez tego już chyba nie mogę:) Pozdrawiam serdecznie, Aneta

a gdyby drogi nasze się nigdy nie zeszły nie wpadły na siebie nie związały na dobre i złe pogody gdyby życie nam wyszło według planu byłybyśmy osobne i dalekie może nawet blisko ściśnięte w tramwaju plecami do siebie biedniejsze o jedną przyjaźń dobrze więc że jesteśmy razem i że czasem nie wszystko wychodzi

to mi się podoba! wręcz płynie się po wersach, dopracowane do końca i ta treść... z podziwem, Aneta

ciekawie i na czasie, a ta brama na końcu to intrygujący wybieg do interpretacji na wszystkie strony. Pozdrawiam, Aneta

sprawne przerzucanie między wersami. aż chce się czytać, czytać i czytać. pozazdrościć. Aneta

miło czytać takie stwierdzenia, dziękuję

po prostu dziękuję:)

cholera bierze człowieka, jak sobie to uświadomi...:( :-] niestety, bierze. dziękuję i pozdrawiam

dla mnie bez drugiej strofy i bez 'tylko' w trzeciej. bo tylko daje taką mazgajską skargę, taki wyrzut, podobnie jak druga strofa czytam go w kontekście tytułu - "do Autora" i jest wiersz o pisaniu. o bardzo skomplikowanej emocji zrobionej na jednym tęsknieniu. takie też lustrzenie :) dzie wuszko, muszę przyznać, że taki kontekst sprawia, że sama zaczynam patrzeć inaczej na ten tekst. Bardzo ciekawie odczytałaś to, co chciałam przekazać. Dziękuję i pozdrawiam

więc dziękuję za przejście, również pozdrawiam

no proszę, a podobno nie umiem wyszywać;) dziękuję, pozdrowienia

Dziękuję za odwiedziny, również pozdrawiam

zatęskniłam dzisiaj do ciebie tak jak wtedy kiedy robiliśmy to razem teraz na końcu tej długiej tęsknoty nie ma kłębka nie powinnam ale przecież jestem tylko podmiotem lirycznym bez końca do końca

Piotrze Patryku Luthien drzewołazie Arku Tova (przepraszam, że tak zbiorowo) wszyscy macie rację, tutaj coś brakuje tylko ja jeszcze nie mam pomysłu jak pozmieniać, żeby było lepiej. W każdym bądź razie będę myśleć. Dziękuję i pozdrawiam, Aneta

nabyty i uparcie pielęgnowany pesymizm plątający się między słowami jak bezpański pies mówisz żyć się nie chce a nocą głośno śnisz marzenia na które nie masz odwagi powiedziałam że w końcu o tym napiszę nie wierzyła tak jak w siebie

muzyka filmowa: 1. Ronan Keating - When You Say Nothin (Nothing Hill) 2. Aerosmith - Armagedon 3. Roberta Flack - Killing Me Softly 4. Swayze Patrick - She is Like The Wind 5. Des'ree - Kissing You (Romeo i Julia) -> to bardzo, bardzo

dziwactwa? oryginalność tego tekstu świadczy o jego poziomie. świetny!

czasami wychodzą w nocy spod szafy łóżka wpływają zza okna pod kołdrę między zimne stopy nogami w górę po brzuchu falują oddechami rozgrzewają się opadają wznoszą na uchylonych wargach spływają między rzęsami w nieobecne oczy do środka śnić się będą myśli

bardzo widzi mi się ten wiersz. ciekawie napisane. pozdrowienia

też nie lubię wakacji. bardzo ładny i zgrabny. pozdrawiam

tytuł wszystko psuje. z góry wiadomo o co chodzi.

gubisz się w za dużym łóżku za ścianą głosy chodzące po białych korytarzach -czy to już rano? wiem boisz się jest ciemno a potwory pod szpitalną kołdrą nie pozwalają zasnąć wiem że boli nie płaczesz bo przecież jesteś już duża nikomu nie powiesz jak bardzo się boisz niedobra noc pożarła dzień jest ciemno i strasznie i już wiesz że krew jest ciepła