Atena

kolejny dzień w kolorze zamarzniętej ziemi w zaspanych oczach podróżnych odbija się zima ona nie szara nie pasuje do reszty z dumą i uprzedzeniem na kolanach skupienie owinięte w kolorowy szal w przeciwieństwie do reszty nie wiesza oczu za szybą dokąd jedzie kto na nią czeka kto będzie tęsknić nie lubię wyjeżdżać jeszcze godzina

Ja jak zwykle na końcu. Kurcze w ogóle nie mam czasu na pisanie tutaj, aż w-s-t-y-d. W sumie już wszystko zostało powiedziane pod tym wierszem i chyba nic konstruktywnego nie dodam. Może taka pora... W każdym bądź razie mi się bardzo. Pozdrawiam

ale takie sytuacje proste mają niezwykłą skłonność do komplikowania się, więc kto wie, może jeszcze będziesz zadowolony. Pozdrawiam

i bardzo wiesennie dziękuję, pozdrawiam

dziękuję bardzo Arku, takie komentarze wciąż nie pozwalają mi rzucać pisania, a zabieram się do tego już od daaawna. Pozdrawiam

Mr, jak zawsze trafnie. dziękuję

bo ja lubię krótko, dziękuję również pozdrawiam

Mr, podoba mi się jeszcze bardziej, bo w umiarkowanych ilościach używasz tych wszystkich skomplikowanych słów, które tak bardzo są dla Twojego pisania charakterystyczne. Smutne... Pozdrawiam

w mojej głowie pokoje zajmujesz myśli wyczesane trzaskające drzwiami między wczoraj a jutro jest tyle czasu na Ciebie bez Ciebie

także się podoba, tylko takie małe widzimisię co do wersyfikacji: może tak bardziej posklejać, bo tak sprawia wrażenie luźnych myśli ściągniętych na kartkę. ale i tak fajno, pozdrawiam

czasami próżno szukać tej granicy między tobą a mną. bardzo się podobało. pozdrawiam

śpiewająco i przyjemnie, pozdrowienia

o tak, tak. ogólnie nie jest źle, choć popracować jeszcze można nad formą. i też nie przepadam za zbędnymi enterami, taki zapis się jakoś rozlewa wg mnie. ale to tylko takieosobie marudznie:) pozdrawiam

gubisz się w za dużym łóżku za ścianą głosy chodzące po białych korytarzach -czy to już rano? wiem boisz się jest ciemno a potwory pod szpitalną kołdrą nie pozwalają zasnąć wiem że boli nie płaczesz bo przecież jesteś już duża nikomu nie powiesz jak bardzo się boisz niedobra noc pożarła dzień jest ciemno i strasznie -dlaczego nie widzę? i już wiesz że krew jest ciepła

ale za ślad dziękuję pozdrowienia

zawsze to coś:) pozdrawiam

cieszy mnie to, pozdrawiam

Ciekawie, dziękuję. Cóż poszukam jeszcze tego bata;) Pozdrawiam

miniaturki mają to do siebie, że przy małej ilości słów potrafią dużo powiedzieć. Tutaj, fakt, mało słów, ale tak jakoś wgryść się w co nie ma, trudno jakieś przesłanie wyczytać. Ale pomysł ciekawy. Pozdrawiam

a mnie się podoba. trochę banalny tytuł (jakoś tak się przyjęło, że anioły to od razu banalnie, cóż) i za bardzo zbite dlatego fajnie by było popracować nad konstrukcją. nie zniechęcać się i pisać, pisać, pisać. ja chętnie poczytam jeszcze. Pozdrawiam

jest sobą nie do końca wiedząc jaka jest myśli ubiera w za duże słowa na swój sposób czuje mistrzynii teorii samotna w sobie perfekcjonistka czasami gubi drogę nie pyta nawet za cenę błądzenia uczy się niczego nie oczekiwać życie i tak oszukuje możesz schować ją w dłoni stopnieje do kobiecej bezbronności potrzebuje ciepła i nigdy nie poprosi o nie uparta ostentacyjnie zawoalowana spróbuj zrozumieć ona też się stara

politerowało się? pozdrawiam

miał być wymowny;) dziękuję i również pozdrawiam

wyrzuciłam parę "wystarczy". Tytuł zbyt banalny. Ale całokształt bardzo mi się podoba. Pozdrawiam

takie ładne nocne zapiski, do zastanowienia. Co mi tak trochę daje po oczach, to te palce przeciekające i piasek, napotykane dwa razy w tekście. Pozdrawiam:)