Atena

tytuł miał tak trochę spinać całość. dziękuję, pozdrawiam:)

otóż to:) dziękuję serdecznie pozdrowienia

o to chyba chodzi:) dziękuję, pozdrawiam

dziękuję za to i za to z W. :) pozdrawiam Mr

a to co między tymi wierszami to to najlpesze, bo dla każdego inne:) dziękuję, pozdrowienia ślę:)

właśnie też myślałam o czymś dłuższym, ale żadna wersja nie podeszła mi tak jak ta pierwotna. Wolałam nie kombinować więc i zostawić. dziękuję, pozdrawiam

coś w tym jest, szczególnie ta zgrabna przeplatanka w 3 strofie ładne pozdrowienia

był w W. myślałam, myślałam i zostało bez zmian :)

klawisze białe i czarne but lewy but prawy mistrz i Małgorzata razem osobno do niczego

po co powtarzać te skrzydła skoro już są w tytule? wyrzuciłam parę słów. średnio. p.

a bo to właśnie najtrudniej wybić się z takiego miliona. chciałam popróbować z opisami. chyba jednak za banalnej widokówki się chwyciłam. dziękuję, pozdrowienia ślę wakacyjne:)

a właśnie zachciało mnie się opisów, bez odczuć. Chciałam spróbować wyjść ze swojej "poezji", stanąć obok i powiedzieć : "Hmm, w końcu nie ma tu nic z ciebie". Jak widać, nie jest to chyba jednak najlepszy sposób na pisanie. Dziękuję:)

z uśmiechami:))

i dokładnie tak mnie też męczy. całość jakoś tak bardzo ideologicznie i ciężko. Trudnego tematu się autor podejmuje. Mnie jednak nie porwało. Ale szacunki za odwagę i próbę. pozdrowienia

nie wiem o co chodzi i szczerze, nie chce mi się nawet zastanawiać. nie zmuszasz mnie tą paplaniną do tego. a dobra poezja powinna zatrzymywać. tutaj tylko przelatuję. to nie to. pozdrowienia

rusza, nie rusza, przecież każdy wieczór ma coś w sobie banalnego, powtarzalnego. dziękuję:) p.

z przyjemnością dziękuję:) p.

jak kto woli, dziękuję jednak, że zechciało Ci się ten kicz skomentować. pozdrawiam

ładne, tylko czy takie kombinowanie z enterami i spacją jest konieczne?

coś tutaj jest w treści, ale forma leży. Trzeba temu nadać jakiegoś kształtu:) Na początek proponuję pozbyć się nawiasów, wg mnie są zbędne. pozdrawiam

przyjemnie. chwytliwy tytuł;) pozdrawiam

brutalne, ale niestety trzeba sobie zdać sprawę z tego, iż takie sceny też należą do rzeczywistości. jednak nie widzę tu nic specjalnego. pozdrowienia

słońce spada za domami cień kładzie się rozciąga do granic dnia znika odchodząc kształtuje kontrasty o barwach postępującego zmierzchu powoli przez ciszę przebija się noc

z uśmiechem:)) pozdrawiam

ale jeśli białe oddzielić od czarnych, to ani jedne ani drugie grać nie będą, bo to już tylko popsute pianino będzie. I fakt facet z nogą w gipsie, czy bez nogi, drugiego buta nie potrzebuje, więc i tak jest on do niczego. Bo przecież nie będzie mógł sobie ich na zmianę nosić. A Małgorzata bez mistrza, już nie będzie tytułem pięknej powieści Bułhakowa. :) dziękuję, pomyślę jeszcze